Μετά το μεγάλο αριθμό των επικριτικών κυρίως σχολίων που γράφτηκαν για το άρθρο της περασμένης εβδομάδας, νοιώθω την ανάγκη να διευκρινίσω περισσότερο το νόημα που επιδίωξα να αποδώσω με αυτό. Στο σημείωμά μου αναφέρω σαφώς ότι: «Οι αντιδράσεις στην αναγόρευση αυτή, είναι δικαιολογημένες». Αυτό, για όσους δεν κατάλαβαν, σημαίνει πως και ο γράφων συμφωνεί ότι η ομόφωνη απόφαση του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου, για την αναγόρευση του κ. Ρίχτερ σε διδάκτορα, δεν ήταν σωστή. Παρά τις όποιες άλλες θετικές για την Ελλάδα και την Κύπρο πλευρές του έργου του συγκεκριμένου Ιστορικού. Τις οποίες οφείλουμε πάντως, να αναγνωρίσουμε. Αναφέρω επίσης ότι ήταν λάθος και το βιβλίο του με τις 545 σελίδες που διάβασα το 2011, το οποίο περιέχει σημαντικές ανακρίβειες για τη μάχη της Κρήτης και σε μερικά του σημεία υβρίζει τους Κρητικούς. Για μία μάχη που δόξασε το νησί και το Λαό του, αφού, σύμφωνα με τον ίδιο τον αρχιτέκτονα της νίκης, Ουίνστον Τσόρτσιλ: «…οι Νεοζηλανδοί, οι Αυστραλοί, οι Ουαλοί και οι Άγγλοι, μαζί με τους αφάνταστα ηρωικούς και πεισματάρηδες Κρητικούς που πολέμησαν στον αποκαρδιωτικό μάταιο αυτόν αγώνα, μπορούν, δίκαια νομίζω, να αισθάνονται ότι έπαιξαν αποτελεσματικό ρόλο σε μια μάχη που μας ανακούφισε σοβαρά». Μία άνιση μάχη που έκανε το διοικητή των συμμαχικών δυνάμεων στο Νησί, Νεοζηλανδό στρατηγό Φράιμπεργκ, να δηλώσει ότι: «Ολίγα έθνη έχουν τα ευγενικά προτερήματα των Κρητικών…».
Αλλά, όπως ανέφερα και στο προηγούμενο σημείωμα, κατά την άποψή μου, το δίκιο χάθηκε. Διότι όσο πεισματάρηδες και ηρωικοί και αν είναι οι Κρητικοί, δεν πρέπει να ξεχνούν και τα ευγενικά τους προτερήματα, μεταξύ των οποίων προφανώς δεν είναι η εισβολή σε Ωδεία. Ενώ, πάντα κατά την άποψη του γράφοντος, πιο πολύ τόπο θα έπιανε μια μαζική, σιωπηλή διαμαρτυρία έξω από αυτό, καθώς και η απουσία όλων, Αρχών και Κοινού της πόλης από την τελετή. Και εκτιμώ ότι δεν είναι τυχαίο που ούτε ο κ. Δήμαρχος, ούτε ένας Δημοτικός Σύμβουλος, ούτε ο κ. Πρύτανης, παρέστησαν σε αυτήν.
Η αναγόρευση, και αυτό τόνισα, υλοποιήθηκε επειδή δεν υπήρχε η δυνατότητα ανατροπής της απόφασης από την Πρυτανεία, λόγω του νόμου της Υπουργού Παιδείας του ΠΑΣΟΚ κυρίας Διαμαντοπούλου. Και αν για το σημείωμά μου έχουν όσο δικαίωμα διαμαρτυρίας και επικρίσεων επιθυμούν οι αναγνώστες, για την ευθεία, καθαρή και σοβαρή στάση του κ. Πρύτανη, τόσο στη συνέντευξη του στον Team FM, όσο και στην ανακοίνωσή του στην παρούσα εφημερίδα, δεν έχουν δικαίωμα να παραπονούνται. Ούτε έχουν δικαίωμα να τον κατηγορούν για φυγομαχία. Εκτός αν είναι απληροφόρητοι, ή θέλουν να κρίνουν με δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Στο δεύτερο μέρος του άρθρου μου, σχολίασα τα κατορθώματα του κ. Λοβέρδου, επίσης Υπουργού Παιδείας του ΠΑΣΟΚ και της κυρίας Κεφαλογιάννη, υπουργού Τουρισμού. Που έτρεξαν για προεκλογικούς λόγους να ιδρύσουν Σχολή Τουρισμού από το 2015 στο Ρέθυμνο, χωρίς συνεννόηση και χωρίς να έχουν εξασφαλίσει τα στοιχειώδη, όπως είναι οι διδάσκοντες, οι αίθουσες και ο απαιτούμενος προϋπολογισμός. Αλλά, εκλογές έρχονται, ας κάνουμε την εξαγγελία εμείς και θα βρει τις λύσεις ο επόμενος. Αυτό γίνεται πάντα από τους Πολιτικούς, είτε πρόκειται για το ΒΟΑΚ του κ. Χρυσοχοΐδη, είτε για τη Σχολή Τουρισμού του κ. Λοβέρδου.
Για το μέρος αυτό του άρθρου, που επίσης αναφέρεται στην μικροπολιτική προσέγγιση των παλαιών πολιτικών, έγινε ένα σχόλιο που αναφέρει ότι: «εκτός από το Πολιτικό κατεστημένο, πρέπει να κακίζουμε και την Πανεπιστημιακή πολιτική κλίκα». Αλλά τα Πανεπιστήμια, εκ του Συντάγματος είναι φορείς ελεύθερης ανταλλαγής ιδεών. Και οι ιδέες δεν τιμωρούνται, ούτε κακίζονται, ούτε φυλακίζονται. Ας είμαστε συγκρατημένοι λοιπόν. Στο σημείο που βρίσκεται σήμερα η Χώρα, ήρθαμε όχι επειδή δεν είχαμε σώφρονες Πανεπιστημιακούς, αλλά επειδή είχαμε Πολιτικούς χωρίς μέτρο. Οι οποίοι μας άφηναν, για να μη πω μας ενθάρρυναν να ξοδεύουμε, «τρώγοντας» φυσικά και αυτοί, από το καταπίστευμα των επομένων γενεών. Με αποτέλεσμα να μας χρεώσουν με 350 δισεκατομμύρια, που δεν θα εξοφληθούν ούτε στα επόμενα πενήντα χρόνια. Και οι ίδιοι πολιτικοί, ακόμη και σήμερα, μας προσβάλλουν περισσότερο από τον κ. Ρίχτερ. Αφού ψάχνουν και βρίσκουν τρόπους να αποτελειώσουν τη Χώρα και τη μόνη βιομηχανία που μας έχει απομείνει, τον Τουρισμό. Προτείνοντας στην Τρόικα ως μέτρο με άμεση εφαρμογή το διπλασιασμό του ΦΠΑ στις διανυκτερεύσεις, από το 6 στο 13%. Ενώ, δεν πειράζουν όσους διόρισαν οι ίδιοι, δεν ενοχλούν όσους εξακολουθούν να φοροδιαφεύγουν, δεν έλεγξαν τις κάθε λογής «λίστες», δεν διέλυσαν τις συντεχνίες και δεν πατάσσουν τα λαθρεμπόρια των καυσίμων, των ποτών και των τσιγάρων.
Όλα τα παραπάνω που πληγώνουν την Κοινωνία, πρέπει να αγωνιστούμε για να αλλάξουμε. Τουλάχιστον όσο αγωνιστήκαμε για τη μη αναγόρευση του κ. Ρίχτερ. Και παρ όλη την «αμπελοφιλοσοφία» ή τις «νοηματικές υπερβάσεις» που κατά καιρούς μου προσάπτονται, πιστεύω ακράδαντα ότι τώρα είναι η στιγμή: Εκλογές έρχονται κατά τα φαινόμενα και θα έχουμε μια μοναδική ευκαιρία να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Χωρίς «μπούκες» σε Ωδεία και χωρίς αναθέματα. Μόνο με την ψήφο μας, που μας κάνει ισχυρότερους όλων, περιλαμβανομένων και των Πολιτικών, για μια ημέρα κάθε τέσσερα περίπου χρόνια. Ας την αξιοποιήσουμε κατάλληλα λοιπόν.
