Στην συνταγματική πρόβλεψη ότι «δεν απαιτείται άδεια (της Βουλής) για τα αυτόφωρα κακουργήματα» στηρίχθηκε η σύλληψη του εγκέφαλου της Χρυσής Αυγής κ. Ν. Μιχαλολιάκου και βουλευτών της οργάνωσης. Αυτό ορίζει το άρθρο 62 σχετικά με την δίωξη, σύλληψη και φυλάκιση βουλευτή.
Παρά ταύτα οι συλληφθέντες καθώς και όσοι ακολουθήσουν και φέρουν την βουλευτική ιδιότητα, δεν την χάνουν παρά μόνον όταν επιβληθεί εις βάρος τους καταδικαστική απόφαση και μάλιστα τελεσίδικη, όπως επιμένουν οι συνταγματολόγοι. Σε αυτή την περίπτωση εκπίπτουν αυτοδικαίως του βουλευτικού αξιώματος. Ενώ για να μην έχουν δικαίωμα να είναι εκ νέου υποψήφιοι θα πρέπει να καταδικαστούν ποινικά και να τους αφαιρεθούν τα πολιτικά δικαιώματα.
Όπως ορίζει το Σύνταγμα (άρθρο 55) «για να εκλεγεί κανείς βουλευτής απαιτείται να είναι Έλληνας πολίτης, να έχει τη νόμιμη ικανότητα να εκλέγει και να έχει συμπληρώσει το εικοστό πέμπτο έτος της ηλικίας του κατά την ημέρα της εκλογής.Bουλευτής που στερήθηκε κάποιο από τα παραπάνω προσόντα εκπίπτει αυτοδικαίως από το βουλευτικό αξίωμα», αναφέρεται.
Εν αναμονή των επόμενων ενεργειών της Χρυσής Αυγής όσον αφορά το σενάριο των παραιτήσεων βουλευτών της ώστε να προκληθούν αλλεπάλληλες επαναληπτικές εκλογές, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το ενδεχόμενο αυτό συνεχίζει να παραμένει ανοιχτό παρά τη νέα διάσταση που λαμβάνουν πλέον οι ραγδαίες εξελίξεις και τον αιφνιδιασμό που υπέστη η ηγεσία της ομάδας αυτής.
Όπως ορίζει το σχετικό άρθρο του Κανονισμού της Βουλής «κάθε βoυλευτής μπoρεί oπoτεδήπoτε να παραιτηθεί από τo βoυλευτικό αξίωμα» και «η παραίτηση συντελείται με την υπoβoλή γραπτής δήλωσης στoν Πρόεδρo της Boυλής, η oπoία, σύμφωνα με τo άρθρo 60 παρ. 2 τoυ Συντάγματoς, δεν υπόκειται σε ανάκληση».
Οι παραιτήσεις θα πρέπει να ανακοινωθούν στην Βουλή. Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να αναπληρωθούν οι κενές θέσεις από τους πρώτους επιλαχόντες.
Ωστόσο, το σενάριο που επικρατεί αναφέρεται σε διαδοχικές παραιτήσεις των επιλαχόντων μέχρις εξαντλήσεως της λίστας των υποψηφίων της Χ.Α. που έλαβαν μέρος στις εκλογές του Ιουνίου 2012 στις συγκεκριμένες δεκαπέντε εκλογικές περιφέρειες της χώρας (εκτός της Επικράτειας, για την οποία δεν προβλέπεται από πουθενά επαναληπτική εκλογή), με προφανή στόχο τις συνεχόμενες επαναληπτικές εκλογές και την αποσταθεροποίηση της πολιτικής ζωής.