Το πολίτικο μας σύστημα δοκιμάζει τις αντοχές του και δοκιμάζεται… Βρίσκεται στην «κόψη του ξυραφιού». Το πολιτικό προσωπικό αγωνίζεται να κερδίσει πολιτικό χρόνο και την ίδια στιγμή δείχνει ότι οι αντοχές του όλο και υποχωρούν κάτω από το βάρος των προβλημάτων που οφείλει άμεσα να αντιμετωπίσει…
Τα τελευταία δυόμισι χρόνια οι κοινοβουλευτικές ομάδες των κομμάτων έχουν μεταβληθεί πολλές φορές με βουλευτές να διαγράφονται, να ανεξαρτητοποιούνται και όταν ο θόρυβος της διαγραφής κοπάσει να επιστρέφουν στο κομματικό μαντρί. Νέα κόμματα γεννήθηκαν – εντός και εκτός βουλής- και μόλις χθες ο βουλευτής της ΝΔ Ανδρέας Ψυχάρης παραιτήθηκε καυτηριάζοντας το έλλειμμα συνεννόησης του πολιτικού συστήματος ακόμα και για τα αυτονόητα!
Θα πει κάποιος… Κάθε βουλευτής οφείλει να ακούει τη φωνή της συνείδησής του και να πράττει αναλόγως… Καμία αντίρρηση! Όμως αναμφίβολα η κινητικότητα που παρατηρείται τους τελευταίους τριάντα μήνες στο πολιτικό προσωπικό της χώρας δεν είναι ένα τυχαίο ούτε συνηθισμένο φαινόμενο. Τα αίτιά του είναι βαθιά πολιτικά με μεγάλες κοινωνικές προεκτάσεις. Συμβαδίζει με τη ρευστότητα και αστάθεια στην ελληνική κοινωνία και φανερώνει την κρίσιμη καμπή στην οποία βρίσκεται το πολιτικό μας σύστημα. Επικρατεί με απλά λόγια μια γενική και ευρεία πολιτική « απορρύθμιση» όπου ο πολιτικός και κομματικός χάρτης της χώρας συνεχώς μεταβάλλεται, γεγονός που έχει αντανάκλαση τόσο στην κοινωνία όσο και στην πολιτική σταθερότητα για την οποία ρητορικά κόπτονται όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα…
Κι αν έτσι έχουν τα πράματα τότε γιατί το πολιτικό προσωπικό ξοδεύει τις δυνάμεις του στις μεταξύ του «ατακαδόρικες «αντιπαραθέσεις», σε επικοινωνισμούς, πολιτικές επιθέσεις και διαξιφισμούς, σε φοβικές κραυγές με μόνο στόχο την πόλωση, ελπίζοντας να περιχαρακώσει το κομματικό του μαντρί και ίσως να αυξήσει την κομματική του πελατεία σε βάρος των κομματικών του αντιπάλων, αντί για να καταβάλει ειλικρινή προσπάθεια συνεννόησης σε δυο τρία μείζονα ζητήματα;
Αποτέλεσμα; Πριονίζουν όλοι μαζί το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται και το χειρότερο δρουν σε βάρος της σταθερότητας για την οποία όπως προαναφέραμε υποτίθεται ότι κόπτονται! Συμβάλλουν σε μια παρατεταμένη περίοδο αβεβαιότητας… Η τύχη όμως της χώρας και των πολιτών της που με « αίμα και δάκρυα» την κράτησαν και την κρατούν ζωντανή σε όλη την περίοδο της πολυεπίπεδης κρίσης είναι άδικο και παράλογο να ταυτιστούν με το άδοξο παρόν ή μέλλον ενός πολιτικού προσωπικού που βλέπει το δέντρο αδυνατώντας να δει το δάσος!
Τώρα που η χώρα θα έπρεπε να έχει ως μοναδικό στόχο να περάσει με ασφάλεια ένα πολιτικό- οικονομικό κάβο (από τους κρισιμότερους στην περίοδο της πολυεπίπεδης κρίσης), την περίοδο που το κομματικό «Εγώ» θα έπρεπε να υποχωρήσει στο εθνικό «ΕΜΕΙΣ», την ώρα που δεν υπάρχει η πολυτέλεια να σπαταλά το πολιτικό μας προσωπικό τις όποιες δυνάμεις του για αύξηση της κομματικής του πελατείας … Αυτή την ώρα αδυνατεί να συμφωνήσει στα ελάχιστα!
Πιστεύει άραγε κάθε πολιτικός-κομματικός φορέας ότι «μπορεί και μόνος του» να φέρει εις πέρας τη δύσκολη αυτή αποστολή ακόμα και αν οι πολίτες στις επόμενες εκλογές του έδιναν αυτοδυναμία; Η κυβέρνηση έβαλε ψηλά τον πήχη, μετά τις Ευρωεκλογές κυριεύτηκε από πολιτικό άγχος και έσπευσε να ανακοινώσει την πλήρη αποδέσμευση της χώρας από το μνημόνιο και την οποιαδήποτε πιστωτική γραμμή ασφαλείας… Οι αγορές έδειξαν ξανά τα « δόντια» τους και αναγκάστηκε σε αναδίπλωση… Ακολούθησε το πρόσφατο « αλαλούμ» με τον ΕΝΦΙΑ και τις 100 δόσεις, ενώ είναι ολοφάνερο ότι οι περισσότεροι υπουργοί έχουν κατεβάσει τα μολύβια και το βάρος των μεταρρυθμίσεων σηκώνει – σχεδόν -από μόνος του ο Κυριάκος Μητσοτακης… Η πλειοψηφία των υπουργών έχει στραμμένο το βλέμμα στην επανεκλογή τους!
Η αξιωματική αντιπολίτευση συμπεριφέρεται πολιτικά ως να πιστεύει ότι αν αύριο γίνει κυβέρνηση θα χτυπήσει την πόρτα της ΕΕ και θα λάβει ό,τι ζητήσει: διαγραφή του χρέους, αναπτυξιακό πακέτο και χρηματοδότηση, ενώ πριν απ’ όλα αυτά θα έχει καταργήσει τους λεγόμενους μνημονιακούς νόμους και θα έχει ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης…
Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και την ανυπαρξία ενός μίνιμουμ πλαισίου μετεκλογικής συνεργασίας και συνεννόησης σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας- πράγμα πολύ πιθανό-τότε τα αδιέξοδα γίνονται μεγαλύτερα… Φροντίζουν μάλιστα ορισμένοι με την πολιτική τους στάση να μην αφήνουν και πολλά τέτοια περιθώρια με τις ελάχιστες συνετές πολιτικές φωνές που ακούγονται όπως λ.χ. με «Το Ποτάμι» έναν εν δυνάμει σύμμαχο σε μια αυριανή κυβέρνηση συνεργασίας είτε με κορμό τη Ν.Δ. είτε με κύριο άξονα το ΣΥΡΙΖΑ…
Μια τελευταία ελπίδα απομένει… Το πολιτικό μας προσωπικό να δει επιτέλους το «δάσος» και όχι το «δέντρο»…
E-Mail: pgiannoulakis@yahoo.gr
Twitter:@pgiannoulakis
