Η νέα «μόδα» στην μεταμοντέρνα μεταπολίτευσή μας είναι αναμφίβολα η επιλογή του «ηγέτη» μόλις ζορίζουν τα πράγματα να στήνεται στις κάμερες, να σκηνοθετείται ο χώρος, οι κινήσεις, οι εκφράσεις και εκεί γύρω στο βραδάκι να εκφωνείται το προαναγγελθέν «διάγγελμα» ως ένα είδος πολιτικού …«ντεπόν» για τους παραζαλισμένους πολίτες!
Κάθε τρεις και λίγο νάτος κι ένας «Φιλιππικός» προκειμένου να κάνουμε το «μασαζάκι» στον ταλαίπωρο πολίτη που δεν έχει καταλάβει πόσες «δόσεις» πρέπει να κάνει, πότε να τις κάνει, από πού θα κάνει το τεστ – από τη μύτη, από το στόμα, από τα αυτιά; – γενικά να μιλάει στον «ανεμβολίαστο» γείτονα να του κόψει την «καλημέρα», πώς να χειριστεί ακριβώς την πανδημική κρίση;
Εν τέλει να υπακούμε στους πολιτικούς, τους επιστήμονες, τα μέλη των επιστημονικών επιτροπών ή στον …πνευματικό μας; Όχι δηλαδή ότι όπου κι αν υπακούσουμε θα γλιτώσουμε τη «μόλυνση»! Γενικότερο δηλαδή «μπέρδεμα» που προσπαθεί απεγνωσμένα ο ηγήτωρ να δώσει την ορθή «γραμμή» μέσω …«διαγγέλματος»! Γιατί εντάξει «φιλότιμοι» οι «δημοσιογράφοι» και οι «ειδικοί», αλλά από τα πολλά τηλεπαράθυρα μια ζαλάδα την έχουν και τα κάνουν μούσκεμα ενίοτε! Ενώ ο «ηγέτης»; Του τα έχουν καθαρογραμμένα τα κείμενα, καλοσιδερωμένα τα πουκάμισα και τακτοποιημένα τα κάδρα πίσω του, εύκολα ή δύσκολα θα το πει το «ποίημά» του, που εδώ που τα λέμε κοντεύουμε να το μάθουμε κι εμείς από τις πολλές επαναλήψεις!
Βεβαίως το «διάγγελμα» έχει μεγάλα πλεονεκτήματα! Αποθεώνεις ανενόχλητος τον εαυτό σου, κατακεραυνώνεις όσους δεν γουστάρεις, αναγγέλλεις δυο – τρία πρωτότυπα «μέτρα» ανάσχεσης του ιού, φοβερίζεις λίγο παραπάνω, ανακατεύεις λίγη «ατομική ευθύνη» λίγο «τρόμο» λίγη «ελπίδα» – καθότι ως γνωστόν διανύουμε το τελευταίο «μίλι» – και η πολιτική διαγγελματική «σούπα» είναι έτοιμη! Λίγο αλατοπίπερο κι είναι έτοιμη για κατανάλωση! Θα την «πιουν» εννοείται κάποιοι και μέχρι την «χώνεψη» θα έχουμε ετοιμάσει άλλη καλύτερη! Εννοείται με τα ίδια «υλικά»! Καλόπιοτη λοιπόν!
* Ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος – συγγραφέας
