Μια αυτονόητη ακόμα παραδοχή είναι ότι απαιτείται ένα εθνικό σχέδιο για την αναδιοργάνωση του κράτους.
Στις παραπάνω δύο παραδοχές η Τοπική Αυτοδιοίκηση διαδραματίζει σπουδαίο ρόλο. Με δύο βασικές προϋποθέσεις. Από τη μια αν αποκοπεί από την αλληλεξάρτησή της με το… κομματικό (πολιτικό) σύστημα και ανεξαρτητοποιηθεί και ενισχυθεί με πόρους.
Από την άλλη οι δήμαρχοι και τα Δημοτικά Συμβούλια θα πρέπει να λειτουργούν τεχνοκρατικά και όχι με γνώμονα την επανεκλογή τους, άρα με ροπή σε ρουσφέτια και διορισμούς ψηφοφόρων τους, όπως μέχρι τώρα στις δημοτικές επιχειρήσεις και τη Δημοτική Αστυνομία πρακτικές που στην πλειοψηφία τους εφάρμοζαν μέχρι σήμερα…
Ρίχνουν τώρα δάκρυα και πιστεύουν ότι προσφέρουν υπηρεσίες στους υπαλλήλους τους που θα ενταχθούν στην κινητικότητα-διαθεσιμότητα. Μήνες τώρα αρνούνταν οι περισσότεροι δήμαρχοι να αξιολογήσουν δομές-υπηρεσίες-προσωπικό και να κάνουν μια ουσιαστική κατανομή και αναδιάρθρωση προσωπικού. Είναι αυτονόητο ότι με το μαχαίρι στο λαιμό θα υπάρξουν και αδικίες στη διαδικασία αυτή… Δυσάρεστο, ναι, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις αναπόφευκτο.
Την ίδια στιγμή η κρατική (πολιτική) εξουσία -η κεντρική διοίκηση, δηλαδή- βρίσκει πεδίο δόξης λαμπρό για μικροκομματικές-ρουσφετολογικές επαφές με τους «δικούς της» (κάθε φορά) δημάρχους. Κι αφού παίζουν από κοινού το παιχνίδι αυτό, η κεντρική διοίκηση κρατάει δέσμια την Τοπική Αυτοδιοίκηση σε ότι έχει να κάνει με ουσιαστική αποδέσμευση πόρων και αρμοδιοτήτων, έχοντας πάντα κατά νου ότι μεγαλύτερη ελευθερία στα παραπάνω ουσιαστικά ζητήματα θα οδηγήσει σε αρνητική γι’ αυτήν εξέλιξη το «παιχνίδι εξουσίας», που παίζεται μεταξύ τους…
Σ’ αυτόν το φαύλο κύκλο εξάρτησης οι φαυλότητες σε αρκετούς Δήμους της χώρας δεν έχουν τέλος… Και όταν πια φτάνουμε στο απροχώρητο, τα δάκρυα περισσεύουν… Το ίδιο και η υποκρισία… Δεκάδες οι καταχρεωμένοι δήμοι σ’ όλη τη χώρα με πλεονάζον προσωπικό που έχει προσληφθεί τις περισσότερες φορές από την πίσω πόρτα. Με την σιωπηρή συμφωνία της κεντρικής διοίκησης, με διάφορα κάθε φορά προσχήματα. Δάκρυα, πιέσεις και κλείσιμο (μέσω απεργιών) των Δημαρχείων για την πρόσληψη των «δικών μας» παιδιών… «Δάκρυα» – πιέσεις και απεργίες για την ένταξη στη διαθεσιμότητα των αξιοκρατικά, δήθεν, διορισμένων υπαλλήλων τους που τώρα κινδυνεύουν με απόλυση… Δεν γίνεται, όμως, να είμαστε και με τον αστυφύλακα και με τον χωροφύλακα!
Το προσωπικό που θα ενταχθεί στην κινητικότητα-διαθεσιμότητα θα πρέπει να αξιολογηθεί ουσιαστικά και ένα μέρος του σίγουρα θα μπορέσει να αξιοποιηθεί στον ευρύτερο κρατικό μηχανισμό. Ένα άλλο, όμως, τμήμα του προσωπικού αυτού, δυστυχώς, θα αποδειχθεί πως δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες ενός σύγχρονου, ευέλικτου, αποδοτικού, λειτουργικού κρατικού μηχανισμού και αναγκαστικά θα οδηγηθεί εκτός υπηρεσίας…
Γι’ αυτό επισημαίνουμε ότι η ουσιαστική αξιολόγηση δομών-υπηρεσιών-αναγκών-προσώπων είναι το «κλειδί», ώστε να μην οδηγηθούμε σε «αδικίες» ή τουλάχιστον να αποφευχθούν οι περισσότερες από αυτές. Η ανεργία είναι ότι χειρότερο στις μέρες μας… Όμως, σε ότι έχει να κάνει με το δημόσιο τομέα έχουν (έχουμε;) βάλει το δικό τους λιθαράκι πολιτικοί (δημοτικοί άρχοντες) και πολίτες… Νοοτροπίες και πρακτικές χρόνια τώρα έχουν εκτρέψει την ορθολογική λειτουργία του και έχουν ταυτόχρονα αποτρέψει μια ουσιαστική αναδιάρθρωση-αναδιοργάνωση της κρατικής μηχανής σε όλα σχεδόν τα επίπεδα… Με την συνδρομή, βέβαια, κομματικοδίαιτων συνδικαλιστών.
Αν ούτε στη φάση αυτή δεν λυθεί ο «Γόρδιος δεσμός», αν οι νοοτροπίες και οι φαυλότατες δεν αποτελέσουν παρελθόν, αν δεν υπάρξει ένα εθνικό σχέδιο σε κάθε υπουργείο δεσμευτικό για όλο το φάσμα της ιεραρχίας, αν οι δημοτικές αρχές που θα εκλεγούν σε ένα χρόνο δεν αλλάξουν (να το πούμε έτσι απλά, λαϊκά).. «μυαλά», δηλαδή δεν μπορέσουν να ανταποκριθούν στις ανάγκες των καιρών και ταυτόχρονα εμείς οι πολίτες-δημότες δεν μπορέσουμε να ξεφύγουμε από μια λογική του (πολιτικού-δημάρχου) φίλου που θα χτυπάμε την πόρτα του γραφείου του ζητώντας του ρουσφέτι τότε τίποτα δε θα αλλάξει και το χειρότερο στο άμεσο μέλλον θα το πληρώσουμε πολύ πιο ακριβά… Ταυτόχρονα, βέβαια, και η κεντρική εξουσία θα πρέπει να σταθεί στο ύψος τω περιστάσεων και να ασκεί ουσιαστικό έλεγχο στη λειτουργία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης μέχρι να θεσπίσει ένα σύγχρονο-λειτουργικό και ευέλικτο πλαίσιο δράσης της Αυτοδιοίκησης. Από εκεί και μετά ο καθένας στα του οίκου του…
Όμως για να είμαστε ξεκάθαροι…
Αν και όπου στην αξιολόγηση του προσωπικού της Αυτοδιοίκησης βρεθούν φαύλες ενέργειες δημοτικών αρχών και πολιτικών σε ότι έχει να κάνει με διορισμούς ρουσφετολογικούς θα πρέπει να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη… Δεν είναι δίκαιο να την «πληρώσουν» μόνο οι υπάλληλοι χάνοντας τη θέση τους και μένοντας άνεργοι…
Θα είναι αυτό ένα μήνυμα στους επόμενους άρχοντες ότι μπήκε τέλος στις φαυλότητες του παρελθόντος και ότι κάτι αλλάζει προς το καλύτερο στις δομές και τη λειτουργία του κράτους και των θεσμών… Μήνυμα, φυσικά, και προς τους πολίτες που θα αποδεχθούν από εδώ και στο εξής την αξιοκρατία και τη λειτουργία των θεσμών προς όφελος των κοινωνίας και όχι με γνώμονα το ατομικό τους συμφέρον…
