Μια ονειρική αναδρομή σε ιστορικές μνήμες ήταν η παράσταση «Πόλις Εάλω» του Γιώργου Καλογεράκη.
Μια ακόμα προσφορά της Σύναξης Νέων και Φοιτητών της Ιεράς Μητρόπολης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου στην πολιτιστική ζωή του τόπου.
Για μια ακόμα φορά ο Γιώργος Καλογεράκης βυθίστηκε σε ωκεάνιες αναζητήσεις προσδοκώντας να πάρει ένα κομμάτι από τα ιερά και όσια της φυλής, να το σταυρώσει με το θυμίαμα της πίστης του και να μας το προσφέρει για προσκύνημα μνήμης.
Και κατάφερε κάτι εξαιρετικά δύσκολο, αν κρίνω από παρόμοιες προσπάθειές μου στα πρώτα μου έργα.
Να ρέει ο θεατρικός λόγος σε άψογο δεκαπεντασύλλαβο και κάτι που ανεβάζει ακόμα ψηλότερα τον πήχη. Να είναι σε γνήσια ντοπιολαλιά, στοιχείο άλλωστε που χαρακτηρίζει το σύνολο του λογοτεχνικού έργου του συμπολίτη δασκάλου Ειδικής Αγωγής με το ξεχωριστό αυτό χάρισμα, αποτέλεσμα θείας δωρεάς.
Όπως το συνηθίζει ο εκλεκτός συντοπίτης συγγραφέας, έκανε πρώτα μια ανασκόπηση των δεδομένων, επιμένοντας στην ιστορική ακρίβεια, και στη συνέχεια τα έδεσε αρμονικά, πάντα μέσα στον εμπνευσμένο του στίχο, με όσα κληροδότησε η προφορική και γραπτή παράδοση γύρω από την Άλωση.
Ανικανοποίητος και πάλι από το αποτέλεσμα, ξεχώρισε μηνύματα διαχρονικά και τα έκλεισε σε σύγχρονους προβληματισμούς που αναφέρονται σε αλώσεις συνειδήσεων και αξιών. Και πέτυχε το τέλειο αποτέλεσμα.
Η αιώνια μανία των ισχυρών να υποτάξουν τα πάντα για να εδραιώσουν την εύθραυστη πάντα ισχύ τους, φόρεσε με τη χαρισματική πένα του Γιώργου Καλογεράκη, τα ενδύματα των καιρών κι έδειξε την Ελλάδα του σήμερα, που βρίσκεται απέναντι σε άλλης κατηγορίας αρπακτικά που επιδιώκουν να την κατασπαράξουν.
Οι παρακαταθήκες του μαρμαρωμένου βασιλιά, επικαιροποιήθηκαν μέσα σε μια ατμόσφαιρα ελπίδας.
Σε ένα εμπνευσμένο σκηνικό, δημιουργία Γεωργίας Μάρκου και Αντώνη Πλαΐτη, που υποστήριζε τις ανάγκες του έργου, ξετυλίχθηκε το τραγικό χρονικό της άλωσης, με θαυμάσιες ερμηνείες να αναδεικνύουν το εξαιρετικό κείμενο.
Επιμένουμε στο σημείο αυτό επειδή ήταν και το πιο σημαντικό στοιχείο της παράστασης.
Και μόνο το γεγονός ότι στο βιβλίο που ήταν και πρόγραμμα προλογίζει ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Νικόλαος Ε. Παπαδογιαννάκης, μας απενοχοποιεί από κάθε διάθεση υπερβολής.
Αυτός ο έμμετρος χειμαρρώδης θεατρικός λόγος κατάφερε να προκαλέσει ρίγη συγκίνησης, ανάλογης με το θέμα που κάνει πάντα πιο δυνατό τον παλμό κάθε ελληνικής καρδιάς.
Αλλά και οι ερμηνείες αξίζουν ιδιαίτερης αναφοράς.
Εκτός από τον Κώστα Μαμαλάκη που ήταν ο ιδανικός Παλαιολόγος, με τη σεμνότητα και ταπεινότητα μιας τραγικής μορφής, Δημήτρης Σαραντίδης, Κωστής Μεργέμογλου και Νίκος Γαβαλάς έδωσαν ο καθένας τη δική του πινελιά σε έναν πίνακα συναισθημάτων που θύμιζε περισσότερο ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί, καθώς ενίσχυαν με τις παρεμβάσεις τους και το πηγαίο ταλέντο τους την πλοκή του έργου.
Συνήθως έχουμε πρόβλημα όταν μας απασχολεί έργο εθνικού περιεχομένου με τους ρόλους του δυνάστη.
Εκεί θέλει περισσότερη ερμηνευτική δύναμη, όπως άλλωστε και κάθε κόντρα ρόλος.
Ομολογούμε ότι μας κατέπληξε ο Σήφης Καυκαλάς, ως Ζαγάν πασάς αλλά και ο Γιώργης Τζωρτζινάκης ήταν καλός στο ρόλο του Μωάμεθ.
Εκείνος βέβαια που «έκλεψε» την παράσταση ήταν ο Μανόλης Ροδινός που μετέφερε στη σκηνή της Φορτέτζας αλλοτινές δόξες της Ερασιτεχνικής Σκηνής του Ωδείου μας, όπου ερμήνευε βασικούς ρόλους πλάι σε ονόματα θρύλους του ερασιτεχνικού θεάτρου της πόλης μας.
Ο Μανόλης Ροδινός μας ξάφνιασε ευχάριστα με τη σκηνική του παρουσία. Με άνεση αναδείκνυε το ρόλο, έπαιρνε πρωτοβουλίες εφαρμόζοντας δική του σκηνοθετική άποψη και ομολογούμε ότι μας εντυπωσίασε.
Ο Κωστής Κοντογιάννης εκτός από όμορφες μαντινάδες μας έδειξε και προχθές το βράδυ ότι κατέχει το χάρισμα της υποκριτικής. Κι έδενε η όλη του λεβέντικη παρουσία με το έντονο παραδοσιακό χρώμα που χαρακτηρίζει σκηνές του έργου.
Ο Μάρκος Πελαντάκης, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη παρουσίαση. Αποτελεί πάντα μια σταθερή δύναμη στο τοπικό θέατρο με αφάνταστη υποκριτική γκάμα που μπορεί να σηκώσει και το μεγαλύτερο βάρος ρόλου απαιτήσεων. Και στους δύο ρόλους που ερμήνευσε ήταν εξαιρετικός.
Και οι κοπέλες ήταν καλές, αλλά θα μας επιτραπεί να σταθούμε στην κορυφαία του χορού την Ειρήνη Λογιάκη.
Είναι η τρίτη της επαφή με το θεατρικό σανίδι και κάθε φορά δείχνει και ωριμότερη σε κίνηση, σκηνική παρουσία και πηγαία ερμηνεία.
Είναι απόκτημα για κάθε ομάδα που συνεργάζεται.
Η έκπληξη πάντως για μας ήταν ο Αντώνης Πλαΐτης. Ομολογούμε ότι σπάνια ερασιτέχνης ηθοποιός καταφέρνει να ενεργοποιήσει και άλλα στοιχεία καθώς λέει τα λόγια του.
Εμείς είδαμε έναν Ιουστινιάνη που πάλλεται από πατριωτισμό και το δείχνει.
Ας ήταν μικρό το πέρασμα. Εμείς χαρήκαμε κάτι ιδιαίτερο.
Ένα μπράβο ανήκει και στους άλλους ηθοποιούς που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους να στηρίξουν το έργο και ήταν: Γιάννης Τσάβαλος, Αντώνης Ανδρεδάκης, Κώστας Μαστοράκης, Κωστής Σαββάκης, Κατερίνα Γαλανάκη, Ηρακλεία Κουιδή, Μαρία Μαρκίδη, Γεωργία Μάρκου, Κατερίνα Παυλίδου, Μαρία Χνάρη.
Ο Αντώνης Ζαχαράκης έδωσε και πάλι με τη μουσική του ανάλογο χρώμα σε μια ακόμα θεατρική δημιουργία.
Συμμεριζόμαστε απόλυτα τη συγκίνηση του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη μας κ.κ. Ευγενίου, που μίλησε μετά την παράσταση. Θα πρέπει να ξέρει όμως ο σεπτός ποιμενάρχης μας ότι δρέπει ό,τι έχει σπείρει.
Από την αρχή που μας ευλόγησε τύχη αγαθή να είναι ο προκαθήμενος της Εκκλησίας των Ρεθυμνίων μας, έδωσε φως από την αστείρευτη πηγή πνεύματος που διαθέτει.
Είναι η συνέχεια εκείνων των μεγάλων μακαριστών πατέρων μας που άφησαν έντονα τα ίχνη τους στην πνευματική μας ζωή, συνδυάζοντας το όνομά τους με μεγάλα πολιτιστικά γεγονότα.
Ο Σεβασμιότατος που σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε να αντιμετωπίσει με επιτυχία τεράστια προβλήματα της Μητρόπολής του, δεν σταμάτησε εν τούτοις να μας εμπνέει και να προκαλεί δημιουργίες όπως αυτή του Γιώργη Καλογεράκη που απολαύσαμε.
Ήδη η θεατρική ομάδα της Ιεράς Μητρόπολης ανοίγει τα φτερά της για πλατύτερους ορίζοντες. Κι εμείς εκφράζοντας θερμές ευχαριστίες για το έργο που μας χάρισε πρόσφατα και που ευτυχώς θα παρουσιαστεί σε όλη την Κρήτη, της ευχόμαστε να είναι καλοτάξιδη πάντα και τόσο δημιουργική. Να τιμά με τον τρόπο αυτό την εμπιστοσύνη του Ποιμενάρχη μας, που αξίζει να του προσφέρει το πνευματικό και πολιτιστικό Ρέθυμνο περισσότερες παρόμοιες χαρές και συγκινήσεις.
