Τι συμβαίνει με το εκσυγχρονιστικό ρεύμα;

Μια φορά και έναν καιρό, μέσα σε ένα πολιτικό κόμμα, και μέσα από τις ανάγκες της εποχής, ιδρύθηκε, μεγάλωσε και τελικά κυριάρχησε μέχρι και σε κορυφαίο επίπεδο ένα συγκεκριμένο ιδεολογικό ρεύμα.
Αυτό το ρεύμα συμπαρέσυρε τότε ψηφοφόρους του λεγόμενου πολιτικού κέντρου της νέας εποχής. Ένα πολιτικό κέντρο που στην χρονική μετεξέλιξη της πολιτικής δεν είχε καμία ιδεολογικοπολιτική σχέση με το παλιό κέντρο της δεκαετίας του 60. Μέσα σε αυτό το πολιτικό ρεύμα εντάχθηκαν και πολίτες που τότε τοποθετούνταν στο «κεντρώο άκρο» της «συντηρητικής» πολιτικής πτέρυγας. Πολίτες που μοιράστηκαν τις προτεινόμενες από το ρεύμα αυτό, ιδέες για τη μετεξέλιξη της χώρας.
Με τα χρόνια και με συγκεκριμένες πρακτικές και αποφάσεις μέσα στο πολιτικό κόμμα που γεννήθηκε αυτό το ρεύμα ιδεών, ο πολιτικός αυτός χώρος ηθελημένα απεμπόλησε τη δυνατότητα απεύθυνσης σε αυτά τα κοινωνικά στρώματα μέσω της άρνησης του να συζητάει με αυτό το ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα. Σταμάτησε να θέλει να συζητάει και να ανταλλάσσει απόψεις με αυτή τη πλευρά του πολιτικού συστήματος.
Το πολιτικό κόμμα έφτασε στο σημείο, και σημειολογικά αν θέλουμε, να εκδιώξει από τους κόλπους του μέχρι και τον επικεφαλής του ρεύματος αυτού. Και σταδιακά, όλων εκείνων που θέλησαν να εκφράσουν, εξελιγμένο το ρεύμα αυτό μέσα από τον χρόνο και τις καταστάσεις.
Λίγο αργότερα, μέσα από τυχαία και μη τυχαία γεγονότα, ένας άλλος πολιτικός χώρος, που «γειτνίαζε» από την «άλλη όχθη», αποφάσισε να συζητήσει με αυτόν τον χώρο. Να τον ακούσει και να εντάξει στις τάξεις του ανθρώπους που εξέφραζαν τον χώρο αυτό, τις ανάγκες και τις λύσεις του.
Αυτό έγινε αποκλειστικά και μόνο γιατί ο χώρος μέσα στον οποίο γεννήθηκε το συγκεκριμένο πολιτικό ρεύμα σταμάτησε να θέλει να συζητάει με αυτό. Σήμερα, ο «άλλος» αυτός πολιτικός χώρος φαίνεται να δίνει όλο και περισσότερο σημασία σε εκείνα που προκύπτουν ως λύσεις για την εξέλιξη της χώρας από το ρεύμα αυτό.
Όταν και αν ο χώρος γέννησης αυτού του ρεύματος αποφασίσει να συζητήσει ξανά με το πολιτικό αυτό ρεύμα, τότε ίσως έρθει η ώρα επιστροφής όσων δεν έχουν «αλλοιωθεί» από την επαφή με τον «άλλο» πολιτικό χώρο.
Μόνον τότε θα μπορέσει ένα -«νέο»- πολιτικό κόμμα που θα εκφράσει όλα τα ρεύματα που εξέφραζε όταν κυριαρχούσε εκείνο το παλιό πολιτικό κόμμα, να επανατοποθετηθεί υψηλότερα στο πολιτικό σκηνικό της χώρας.
Έως τότε, θα ζούμε τον διαμοιρασμό των ιματίων του και την εκμετάλλευση των ιδεών, των σκέψεων, των λύσεων και των ανθρώπων που προέκυψαν μέσα από αυτό το ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα μέσα από κάποιον άλλο κομματικό χώρο.
Απλά είναι τα πράγματα…. και ας μας πονάνε, όλους εκείνους που επιθυμούμε το ρεύμα αυτό να επανέλθει έτσι ώστε να εκφράζεται μέσα από τον πολιτικοκοινωνικό χώρο που γεννήθηκε γιατί αυτός είναι ο αυθεντικός χώρος του και κάποιοι θα εξακολουθούμε να παλεύουμε για την επιστροφή αυτή.
Μέχρι τότε, εκείνοι οι οποίοι εγκόλπωσαν το πολιτικό ρεύμα στον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας ζουν καλά και εμείς όχι καλύτερα… για να κλείνει και το παραμύθι όπως… περίπου συνηθίζεται.