Το έθιμο με τα νεροπίστολα στο Ρέθυμνο ξανά!

Στόχος η αναβίωση του εθίμου που υπήρχε, κάθε παραμονή πρωτοχρονιάς, μέχρι τις αρχές της μεταπολίτευσης, και που στη συνέχεια έσβησε για διάφορους λόγους. Χορηγοί της εκδήλωσης το κατάστημα αρωμάτων «Φρου Φρου κι αρώματα», το «Ζαχαροπλαστείο Σκαρτσιλάκης» στον πλάτανο, τα «Αναψυκτικά Αρκάδι», και φυσικά όλοι Ρεθυμνιώτες και μη, που έτυχε να περάσουν τη συγκεκριμένη ώρα από το σημείο εκείνο και συμμετείχαν με χαρά.
Το έθιμο με τα νεροπίστολα στο Ρέθυμνο έχει τη δική του ιστορία. Στα παλιότερα χρόνια που η κοινωνία ήταν πολύ μαζεμένη, και τα ήθη εντελώς διαφορετικά απ’ ότι σήμερα, ο νέος μια από τις επιλογές που είχε για να πει στην καλή του ότι είναι τρελά ερωτευμένος και την θέλει πολύ, ήταν στη βόλτα που γινόταν στην Αρκαδίου την παραμονή της πρωτοχρονιάς, καταβρέχοντάς την με το νεροπίστολο και βάζοντας μέσα στο νερό κολόνια για να μυρίζει ευχάριστα. Το ίδιο έγινε και φέτος, όχι βέβαια για να δείξουν οι νέοι τον έρωτά τους στις καλές τους, αφού αυτό γίνεται πλέον σε κάθε στιγμή και λεπτό και οπουδήποτε! Αλλά για να αναβιώσει ξανά το έθιμο, να ξαναγεμίσει πάλι η αγορά κόσμο και να ξαναδούμε άτομα και φίλους που έχουμε να δούμε καιρό. Για όσους θυμούνται εκείνες τις εποχές το Ρέθυμνο είχε μόνο δέκα χιλιάδες κατοίκους, αλλά τη συγκεκριμένη μέρα γινόταν χαμός στην αγορά! Είναι αξιοσημείωτο, πως τώρα παρ’ ότι η πόλη μας με τα τελευταία επίσημα στοιχεία απογραφής, έχει τριάντα πέντε χιλιάδες κατοίκους, η αγορά ήταν άδεια από κόσμο!
Οι καταστηματάρχες όχι μόνο δεν παραπονέθηκαν αλλά έδειξαν ενθουσιασμένοι, θυμούμενοι αρκετοί από αυτούς, παλιές όμορφες εποχές, που λεφτά πολλά δεν υπήρχαν στο Ρεθυμνιώτη όπως και τώρα, αλλά ήξερε να διασκεδάζει και του περίσσευε το χιούμορ στις διάφορες εκδηλώσεις που έκανε. Ο κόσμος που περνούσε και ψώνιζε στα καταστήματα ανταποκρίθηκε με τον καλύτερο τρόπο, και πολλοί γέλασαν με την καρδιά τους και συμμετείχαν «στο παιχνίδι». «Φωτεινή εξαίρεση», γιατί πάντα υπάρχουν και τέτοια, τρία άτομα όλα κι όλα, που δεν τους άρεσε καθόλου η όλη διαδικασία και παραπονέθηκαν στους νεροπιστολάδες, μάλλον άκομψα, χωρίς ευτυχώς να πάρει έκταση το γεγονός.
Στις απόκριες υπάρχει το έθιμο του μουτζούρη στους Αρμένους και άλλα χωριά, όπου όποιος περνά από το χωριό, τον μουτζουρώνουν οπωσδήποτε. Κανένας απ’ όσο μπορώ να ξέρω δεν παραπονέθηκε ποτέ γι’ αυτό. Όποιος δεν θέλει να μουτζουρωθεί, πολύ απλά δεν περνά από εκείνη την περιοχή. Οι παρευρισκόμενοι στο σημείο που έγιναν οι διαμαρτυρίες για το πιτσίλισμα, αδυνατούσαν να καταλάβουν γιατί πήγε να δημιουργηθεί θέμα από το τίποτα, αφού ακόμα και οι καταστηματάρχες διαβεβαίωναν ότι δεν υπάρχει απολύτως κανένα πρόβλημα, παρ’ ότι αρκετές βιτρίνες είχαν πιτσιλιστεί… Δικαιολογίες του στυλ η κολόνια αφήνει στίγμα και μην το ξανακάνετε, η με μπουγελώνεις και δεν θέλω- άμα βρέχει όμως και γίνομαι μούσκεμα από τη βροχή δεν αφήνει στίγματα στα ρούχα μου και δεν με πειράζει!- (αλήθεια πόσο νερό μπορεί να πετάξει ένα νεροπίστολο; Κανένα τόνο;) προκάλεσαν μόνο γέλια στους παρευρισκόμενους.
Το πάρτι με τα νεροπίστολα κράτησε αρκετά και συνεχίστηκε αργότερα στη γωνία του κοσμηματοπωλείου Περπιράκη, όπου το κρητικό μουσικό συγκρότημα του κ. Αγγελάκη, χάρισε κέφι και χορό στους παρευρισκόμενους, με άφθονα κεράσματα και μπόλικο κρασί και ρακή.
Τελικά η φτώχια, όπως έλεγαν και οι παλιότεροι, θέλει καλοπέραση και οι Ρεθυμνιώτες που συμμετείχαν σ’ αυτές τις εκδηλώσεις, στις δύσκολα οικονομικές στιγμές που περνάνε, έδειξαν να το θυμούνται την παραμονή της πρωτοχρονιάς.
Από τούτες τις γραμμές αξίζουν συγχαρητήρια στην ομάδα «Ρέθυμνο ιστορία πολιτισμός» και τη Στέλλα Μιχάλα, που είχε την ιδέα αναβίωσης του συγκεκριμένου εθίμου, ευχόμενοι του χρόνου να διοργανωθεί καλύτερα και να συμμετέχει όλο το Ρέθυμνο όπως παλιά, χωρίς μουρμούρες και γκρίνιες, μα μόνο με κέφι και χαρά όπως ακριβώς επιβάλλεται σε τέτοιες γιορτινές μέρες. Καλή χρονιά σε όλους και χρόνια πολλά.