Ο Γιάννης με τη γυναίκα και τα δύο τους παιδιά έχουν την ευτυχία να απολαμβάνουν τέτοια ξεχωριστή μαγεία, εκτός από τους χειμερινούς μήνες που ο γιος είναι φοιτητής στη Νομική Θεσσαλονίκης κι η κόρη μεταφέρεται στο Ηπειρωτικό Λύκειο. Τότε κι οι γονείς χάνουν την ησυχία τους γιατί τους βασανίζει η νοσταλγία.
«Γυναίκα, συγκεντρώσαμε τα «ευρώ» του ενοικίου για τον μέλλοντα δικηγόρο μας». Κοντεύομεν, ας είναι καλά κι η «Τρόϊκα» που μας έμαθε να κάνομεν ζηλευτή οικονομία».
Στη συνέχεια ο νοικοκύρης ζήτησε δύο μεγάλες ναϊλοντσάντες. Εκείνη παραξενεμένη ρώτησε που θα πήγαινε και γιατί τις ήθελε.
«Θα τις γεμίσω φτερά, με τα χοντρά θα κάνω βεντάλιες και τα φτεράκια θα γίνουν γεμίσματα σε στρώματα και μαξιλάρια».
«Χριστέ μου, σίγουρα τρελάθηκε ο άντρας μου», σιγομουρμούρισε.
«Πιες λίγο νερό και μην τρομάζεις, δεν τα ‘χω ακόμη χαμένα. Σε λίγο θα βρεθώ στα λημέρια των αετών και των άγριων πουλιών και θα δεις τι θα σου κουβαλήσω και τι θα τσεπώσομεν απ’ αυτά. Θα φέρω επίσης και δοκαράκια από κάπως μαλακό ξύλο για να φτιάξω μουσικά όργανα. Γυναίκα, δε γίνεται αλλιώς χωρίς να επιστρατεύσομεν δυνάμεις και φαντασία. Έτσι θα μπορέσομεν να περάσομεν τις τωρινές συμπληγάδες. Και που είσαι; Μην ξεχάσεις να δώσεις και λίγο τυρί στους συνταξιούχους γείτονες. Μακριά από τα παιδιά τους και με τη σύνταξη της πείνας ας μην τους ξεχνούμεν. Τι άλλο έχει προτεραιότητα γλυκιά μου Ελπίδα; Όνομα και πράγμα είσαι, γυναικούλα μου».
«Κι εγώ έβαλα μπροστά τον αργαλειό κι υφαίνω. Την προίκα του κοριτσιού μας, όχι είναι γρήγορα ακόμη, μια που θα σπουδάσει κι αυτή, αν βέβαια θα ‘χουν ακόμη τέτοια δυνατότητα οι φτωχοί. Μα για να λέμε και το δίκιο, δε φταίνε μόνον οι λήσταρχοι, το κεφάλι μας το φάγαμε κι οι ίδιο».
Μ’ αυτά σταμάτησαν την κουβεντούλα τους κι έφυγε ο ένας για τις χαράδρες της Πίνδου κι η γυναίκα για τον αργαλειό της. Όμως στο κεφάλι και των δύο σαράκιζε η σκέψη: Αυτός ο τόπος δεν το βάζει εύκολα κάτω. Από το τίποτε δημιουργεί με τα χέρια κομψοτεχνήματα, με το γόνιμο μυαλό πλάθει λογοτεχνήματα. Τι θέλεις ποίηση, φιλοσοφία, ιστορία, μαθηματικά, ιατρική, φυσική; Θεατρικά εμπνευσμένα κι επίκαιρα που δεν ξεθωριάζουν ποτέ! Λαξεύει την πέτρα και στήνει Παρθενώνα!
Ασφαλώς θα τα συγκεντρώνουν κάθε φορά τα ενοίκια οι Ηπειρώτες Συνέλληνες κι ας ταλανίζονται από πρωτοφανή λαίλαπα. Ακούραστα όλοι θα φωτιζόμαστε από το εξαίσιο ελληνικό φως και θα αντλούμεν από το μοσχομυρισμένο μας τοπίο, γιατί δεν επαναπαυόμαστε μόνον στις προγονικές δάφνες. Υπάρχουν κι οι τωρινές ολόφρεσκες που τις φύτεψαν και τις καλλιέργησαν τα νέα παιδιά μας κορίτσια κι αγόρια! Ούτε θα σκύψομεν τώρα εύκολα το κεφάλι μας !
Το άστρο της ελληνικής δημοκρατίας 1974-2024
Συμπληρώνονται 50 έτη απρόσκοπτης πολιτικής ομαλότητας και οφείλουμε όλοι οι πολίτες της χώρας, με αμεροληψία και ωριμότητα να αντλήσουμε διδάγματα...