Πάγωσε κυριολεκτικά η κοινωνία με το αποτρόπαιο έγκλημα εις βάρος της οικογένειάς του και την αυτοκτονία στη συνέχεια του δράστη ο οποίος επί μια εικοσαετία υπηρετούσε στην προσωπική φρουρά του τέως πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Δημοσιογράφοι, αναλυτές, ψυχολόγοι και γενικά πολλοί επαΐοντες ανέλαβαν να αναλύσουν την προσωπικότητα του δράστη και αυτόχειρα, κάποιες φορές με επιτυχία και άλλες χωρίς να το καταφέρνουν.
Γυρίζοντας στα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι τον αείμνηστο παππού μου Βαγγέλη που ζούσε στο απομονωμένο χωριό του νότιου Ρεθύμνου τα Κεραμέ, να μου αφηγείται τα ζεστά Αυγουστιάτικα βράδια παραμύθια ενώ καθόμαστε στην αυλή του σπιτιού με θέα το νότιο Κρητικό πέλαγος και τα άστρα να λαμπυρίζουν δίνοντας μια μαγική όψη στην νύχτα.
Τα παραμύθια τις περισσότερες φορές ήταν η αιτία να αποκοιμηθώ στα γόνατά του και να με μεταφέρει στη συνέχεια στο κρεβάτι για να συνεχίσω μέσα από τα όνειρα να πρωταγωνιστώ μέσα σε αυτά. Εκείνα τα χρόνια την δεκαετία του εξήντα δεν υπήρχαν άλλωστε τηλεοράσεις ούτε ιντερνέτ μέσα στο οποίο βρίσκονται σήμερα τα παιδιά από την παιδική τους ηλικία, με αποτέλεσμα να έχουν χάσει οι γονείς και οι παππούδες ή οι γιαγιάδες τον έλεγχο στην ανατροφή τους. Θυμάμαι λοιπόν ότι σχεδόν όλα τα παραμύθια είχαν ένα διδακτικό χαρακτήρα και ότι περνούσαν μηνύματα τα οποία στάλαζαν στις αθώες ψυχές των μικρών ακροατών και διαμόρφωναν χαρακτήρα.
Συγκεκριμένα θυμάμαι ένα παραμύθι που με τρόπο γλαφυρό μου αφηγείτο ο παππούς μου και στο τέλος κατέληγε με την φράση « τον αποσπερινό θυμό κράτα τον για το πουρνό» εννοώντας ότι αν για κάποιο λόγο θυμώσουμε η νευριάσουμε με κάποιον το βράδυ, ας περιμένουμε μέχρι το πρωί να δράσουμε αφού όλη τη νύχτα σκεφτούμε με ηρεμία τα αίτια και την αφορμή που μας έφεραν σε σημείο να μην μπορούμε να ελέγξουμε να νεύρα μας.
Το πρωί λοιπόν θα έχουμε ζυγιάσει τα πράγματα και θα έχουνε πολύ πιο καθαρό μυαλό ώστε να μην καταλήξουμε σε υπερβολές ακόμα και σε έγκλημα όπως συνέβη με τον αστυνομικό που είναι σίγουρο ότι μετά την στυγερή δολοφονία της συζύγου, της πεθεράς και της αγαπημένης του κορούλας, μετάνιωσε βλέποντας τα άψυχα σώματα να κείτονται μέσα σε λίμνη αίματος. Ήταν όμως πολύ αργά να επανορθώσει και αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του, αφού πλέον δεν είχε κανένα νόημα. Λέγεται ότι η αιτία είναι το σπίτι που έμενε η πεθερά του αλλά και η ίδια η πεθερά του που τον απαξίωνε θεωρώντας ότι δεν άξιζε για την κόρη της. Ίσως να ήταν έτσι δεν ήταν όμως αυτή η αιτία της έκρηξής του. Σίγουρα ειπώθηκαν σκληρές λέξεις από την σύζυγό του που του θόλωσαν το μυαλό. Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει μα κόκκαλα τσακίζει λέει άλλη μια σοφή ρήση βγαλμένη από τη ζωή. Τότε αν υποχωρούσε, έφευγε από το σπίτι και το σκεφτόταν όλη τη νύχτα με νηφαλιότητα, το πρωί σίγουρα δεν θα έπαιρνε αυτή την απόφαση η οποία δεν ανατρέπεται.
Η κοινωνία μας έχει διαβρωθεί τα τελευταία χρόνια και σημαντικός παράγοντας είναι το χρήμα και ο τρόπος ζωής. Τα πρότυπα που έχουν σήμερα τα νέα παιδιά είναι οι δήθεν πετυχημένοι νεόπλουτοι σε όλους τους τομείς χωρίς να εξετάζουν τις αξίες αυτών των ατόμων. Δεν είναι κακό να έχει κάποιος χρήματα ούτε να είναι πετυχημένος αλλά το θέμα είναι να διατηρεί τις αξίες να μην γίνεται σκλάβος του χρήματος.
Καταλήγοντας θεωρώ ότι η κοινωνία μας πάσχει και τα αίτια δεν είναι μόνο η οικονομική κρίση αλλά το ότι η οικογένεια έχει διασπαστεί και οι λόγοι είναι πολλοί. Ας είμαστε λοιπόν κοντά στα παιδιά μας και ας τους δίνουμε τα σωστά πρότυπα με τον δικό μας σωστό τρόπο ζωής, μόνο έτσι θα γίνουμε μια καλύτερη κοινωνία και θα σταθούμε σαν χώρα.
Σαν επιστέγασμα έγραψα μια μαντινάδα και λέω
«Άγριο άτι ο θυμός κι αυτός που δεν το στέσει
θα τονε ρίξει καταγής κι άσκημα θα πονέσει».
Εύχομαι καλές άγιες μέρες σε όλους με αλληλεγγύη, αγάπη προς τον συνάνθρωπό μας και μηδενικές ειδήσεις σαν την προχθεσινή.
