Το ελληνικό Γκουαντάναμο…

Τις ονόμασαν «φυλακές τύπου Γ». Τους ταιριάζει πιο πολύ ο τίτλος «το ελληνικό Γκουαντάναμο». Το υπουργείο Δικαιοσύνης προωθεί νομοσχέδιο που προβλέπει μια φυλακή μέσα στη φυλακή, μια πτέρυγα δηλαδή, όπου οι κρατούμενοι δεν θα δικαιούνται άδειες, επισκεπτήρια, μαθήματα, εργασία, επικοινωνία και γενικά δεν θα έχουν τα δικαιώματα που θα έχουν οι υπόλοιποι κρατούμενοι. Εκεί θα πηγαίνουν κρατούμενοι καταδικασμένοι με συγκεκριμένα αδικήματα που περιγράφει το νομοσχέδιο. Η αλήθεια είναι πως εκεί θα πηγαίνουν κυρίως όσοι έχουν καταδικαστεί για τρομοκρατικές πράξεις. Αυτούς αφορά.

 

Μπορεί στ’ αλήθεια κάποιος να ισχυριστεί, ότι μια τέτοια λογική έχει σχέση με την αναμόρφωση; Όπως και αν την βλέπει αυτήν την τελευταία ο νομοθέτης. Μπορεί να υποθέσει κάποιος ότι η δημιουργία κελιών απομόνωσης μπορεί να λειτουργήσει αποτρεπτικά σε κάτι; Μπορεί κάποιος να μην σκεφτεί πως με τον τρόπο αυτό η πολιτεία, το επίσημο κράτος δηλαδή, δεν τιμωρεί απλά, αλλά εκδικείται;

 

Πολλοί θα επικαλεστούν το «τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια». Εδώ κινδυνεύουν πάλι οι συντάξεις, τα επιδόματα, οι όποιες θέσεις εργασίας απέμειναν, θα ασχοληθούμε με τους «καταραμένους» των φυλακών; Νομίζω πως οφείλουμε να το κάνουμε. Ο τρόπος με τον οποίο ένα κράτος μεταχειρίζεται τους κρατούμενους, είναι το απόλυτο δείγμα πολιτισμού. Και όχι μόνο.

 

Βέβαια, επειδή πάντα υπάρχει η περίπτωση ο υπογράφων αυτό το σημείωμα να κρύβει μέσα του σκοπιμότητες και υποχθόνιες σκέψεις, ας παραχωρήσουμε λίγο χώρο στους ειδικούς που μίλησαν στη Βουλή για τις «φυλακές τύπου Γ». Ο Β. Καρύδης, συνήγορος του πολίτη για τα δικαιώματα του ανθρώπου, δεν προέβλεψε απλά δυσφήμιση της χώρας αλλά εξέφρασε και φόβους για καταστάσεις τύπου Άττικα (πολύνεκρη εξέγερση σε φυλακές των ΗΠΑ). Ο Χρ. Ηλιάδης, από την Ελληνική Ένωση για τα δικαιώματα του ανθρώπου, μίλησε για «μοντέλο εξουδετέρωσης ή ακραίας εκδικητικής λογικής που εξαγριώνει ή εξαθλιώνει τους κρατούμενους». Ο Γ. Νικολόπουλος πρόεδρος της «Επάνοδος» (κέντρο επανένταξης αποφυλακιζόμενων), είπε ότι η επανένταξη ανατρέπεται πλήρως σ’ αυτές τις φυλακές. Ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Β. Αλεξανδρής ανέφερε ότι «τέτοιες ρυθμίσεις θα τις ζήλευε οποιοδήποτε καθεστώς λειτουργεί υπό εκτροπή», ενώ ο Ηλ. Αναγνωστόπουλος από την Ένωση Ελλήνων Ποινικολόγων υπογράμμισε ότι ακόμα και στο Γκουαντάναμο διορίζονται συνήγοροι από το δικαστήριο σε περίπτωση κωλύματος.

 

Όλα αυτά, τα λένε οι άνθρωποι που όχι απλά έχουν την επιστημονική γνώση για το θέμα των φυλακών, αλλά και την καθημερινή τριβή, εμπειρία και άποψη για όσα συμβαίνουν ή θα έπρεπε να συμβαίνουν στα σωφρονιστικά καταστήματα. Δεν τα λένε από αντιπολιτευτική διάθεση και αυτό ας το κρατήσουμε. Όπως πρέπει να κρατήσουμε και μια φράση του βουλευτή της ΔΗΜΑΡ, αλλά έχοντα μια πιο σημαντική ιδιότητα, αυτή του καθηγητή Εγκληματολογίας Γιάννη Πανούση, ο οποίος είπε ότι η διάταξη αυτή για τις φυλακές τύπου Γ, ξεπερνάει το δικαίωμα του τιμωρείν και οδηγεί σε οιονεί ποινή θανάτου. Είναι σαν να έχουμε, μέσω της παρέμβασης του κράτους, μια δικαίωση όλων των βασανιστηρίων ή των ειδικών τρόπων κράτησης, στο όνομα μιας εκδίκησης σε αυτόν που διαφωνεί.

 

Οι κρατούμενοι σχεδόν σε όλα τα ιδρύματα της χώρας, από τη Δευτέρα, έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας ζητώντας την απόσυρση του νομοσχεδίου. Μέχρι τώρα, η διαμαρτυρία τους συνοδεύεται από μεγάλη συμμετοχή. Και μ’ ένα σύνθημα, με το οποίο δύσκολα διαφωνείς: «Όταν στερείς από κάποιον το δικαίωμα στην ελπίδα, το μόνο σίγουρο είναι ότι τον κάνεις χειρότερο». Ελπίζουμε να μη χρειαστούν μερικά θύματα για να αντιληφθεί το υπουργείο το λάθος που επιχειρεί…