Λαμβάνοντας αυτό υπόψη τους, όσοι ενδιαφέρονται, μπορούν να διαβάσουν τα (πολύ εκτενή είναι η αλήθεια) παρακάτω:
Θεωρητικά, με την απόφαση του Eurogroup το Σαββατοκύριακο, ενώ εμείς «Καρναβαλίζαμε» διασώθηκε η Οικονομία της Κύπρου. Μια Οικονομία με σχετικά μικρό δημόσιο χρέος, κάτω από το 100% του ΑΕΠ και νοικοκυρεμένα Οικονομικά, χωρίς τα δικά μας χάλια. Στην πραγματικότητα, αυτό που χρειαζόταν επειγόντως «διάσωση», δεν ήταν η Κυπριακή Οικονομία, αλλά οι Τράπεζες. Στην Κύπρο, η ανάγκη ανακύκλωσης μιας τεράστιας ρευστότητας, περίπου 75 δισεκατομμυρίων ευρώ ξένων κεφαλαίων, ύποπτης μερικές φορές προέλευσης, οδήγησε σε ένα «παραφουσκωμένο» Τραπεζικό σύστημα. Το σύστημα αυτό, είναι περίπου πέντε φορές μεγαλύτερο από ότι θα αποκαλούσαμε «φυσιολογικό», ανάλογα με το ΑΕΠ της. Η ρευστότητα του συστήματος, επενδύθηκε σε δύο κατευθύνσεις. Σε μια εσωτερική φούσκα, ανάλογη με την Ελληνική (Σε Γη, σε εύκολα δάνεια προς όλους, σε ακίνητα, σκάφη, πολυτελή αυτοκίνητα κλπ.) και σε μεγάλης απόδοσης ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου. Το Ελληνικό κούρεμα αποκάλυψε την ανισορροπία αυτή. Οι Τράπεζες χτυπήθηκαν ανεπανόρθωτα από το «κούρεμα» των Ομολόγων. Το ποσό που χρειάζεται για τη διάσωσή τους είναι περίπου 16 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτά είναι ψίχουλα, αν τα δούμε με τα μέχρι σήμερα δεδομένα, που ίσχυσαν για τις υπόλοιπες «διασωθείσες» χώρες της Ευρωζώνης. Από τα 16 δισεκατομμύρια, τα δέκα, θα τα βάλουν οι Ευρωπαίοι και τα έξι περίπου, αποφάσισαν να προέρχονται από τα χρήματα που διατηρούν οι καταθέτες στις Κυπριακές Τράπεζες. Υπενθυμίζω, για να στηρίξω τον ισχυρισμό μου ότι πρόκειται για διάσωση με ψίχουλα, ότι η ΔΟΣΗ του Δεκεμβρίου του 2012 για το πρόγραμμα της Ελλάδας, ήταν πάνω από 50 δισεκατομμύρια. Ήταν, δηλαδή, τρεις φορές πάνω, από το ΣΥΝΟΛΙΚΟ Κυπριακό Μνημόνιο. Είχαν λοιπόν οι Ευρωπαίοι τα δέκα δισ., και δεν είχαν τα υπόλοιπα έξι, οπότε επέλεξαν να προχωρήσουν στη λύση του κουρέματος των καταθέσεων, ή επιδίωκαν να πιάσουν «με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια;». Είναι προφανές ότι μπορούσαν να βρουν και τα υπόλοιπα, αλλά ήθελαν να «τελειώνουν», με αυτό που αποκαλούν «Κυπριακό Πλυντήριο». Και δεν ήθελαν μόνο οι Ευρωπαίοι, αλλά και οι Αμερικάνοι και οι Ρώσοι και οι Άγγλοι, όλοι μαζί. Για το λόγο αυτό και δεν υπήρξαν «επίσημες και άμεσες» αντιρρήσεις από κανένα. Για το λόγο αυτό, δεν πιστεύω ότι υπήρξε ποτέ η «θρυλούμενη» πρόταση της Gasprom, που δήθεν αφορούσε εξαγορά από τη Gasprom των προβληματικών Τραπεζών και παροχή σε αντάλλαγμα συμβολαίων, για Οικόπεδα με φυσικό Αέριο. Αν πραγματικά, αυτό ήθελαν οι Ρώσοι, μπορούσαν να το πετύχουν φθηνότερα, με τη μεταστάθμευση δύο Καταδρομικών στα Κυπριακά Λιμάνια και ενός σμήνους Αεροπλάνων, στη Λάρνακα. Οι Κύπριοι θα τα φιλοξενούσαν μετά χαράς, αφού θα εκμηδενιζόταν έτσι η Τουρκική απειλή και επίσης μετά χαράς θα παραχωρούσαν κάποια Οικόπεδα. Στο τέλος, τέλος, τα χρήματα του Φυσικού Αερίου τους ενδιαφέρουν και όχι ποιος θα προχωρήσει στην εξόρυξή του. Αν ήθελαν θα μπορούσαν επίσης να εξαγοράσουν μια μεγάλη Κυπριακή Τράπεζα, ώστε να διευκολύνουν τις κινήσεις της Κυπριακής Κυβέρνησης. Και μέχρι στιγμής, φαίνεται ότι δεν θέλουν. Άρα, κατά την άποψή μου, οι Ευρωπαίοι, μέχρι στιγμής, το ελέγχουν πλήρως το παιχνίδι της Κύπρου. Όχι μόνοι, αλλά σε συνεργασία με το ΔΝΤ, δηλαδή τους Αμερικανούς που δεν βλέπουν με καλό μάτι τις Κυπριακές Τράπεζες, τους Ρώσους του Πούτιν που θέλουν να επιστρέψουν άθικτα στη Ρωσία τα χρήματα του Ρωσικού Λαού που έβγαλαν έξω οι «Ολιγάρχες», καθώς και τους Άγγλους. Βλέπετε και αυτοί έχουν μια σειρά «μη ελεγχόμενους» καταθέτες στην Κύπρο, που θα προτιμούσαν να τους έχουν δίπλα τους στο City του Λονδίνου. Άρα, πάντα κατά την άποψή μου, όπως είχαν έρθει τα πράγματα, οι Κύπριοι Πολιτικοί, δεν είχαν επιλογή. Ως Λαός αγωνίζονται πάντως, να ανατρέψουν τις αποφάσεις της Ευρώπης και δείχνουν «τα νύχια τους», μέχρι στιγμής. Αυτό σε συνδυασμό με το βροντερό ΟΧΙ των Κύπριων βουλευτών, ίσως διαφοροποιήσει αρκετά τα πράγματα, αλλά αυτό μένει να το δούμε.
Το κύριο ερώτημα τη στιγμή αυτή, είναι αν, παρόλα τα παραπάνω «πλυντηριακά», έπρεπε να αποφασιστεί το κούρεμα των καταθέσεων. Η απάντηση είναι ένα μεγάλο ΟΧΙ και ήδη οι Γερμανοί που το επέβαλλαν, κάνουν δεύτερες σκέψεις. Το θέτουμε, διότι το κούρεμα ανοίγει μια επικίνδυνη κερκόπορτα για το μέλλον, αφού δεν έχει ξανασυμβεί. Η μάλλον έχει ξανασυμβεί, αλλά διαφορετικά και μόνο δύο φορές, στο πρόσφατο παρελθόν. Μια με την Αμερικανική Λήμαν Μπράδερς, το 2008, όπου όλοι οι πελάτες της, έχασαν τα χρήματά τους. Αυτά ήταν βέβαια τοποθετημένα σε ομόλογα και αμοιβαία, που είναι τραπεζικά προϊόντα με ρίσκο και δεν ήταν τραπεζικές καταθέσεις. Και μια δεύτερη, με την Ισλανδία, με την κατάρρευση του Τραπεζικού της συστήματος, όπου έχασαν σχεδόν όλα τα λεφτά τους, μόνο οι ξένοι καταθέτες. Βλέπετε και οι Ισλανδοί, κατά τα φαινόμενα, είχαν εγκαταστήσει ένα μίνι Τραπεζικό Πλυντήριο εκεί, αλλά μετά την κατάρρευση, αποφάσισαν να επιβαρύνουν μόνο τους ξένους καταθέτες και όχι όλους. Και αυτοί, πάντως είχαν εγγυηθεί τις καταθέσεις. Αλλά όταν το Κράτος χάνει την πιστοληπτική του ικανότητα, ότι υποσχέσεις και να έχει δώσει, είναι σίγουρο ότι δεν θα τις τηρήσει. Τελείως παρενθετικά, σημειώνω ότι ο Σύριζα ΕΚΜ, χαιρέτιζε στο παρελθόν το «κούρεμα» των ξένων μεγαλοκαταθετών, από την Ισλανδία, ενώ τώρα κάνει ακριβώς το αντίθετο με την Κύπρο. Λες και στηρίζει τους Ρώσους Ολιγάρχες-μεγαλοκαταθέτες. Δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Τελειώνω, αναφερόμενος ξανά στον κίνδυνο μιας πανευρωπαϊκής και ίσως παγκόσμιας Τραπεζικής κρίσης, με αφορμή την φορολόγηση των εγγυημένων Κυπριακών καταθέσεων. Τι θα γίνει αν αύριο, οι καταθέτες των μικρών, σχετικά ασθενικών Τραπεζών της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Ιρλανδίας, της Ελλάδας και της Πορτογαλίας, φοβηθούν ότι, λόγω της Κρίσης και των Μνημονίων, το Eurogroup, πιθανόν να αποφασίσει κάποια στιγμή για αυτούς, ότι αποφάσισε και για τους Κύπριους; Μήπως θα τρέξουν, προληπτικά την εβδομάδα που μας έρχεται να αποσύρουν τα χρήματά τους; Μήπως με τον τρόπο αυτό εξασθενήσουν ακόμη περισσότερο τη θέση των Τραπεζών των Χωρών τους και τις αναγκάσουν να ζητήσουν βοήθεια από την Ευρωζώνη; Μήπως με τη σειρά τους αυτοί, προκειμένου να τους διασώσουν, αποφασίσουν, ακριβώς αυτό που φοβήθηκαν οι καταθέτες, δηλαδή να φορολογήσουν τις καταθέσεις των Πολιτών; Και μήπως, φοβούμενοι αυτό ακριβώς οι Πολίτες πάνε να κάνουν ακόμη μεγαλύτερες αναλήψεις από τις Τράπεζές τους; Αν λειτουργήσει το σενάριο αυτό, γνωστό και ως «αυτοεκπληρούμενη προφητεία» ως επόμενο βήμα θα έχει μια πανευρωπαϊκή τραπεζική καταστροφή και μια κατάρρευση του Ευρώ. Που θα οφείλεται στην Κυπριακή κερκόπορτα, που άνοιξαν «αφρόνως» οι Γερμανοί και οι σύμμαχοί τους, το Σαββατοκύριακο. Έτσι και αλλιώς πάντως, οι εξελίξεις έχουν μεγάλο ενδιαφέρον και μας αφορούν άμεσα. Ας τις παρακολουθήσουμε νηφάλια και προσεκτικά.
Σήμερα, ιδιωτεύει, στο Ρέθυμνο