Τιμητική εκδήλωση για τον αντιπτέραρχο ε.α. ιπτάμενο της Πολεμικής Αεροπορίας, Ευάγγελο Πετρουλάκη, πραγματοποιήθηκε την περασμένη Παρασκευή στην γενέτειρά του, στο χωριό Άγιος Βασίλειος του Δήμου Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνης.
Την εκδήλωση διοργάνωσαν ο Δήμος σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Σύλλογο και την Τοπική Κοινότητα Αγίου Βασιλείου.
Ο τιμώμενος, επιδεικνύοντας αυταπάρνηση και ηρωισμό, συμμετείχε ως κυβερνήτης Α/Φ Noratlas την νύχτα της 21ης προς 22ης Ιουλίου του 1974 κατά την μεταφορά της Α’ Μοίρας Καταδρομών από το Α/Δ Σούδας στην Κύπρο, για την ενίσχυση του αγώνα της Κυπριακής Εθνοφρουράς και των Ελληνικών Δυνάμεων κατά των Τουρκικών Δυνάμεων Εισβολής.
Την εκδήλωση τίμησε με την παρουσία του ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ ναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης.
Κεντρικοί ομιλητές της εκδήλωσης ήταν ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΕΘΑ κ. Μανούσος Παραγιουδάκης και ο αντιστράτηγος ε.α. κ. Γεώργιος Ξεξάκης.
Ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, ναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης, δήλωσε: «Αναμφισβήτητα πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για τον αγώνα των ελληνικών δυνάμεων στην Κύπρο πριν 42 χρόνια. Με σεβασμό στη μνήμη όσων θυσιάστηκαν προσπαθούμε να φανούμε αντάξιοι των περιστάσεων. Σήμερα το περιβάλλον μας επιφυλάσσει πληθώρα σύνθετων απειλών. Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των καιρών και παραμένουν ο πυλώνας του έθνους, που συγκεντρώνει τη μεγαλύτερη αποδοχή της κοινωνίας.
Για την αντιμετώπιση των ανωτέρω προκλήσεων, οδηγοί μας είναι τα ηρωικά παραδείγματα των παλαιοτέρων, όπως αυτό του αντιπτέραρχου Πετρουλάκη. Ως αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας, εκπροσωπώντας τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, ευχαριστώ τον Κρητικό πτέραρχο, τον κ. Πετρουλάκη, για τη συμβολή του να κρατήσουμε ψηλά τη σημαία του καθήκοντος».
«Ελπίζω οι μελλοντικές γενιές να γίνουν καλύτεροι από εμάς»
Ο κ. Πετρουλάκης ευχαρίστησε τη δημοτική αρχή και τους υπόλοιπους διοργανωτές της τιμητικής για κείνον εκδήλωσης και μεταξύ άλλων ανέφερε: «Είναι ιδιαίτερη η τιμή και μεγάλη η συγκίνηση, όταν με τιμάτε στον τόπο που γεννήθηκα και που μεγάλωσα. Κοντά στους τάφους των προγόνων μου. Και απ’ όπου ξεκίνησα για να πραγματώσω το όνειρό μου, να γίνω αεροπόρος. Γι’ αυτό σας ευχαριστώ από βάθους καρδιάς! Ελπίζω το έργο που προσέφερα, να είναι ανάλογο της τιμής που μου γίνεται. Εκείνο που άμεσα αισθάνομαι είναι το βάρος της τιμής, γι’ αυτό θα μου επιτρέψετε να το μοιραστώ.
Κατά πρώτον, με τους τρεις άνδρες του πληρώματός μου, οι οποίοι είναι γνώστες της σημερινής τελετής και σας ευχαριστούν.
Δεύτερον, με εκείνους που έλαβαν μέρος στην επιχείρηση «ΝΙΚΗ» για την Κύπρο, τους ζώντας αλλά κυρίως μ’ αυτούς που αναπαύονται στη φιλόξενη γη της Κύπρου μας.
Επίσης, επιθυμώ να μοιραστώ την τιμή με τέσσερις νεκρούς συνδημότες, συναδέλφους μου:
Πρώτο: Τον Κλέαρχο Μαμαλάκη του Ευστρατίου, από το χωριό Ροδάκινο του Δήμου μας, ο οποίος χάθηκε με το αεροπλάνο του, στα νερά του Αιγαίου πλησίον της Χίου, γυρνώντας από τη Μικράν Ασία, το έτος 1922.
Δεύτερο: Τον Νικόλαο Κουρμούλη του Ιωάννου από το χωριό Σελιά του Δήμου μας. Ο Κουρμούλης το 1941, με την κατάληψη της χώρας μας από τους Γερμανούς, ως μαθητής της Σχολής, ακολούθησε τη λοιπή Αεροπορία στην Αίγυπτο. Σε εκπαιδευτική πτήση στο Βόρειο Σουδάν, συνετρίβη το αεροπλάνο του και αυτός βρήκε τον θάνατο, το έτος 1943.
Τρίτο: Τον Αντώνιο Πιπεράκη του Εμμανουήλ από το χωριό Ακούμια του Δήμου μας. Έπεσε με το αεριωθούμενό του εις το όρος Δίκτη του Λασιθίου, το έτος 1969.
Ο τέταρτος αεροπόρος, με τον οποίο θέλω να μοιραστώ την τιμή, είναι ένας συνομήλικός μου, γεννημένος και μεγαλωμένος σ’ αυτό το χωριό. Σ’ αυτήν εδώ την πλατεία παίζαμε ως παιδιά. Ο πατέρας του ήταν δάσκαλός μας. Στη Σχολή Ικάρων φοιτούσαμε μαζί, εκείνος τριτοετής και εγώ δευτεροετής. Την 6η Ιουνίου του 1958 έπεσε με το αεριωθούμενό του, στον κόλπο της Ελευσίνας. Αναφέρομαι στον Στυλιανό Σταυρουλάκη του Ανδρέου.
Ακόμα αισθάνομαι την ανάγκη να μοιραστώ την τιμή και με τους πεσόντες τους χωριού μου, κατά τους τελευταίους αγώνες του έθνους μας. Θα αναφέρω τις γενιές τους: Στρατουδάκη, Μαράκη, Κλειδή, Γυπαράκη, Κοκολάκη, Γερουκάκη, Μεντιδάκη. Τα μηνύματα που άφησαν οι παραπάνω νεκροί μας και όχι μόνον εκείνοι, για την πατρίδα, αυτά που άφησαν οι παλαιοί μας, από τον Όμηρο μέχρι και τον Θουκυδίδη, ως προς την πίστη για την πατρίδα.
Κυρίως όμως, ό,τι μας άφησε ο Σωκράτης στον γνωστό διάλογο με τον Κρίτωνα, στο κεφάλαιο περί αγάπης προς την πατρίδα, όπου «και από τη μητέρα και τον πατέρα και τους προγόνους, πολυτιμότερο και σεβαστότερο και αγιότερο είναι η πατρίδα», και συνεχίζει: «ουχί υπεικτέον, ουδέ αναχωρητέον, ουδέ ληπτέον την τάξι».
Δηλαδή: Να μην αποφεύγεις τον πόλεμο, να μην υποχωρείς και να μην λιποταχτείς.
Όλα αυτά τα μηνύματα των παλαιών μας, η απαίτηση του έθνους για βοήθεια της Κύπρου μας, μαζί με τα δικά μου «πρέπει» και «μπορώ» με έκαναν να αποφασίσω να εκτελέσω την αποστολή.
Έτσι παρά την απαγόρευση των απογειώσεων (Α/Γ) για την Κύπρο, με ώθησαν να απαιτήσω μετά φορτικότητος να απομακρύνουν οι υπεύθυνοι, το εμπόδιο από τον διάδρομον, για να απογειωθώ, πράγμα που έπραξα και απογειώθηκα.
Όπως γίνεται αντιληπτόν εάν δεν υπήρχε το εμπόδιο, δεν θα απαιτούσα να φύγω, γιατί απλά θα έφευγα, με το παράπτωμα της ανυπακοής δεδομένο και τις συνέπειες άγνωστες…
Από τη γενιά μου, στο θέμα της Κύπρου μας, παρά το ότι πολλοί προσπάθησαν και πολλοί έδωσαν τη ζωή τους, τα σφάλματα ολίγων, επέτρεψαν στους Τούρκους να πατήσουν και πατούν ακόμα, τα ιερά χώματά της.
Ελπίζω, μελλοντικές γενιές να «έσονται πολλώ κάρρονες ημών», δηλαδή να γίνουν καλύτεροι από εμάς, να διορθώσουν τα σφάλματά μας, να δικαιώσουν τις όποιες προσπάθειές μας και κυρίως να δικαιώσουν τους νεκρούς μας, για να βρουν γαλήνη.
Οι γενιές αυτές, έρχονται!».