Την Κυριακή 29 Μάη πραγματοποιήθηκε στο μνημείο πεσόντων στο Αστέρι, εκδήλωση προς τιμήν των εκτελεσθέντων από τους Γερμανούς κατακτητές τον Μάη του 1941.
Παρόντες ήταν όλοι οι συγγενείς των θυμάτων, εκπρόσωποι των Αρχών, άνθρωποι του πνεύματος, σύγχρονοι αγωνιστές των ιδανικών της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας.
Η σεμνή τελετή την οποία συντόνιζε ο πλοίαρχος του Εμπορικού Ναυτικού Μανόλης Αρχοντάκης, ξεκίνησε με επιμνημόσυνη δέηση από τον ιερέα της περιοχής Πατέρα Φανούριο Σπυριδάκη και προσκλητήριο νεκρών.
Ακολούθησε κατάθεση στεφανιών, εκ μέρους του Δήμου, από τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Γιώργη Σκορδίλη, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από τον Δημήτρη Σερλή, του Πολιτιστικού Συλλόγου Σταυρωμένου από τον Σπύρο Πολιουδάκη, των Εφέδρων Αξιωματικών από τον Γιάννη Σκεπετζή, των Αντιστασιακών της Χούντας από τον αγωνιστή – εκφωνητή του Ρ.Σ. του Πολυτεχνείου-δημοσιογράφο – συγγραφέα Δημήτρη Παπαχρήστο και των συγγενών των εκτελεσθέντων από τους Μίνωα Πυργαρούση, Δημήτρη Πυργαρούση, Βαγγέλη Χατζηκωνσταντίνου και Αντώνη Πολιουδάκη, ενώ εκ μέρους των αλλοδαπών μόνιμων κατοίκων Αστερίου, κατέθεσε στεφάνι, ο Ολλανδός, με το Κρητικό όνομα Μανούσος.
Στη συνέχεια η γυναικεία Χορωδία του Πολιτιστικού Συλλόγου Σταυρωμένου που διευθύνει με μεγάλη επιτυχία τα τελευταία χρόνια ο εκπαιδευτικός Γιάννης Σκεπετζής, τραγούδησε το «Χίτλερ να μην το καυχηθείς», «Τούτο το κάστρο Γερμανέ» και «της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ», κάνοντας τα μάτια όλων να βουρκώσουν από συγκίνηση.
Ο τ. πρόεδρος της κοινότητας Γιώργης Πολιουδάκης προχώρησε σε μια σύντομη αναφορά στα σημαντικότερα γεγονότα εκείνης της περιόδου, υπογραμμίζοντας ότι στο Αστέρι έγινε η πρώτη ομαδική εκτέλεση την πρώτη κιόλας μέρα που έπεσαν οι Γερμανοί αλεξιπτωτιστές, ενώ ακολούθησαν κι άλλες ομαδικές εκτελέσεις όπως και στα γύρω χωριά ξεκληρίζοντας ολόκληρες οικογένειες με 23 συνολικά θύματα μέχρι το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Μετά την πρώτη εκτέλεση οι Ναζί αχόρταγοι στο αίμα και τη φρίκη, προχώρησαν στο ολοκαύτωμα του Αστεριού από το οποίο γλύτωσαν τέσσερα μόνο σπίτια.
Αυτό ίσως ήταν η αφορμή να οργανωθούν όλοι οι Αστεριανοί και Χαμαλευριανοί στην Αντίσταση, ακόμη και οι γυναίκες που εφοδίαζαν τους αντάρτες με τρόφιμα.
Το όνομα του Αστεριού εκείνη την εποχή ήταν το «Κόκκινο Χωριό», επωνυμία που διατηρεί μέχρι και σήμερα. Παρ’ όλα αυτά στη διάρκεια του εμφυλίου στο χωριό δεν υπήρξε κανένα απολύτως θύμα, εξαιτίας του όρκου που οι κάτοικοι είχαν δώσει στο μοναστήρι του Άη Γιώργη του Αρσανιώτη.
Καταλήγοντας τόνισε την ανάγκη εγρήγορσης σε ό,τι αφορά τις σημερινές κοινωνικές, πολιτικές και ιστορικές εξελίξεις και απέναντι στα σύγχρονα σχέδια των κατακτητών που επιχειρούν την υποταγή μας όχι πια με σφαίρες και όπλα, αλλά με οικονομικά μέσα.
Ακολούθησε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των θυμάτων της Ναζιστικής θηριωδίας, η χορωδία έψαλε τον εθνικό ύμνο και στη συνέχεια προσφέρθηκε καφές στο «Σπίτι του Πολιού» σε όλους τους παρευρισκόμενους, από τον ιδιοκτήτη του Γιώργη Πολιουδάκη, από την οικογένεια του οποίου πολλοί στάθηκαν με γενναιότητα όρθιοι απέναντι στο Γερμανικό απόσπασμα.
Οι περισσότεροι ίσως γνωρίζουν ότι ο τ. πρόεδρος της κοινότητας Γιώργης Πολιουδάκης έχει μετατρέψει το σπίτι των παππούδων του σε λαογραφικό και ιστορικό μουσείο, ανοιχτό πάντα σε όλο τον κόσμο.
Το κυριότερο όμως είναι ότι από νεαρή ηλικία συλλέγει με πάθος και πολύ μεράκι σπάνιο ιστορικό υλικό από ιστορίες και ντοκουμέντα της περιοχής μη καταγεγραμμένο μέχρι σήμερα, την αρχειοθέτηση του οποίου πρόκειται να ξεκινήσει άμεσα.
Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι το Αστέρι-Χαμαλεύρι και Παγκαλοχώρι είναι από τις λίγες περιοχές που τιμούν ανελλιπώς κάθε χρόνο τη μνήμη των προγόνων τους, που έπεσαν ηρωικά από τα ναζιστικά στρατεύματα στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου.
Τελειώνοντας θα ‘θελα να προσθέσω ότι σε όλη τη διάρκεια της τελετής υπήρχε έντονα φορτισμένη συγκινησιακή ατμόσφαιρα, γεγονός που τιμά τους κατοίκους αυτής της περιοχής, γιατί φαίνεται ότι κρατούν πάντα ζωντανή την ιστορική τους μνήμη.
Κι όσο η μνήμη αυτή διατηρείται ζωντανή, τόσο ζωντανεύει κι η ελπίδα πως ο εφιάλτης που ζει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια, κάποτε θα τελειώσει, μέσα από τον αγώνα και την απόλυτη πίστη του λαού μας στα μεγάλα ιδανικά της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας.
