Του ΜΗΝΑ ΑΝΤΥΠΑ*
Μέρος Γ’
Τι γίνεται όμως σήμερα; Η διαπάλη για το ΕΑΜ και συνολικότερα για την ιστορία της δεκαετίας του 1940 συνεχίζεται, όπως γίνεται για δεκαετίες, με το σύνολο του αστικού πολιτικού κόσμου να προσπαθεί άλλοτε να αλλοιώσει τα ιστορικά γεγονότα και άλλοτε να ευνουχίσει κάθε ριζοσπαστικό ιστορικό συμπέρασμα.
Ο ιστορικός αναθεωρητισμός είναι ένα φαινόμενο που οξύνεται σ’ όλη την Ευρώπη και στον οποίο πρωτοστατούν όχι μόνοι οι «δεξιοί» -όπως θα ανέμενε κανείς- καθηγητές αλλά και αρκετοί σοσιαλδημοκράτες και «αριστεροί» καθηγητές που συνδέονται με ευαγή ιδρύματα ευρωπαϊκών κρατών και αστικών πολιτικών δυνάμεων.
Είναι χαρακτηριστική η διαπάλη που διεξήχθη πρόσφατα με το πρόγραμμα «Μνήμες απ’ την Κατοχή στην Ελλάδα» και την ωμή παρέμβαση που έκανε η Γερμανία μέσω της πρεσβείας της -με τη στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης- να παρέμβει στα ελληνικά σχολεία μέσω των ιδρυμάτων της «Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον» και «Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας», επιδιώκοντας να λειάνει την ιστορική μνήμη και να διευκολύνεται η προώθηση των στρατηγικών συμφερόντων της.
Τα επιτελεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης μεθοδευμένα και συστηματικά οργανώνουν και κλιμακώνουν την επίθεση με στόχο να σβήσουν από την ιστορική μνήμη των λαών και της νεολαίας την αληθινή Ιστορία που διδάσκει ότι με την πάλη τους μπορούν να ανατρέψουν το συσχετισμό δύναμης και να κατακτήσουν μια ζωή με ευημερία. Ο αντικομμουνισμός, η ανιστόρητη εξίσωση του φασισμού με το σοσιαλισμό είναι αιχμή του δόρατος αυτής της επίθεσης. Την ίδια ώρα σε χώρες της Ε.Ε., όπως στις βαλτικές χώρες, την Ουκρανία, την Πολωνία και την Ουγγαρία αναγνωρίζουν τα SS και τους συνεργάτες τους ως αντιστασιακούς γκρεμίζοντας μνημεία και σύμβολα της Αντίστασης και του Απελευθερωτή Κόκκινου Στρατού.
Όλ’ αυτά αναδεικνύουν την ανάγκη όχι απλά να τιμούμε τις μεγάλες στιγμές της ταξικής πάλης όπως ήταν η πάλη του ΕΑΜ και της ένοπλης αντίστασης. Πιο πολύ αναδεικνύουν την ανάγκη μελέτης, εξαγωγής συμπερασμάτων, καλλιέργειας άφοβης στάσης απέναντι στην αστική εξουσία, θέληση για προσφορά παρά τις πολύ δύσκολες και αντιηρωϊκές συνθήκες που ζούμε που όλα μοιάζουν στάσιμα και ακίνητα. Απαιτείται η ευθύνη όλων μας, πρωταρχικά όσων είμαστε σε χώρους εκπαίδευσης να μάθει η νεολαία την ιστορική αλήθεια. Να καλλιεργήσουμε το «υγιές» μίσος για τον πόλεμο, τον φασισμό και τις διάφορες περικοκλάδες του που συνεχίζουν να δρουν. Να τσακίζουμε κάθε χέρι φασίστα ή ανθρώπου της εργοδοσίας που απλώνεται σε εργαζόμενο και μετανάστη. Να έχουμε γνώση ότι ειδικά στο σήμερα η αντιφασιστική πάλη είναι αξεχώριστα συνδεδεμένη με την αντιιμπεριαλιστική αντιπολεμική πάλη, με τον αγώνα για την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών, λαϊκών αναγκών κόντρα στον σάπιο καπιταλισμό.
Ειδικά σήμερα είναι αναγκαία όσο ποτέ η πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τα νέα σχέδια πολεμικών αναμετρήσεων που καταστρώνονται και μετατρέπουν σε πεδίο αντιπαράθεσης τον Ινδικό και Ειρηνικό Ωκεανό, την κεντρική Ασία και την ανατολική Μεσόγειο, όλη την περιοχή μας. Οι ιμπεριαλιστές δε διστάζουν να ματώνουν ξανά και ξανά λαούς, όπως τον πολύπαθο λαό του Αφγανιστάν για να διασφαλίσουν πρόσβαση σε πρώτες ύλες και σε πολύτιμα μέταλλα, στους δρόμους μεταφοράς ενέργειας.
Στα πλαίσια των γενικότερων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών αυξάνεται η προκλητικότητα της Τουρκίας, ο ανταγωνισμός των αστικών τάξεων μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας. Η αστική τάξη της Ελλάδας γίνεται επιθετική και διεκδικεί τη γεωστρατηγική της αναβάθμιση πάντα σε σύμπλευση με τις ΗΠΑ, οι οποίες με ευθύνη των κυβερνήσεων ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν μετατρέψει τη χώρα μας σε μια απέραντη στρατιωτική βάση. Χρησιμοποιούν τη χώρα μας ως ορμητήριο σε βάρος άλλων χωρών και στοχοποιούν το λαό μας˙ μια πολιτική που αναβαθμίζεται εν όψεις της νέας Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας για τις Βάσεις. Τώρα πρέπει να δυναμώσει η πάλη ενάντια σ’ αυτά τα σχέδια. Να κλείσει η βάση της Σούδας και όλες οι νέες βάσεις και εγκαταστάσεις των Η.Π.Α. στη χώρα!
Χρειάζεται να δυναμώσει ο εργατικός – λαϊκός αγώνας ενάντια στην κρατική και κυβερνητική αντιλαϊκή πολιτική, στον πυρήνα και βασικό περιεχόμενο της οποίας συμφωνούν όλα τα αστικά πολιτικά κόμματα.
Η εργατική τάξη και η νεολαία δεν έχουν τίποτα καλό να περιμένουν απ’ τις κάλπικες υποσχέσεις που καλλιέργησαν Μητσοτάκης και Τσίπρας στη ΔΕΘ για δήθεν καλύτερες μέρες που έρχονται, με στόχο να συγκαλυφτούν τα μέτρα στήριξης του μεγάλου κεφαλαίου που εξήγγειλαν. Η νέα ανάπτυξη θα είναι αντιλαϊκή και φιλομονοπωλιακή, συνέχεια της πολιτικής που ακολουθήθηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ο λαός θα κληθεί να πληρώσει τα σπασμένα της ακρίβειας, του πληθωρισμού, των φοροαπαλλαγών και προνομίων που δόθηκαν στο μεγάλο κεφάλαιο. Θα δει ξανά το εισόδημά του να ψαλιδίζεται όπως έγινε και τα προηγούμενα χρόνια με την εφαρμογή των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων. Την ίδια στιγμή ετοιμάζεται ένταση της εργασιακής εκμετάλλευσης ιδιαίτερα για τις νέες γενιές των εργαζομένων για τους οποίους μετά την ψήφιση του νόμου Χατζηδάκη διαμορφώνεται ένας σύγχρονος εργασιακός και ασφαλιστικός μεσαίωνας.
Έχουμε τη δύναμη να τους σταματήσουμε!
Το μέλλον που αξίζει στους εργαζόμενους, στον ελληνικό λαό, δεν είναι η μιζέρια ενός νέου γύρου καπιταλιστικής ανάπτυξης, ανεξάρτητα απ’ το αν έχει «πράσινο» και οικολογικό χρώμα, ανεξάρτητα τελικά απ’ το χρώμα του πολιτικού διαχειριστή της. Αυτή οδηγεί νομοτελειακά σε περαιτέρω εξαθλίωση, περιβαλλοντικές καταστροφές, φτώχεια, κοινωνικούς αποκλεισμούς, νέες κρίσεις και πολέμους.
Τώρα πρέπει να οργανώσουμε την πάλη μας για τα προβλήματά μας, να φέρουμε τις ανάγκες μας στο προσκήνιο. Να αναμετρηθούμε με τους μεγάλους ενόχους για την κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα, την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, συνολικά την εξουσία του κεφαλαίου.
Μέσα απ’ τους καθημερινούς αγώνες θα υψωθεί η δύναμη της λαϊκής πρωτοβουλίας, θα γίνεται κατανοητό ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό!
Αυτό αποδείχτηκε πρόσφατα την ώρα της πυρκαγιάς στην Εύβοια όταν οι πυρόπληκτοι έδιναν τη μάχη για να σώσουν χωριά και γειτονιές απέναντι σ’ ένα κράτος που άφηνε στην πράξη στο έλεος της πυρκαγιάς τον φυσικό πλούτο και την περιουσία του λαού.
Το ίδιο μήνυμα έστειλαν το προηγούμενο διάστημα οι αγώνες της νεολαίας για να ανοίξουν με ασφάλεια τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, οι αγώνες των εργαζομένων και των υγειονομικών για την προστασία της υγείας απέναντι στην κρατική πολιτική διαχείρισης της πανδημίας.
Τη δύναμη των εργαζομένων έδειξαν η οργανωμένη αντίδραση στις απαγορεύσεις των διαδηλώσεων απ’ την κυβέρνηση και οι απεργιακοί αγώνες για την κατάργηση του νόμου – εκτρώματος Χατζηδάκη και όλων των αντεργατικών μνημονιακών νόμων.
Το έδειξε η μεγάλη, νικηφόρα, απεργιακή μάχη των εργαζομένων στην Efood, ενός κλάδου που διακρίνεται για την επικινδυνότητα και την άγρια εκμετάλλευση που λαμβάνει χώρα. Η νίκη τους γέμισε ενθουσιασμό και υπερηφάνεια την εργατική τάξη σ’ όλη τη χώρα που είδε τους δρόμους των πόλεων να «κοκκινίζουν» και τους διανομείς να νικάνε. Το παράδειγμά τους οφείλει να μας εμπνεύσει, να εμπνεύσει τον κάθε ένα που αγωνίζεται, κάθε σωματείο και συνδικάτο ώστε να πάει στα σκουπίδια ο νόμος Χατζηδάκη όπως του αρμόζει!
Αγωνιζόμαστε λοιπόν στο σήμερα! Βασιζόμαστε στην πείρα και τα συμπεράσματα απ’ τη μεγάλη δεκαετία του 1940 που η ελληνική εργατική τάξη μπήκες ορμητικά στο προσκήνιο της Ιστορίας. Μια πείρα η οποία αποτελεί πραγματική «υλική δύναμη» για την ενδυνάμωση της λαϊκής πάλης και τον αγώνα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και αδικία. Δεν αποδεχόμαστε ότι δεν υπάρχει διέξοδος απ’ τον σημερινό καπιταλιστικό βούρκο της ανασφάλειας και της εκμετάλλευσης και ότι πρέπει να επιλέξουμε μια δήθεν πιο εξανθρωπισμένη μορφή της βαρβαρότητας αυτού του συστήματος.
Τιμάμε και υπερασπιζόμαστε την ηρωική δράση του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ εδώ στην Κρήτη και σ’ όλη την Ελλάδα. Τιμάμε την προσφορά της Σοβιετικής Ένωσης και του απελευθερωτή Κόκκινου Στρατού, τη δράση όλων των αντιστασιακών και απελευθερωτικών κινημάτων σ’ όλες τις χώρες των Βαλκανίων και της Ευρώπης.
Ο δρόμος της αντίστασης, της ανυπακοής, της μαζικής λαϊκής οργανωμένης πάλης, της αντικαπιταλιστικής αντιμονοπωλιακής πάλης, της αλληλεγγύης μεταξύ των εργατικών δυνάμεων και των λαών, η πάλη για την ανατροπή είναι τελικά ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος για να δικαιωθούν οι αγώνες και οι θυσίες των παλιότερων γενιών. Για να ανοίξει ο δρόμος και να «λάβουν εκδίκηση» τα όνειρα του λαού και της νεολαίας!
Το παρόν αποτελεί την κεντρική ομιλία, στις 26/9/21 στους Ποταμούς, στην εκδήλωση τιμής και μνήμης που διοργάνωσε το παράρτημα Ρεθύμνου της Π.Ε.Α.Ε.Α. – Δ.Σ.Ε.
* O Μηνάς Αντύπας είναι υποψήφιος διδάκτορας του Τμήματος Ιστορίας Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης
