Τι θέλει πράγματι η Χαμας (Φράουλες και αίμα)

«Αφού είπαμε όλα εκείνα που έπρεπε να ειπωθούν για τη Χαμάς -είναι φονταμενταλιστική, είναι σκληρή, δεν αναγνωρίζει το Ισραήλ, εκτοξεύει πυραύλους εναντίον αμάχων, κρύβει πυρομαχικά στα σχολεία και στα νοσοκομεία, δεν έκανε τίποτα για να προστατεύσει τους ανθρώπους της Γάζας- μετά, όμως, από όλα όσα είπαμε, πρέπει να σταματήσουμε για μια στιγμή και να ακούσουμε την Χαμάς. Θα μπορούσαμε ακόμη να βάλουμε τον εαυτό μας στη θέση της Χαμας, ίσως ακόμη και να εκτιμήσουμε το θάρρος και την αντοχή του εχθρού μας σε αντίξοες συνθήκες.

 

Αντ’ αυτού, το Ισραήλ προτιμά να κλείσει τα αυτιά του μπροστά στις απαιτήσεις της άλλης πλευράς, ακόμα και όταν αυτές οι απαιτήσεις είναι σωστές και αντιστοιχούν στα μακροπρόθεσμα συμφέροντα του ίδιου του Ισραήλ. Το Ισραήλ προτιμά να χτυπήσει τη Χαμάς χωρίς έλεος με μόνο σκοπό την εκδίκηση. Αυτή τη φορά είναι ιδιαίτερα σαφής ότι: Το Ισραήλ λέει, από τη μια, ότι δεν θέλει να ανατρέψει τη Χαμάς (το Ισραήλ αντιλαμβάνεται ότι αν το κάνει θα βρει, μετά, στο κατώφλι του μια Σομαλία), αλλά δεν είναι διατεθειμένο να ακούσει τα αιτήματά της.

 

Το Ισραήλ λέει «Όλοι στη Χαμάς είναι “άγρια θηρία”». Ας παραδεχτούμε ότι είναι αλήθεια, αλλά εκεί είναι και θα παραμείνουν εκεί τα θηρία, και το Ισραήλ το ξέρει. Οπότε, γιατί να μην τους ακούσουμε;

 

Την περασμένη εβδομάδα δημοσιεύτηκαν, εξ ονόματος της Χαμάς και της ισλαμικής Τζιχάντ, δέκα προϋποθέσεις για μια κατάπαυση του πυρός διάρκειας δέκα χρόνων. Υπάρχουν, αμφιβολίες ότι η πρόταση πραγματικά ανήκει στις δύο αυτές οργανώσεις, αλλά είναι μια καλή βάση για την επίτευξη συμφωνίας. Ανάμεσά τους δεν υπάρχει ούτε ένα αβάσιμο και άδικο αίτημα.

 

Η Χαμάς και η Ισλαμική Τζιχάντ απαιτούν ελευθερία για τη Γάζα. Υπάρχει ίσως ένα πιο κατανοητό και νόμιμο αίτημα; Χωρίς αποδοχή αυτού αποκλείεται να τεθεί ένα τέλος στον κύκλο των δολοφονιών και να αποφευχθεί ένα άλλος μέσα σε λίγους μήνες. Καμία στρατιωτική επιχείρηση -αέρος, ξηράς ή θαλάσσης- δεν δύναται να δώσει λύση. Μόνο αλλάζοντας ριζικά στάση απέναντι στη Γάζα μπορεί να εξασφαλίσει αυτό που όλοι θέλουν, την ειρήνη.

 

Διαβάστε τον κατάλογο των αιτημάτων και σκεφτείτε ειλικρινά αν έστω κι ένα απ’ αυτά είναι άδικο: να αποσυρθούν οι δυνάμεις του Ισραηλινού Στρατού και να επιτραπεί στους αγρότες να καλλιεργούν τη γη τους μέχρι τον φράχτη των συνόρων· να αφεθούν ελεύθεροι όσοι κρατούμενοι είχαν απελευθερωθεί στην ανταλλαγή με τον Γκιλάντ Σαλίτ και μετά συνελήφθησαν ξανά· να τερματιστεί η πολιορκία και να ανοίξουν οι συνοριακές διαβάσεις· να ανοίξει ένα λιμάνι και ένας αερολιμένας που θα λειτουργούν υπό τη διοίκηση του ΟΗΕ· να επεκταθεί η ζώνη αλιείας· διεθνής εποπτεία στη συνοριακή διάβαση της Ράφα· να δεσμευτεί το Ισραήλ σε δεκαετή εκεχειρία και κλείσιμο του εναέριου χώρου της Γάζας στα ισραηλινά αεροσκάφη· να επιτρέπεται σε κατοίκους της Γάζας να επισκέπτονται την Ιερουσαλήμ και να προσεύχονται στο τζαμί Αλ-Ακσά· να δεσμευτεί το Ισραήλ να μην παρεμβαίνει στην παλαιστινιακή πολιτική, όπως στο σχηματισμό κυβέρνησης ενότητας· και να ανοίξει η βιομηχανική ζώνη της Γάζας.

Οι όροι αυτοί είναι πολίτικοι, τα μέσα, όμως, για την επίτευξή τους είναι στρατιωτικά, και βίαια και εγκληματικά. Αλλά η αλήθεια (πικρή) είναι ότι κανείς δεν δίνει δεκάρα για τη Γάζα παρά μόνο όταν εξαπολύει πυραύλους εναντίον του Ισραήλ. Κοιτάξτε την τύχη του Παλαιστίνιου ηγέτη που είχε βαρεθεί τη βία, Abu Mazen: Το Ισραήλ έκανε ότι περνά από το χέρι του για να τον καταστρέψει. Και ποιο είναι το θλιβερό συμπέρασμα; «Λειτουργεί μόνο με τη βία».

 

Ο συνεχιζόμενος πόλεμος είναι ένας πόλεμος επιλογής και την επιλογή την κάμαμε εμείς οι Ισραηλινοί. Είναι αλήθεια ότι όταν η Χαμάς άρχισε να εκτοξεύει ρουκέτες στο Ισραήλ αυτό δεν μπορούσε να μην αντιδράσει. Αλλά σε αντίθεση με ό, τι προσπαθεί να περάσει η ισραηλινή προπαγάνδα, οι πύραυλοι δεν έβρεχαν από τον ουρανό χωρίς λόγο.

 

Απλά πηγαίνετε πίσω λίγους μήνες: στο σπάσιμο των διαπραγματεύσεων από την Ισραηλινή πλευρά, πόλεμος εναντίον της Χαμάς στη Δυτική Όχθη μετά τη δολοφονία των τριών μαθητών της θεολογικής σχολής (είναι αμφίβολο ότι το οργάνωσε η Χαμάς), τη σύλληψη των 500 ακτιβιστών της Χαμάς με ψευδείς κατηγορίες, μπλοκάρισμα των πληρωμών των μισθών στους υπαλλήλους της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας και την αντίθεση του Ισραήλ στην προσπάθεια δημιουργίας κυβέρνησης εθνικής ενότητας, αυτό που ίσως θα μπορούσε να φέρει τη Χαμάς στον πολιτικό στίβο. Όποιος νομίζει ότι η Χαμάς θα μπορούσε να «κάτσει να τις φάει χωρίς να αντιδράσει», πάσχει από αλαζονεία, αυταρέσκεια και τύφλωση.

 

Στη Γάζα -και, σε μικρότερο βαθμό, και στο Ισραήλ- πληρώνετε μια τρομακτική ποσότητα αίματος. Αυτό το αίμα χύθηκε μάταια. Η Χαμάς σφυρηλατείται ταπεινωμένη από το Ισραήλ και από την Αίγυπτο. Η μόνη δυνατή λύση έγκειται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη όπου το Ισραήλ πηγαίνει.

 

Ένα λιμάνι στη Γάζα, έτσι ώστε να μπορούν οι παλαιστίνιοι να εξάγουν τις νόστιμες φράουλες τους; Στους Ισραηλινούς ακούγεται σαν αίρεση. Εδώ, για άλλη μια φορά, εμείς οι Ισραηλινοί προτιμούμε το αίμα (Παλαιστινιακό) από τις Φράουλες (Παλαιστίνιων)».

Διαβάζοντας αυτό το άρθρο θυμήθηκα τα λόγια ενός φίλου θεολόγου με γνώσεις της εκεί κατάστασης, ο οποίος μου είπε «οι Ισραηλινοί μα ίσως και οι Άραβες δεν θέλουν να λυθεί το πρόβλημα μεταξύ τους αλλιώς, αμέσως μετά την λύση θα γινόταν κατανοητό και εμφανές ότι αυτοί οι λαοί έχουν την ανάγκη ενός πολέμου ακόμη και εάν αυτός είναι εμφύλιος, ίσως μάλιστα προτιμούν αυτό το τελευταίο».