Πανεπιστημιακά ιδρύματα στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη έχουν μετατραπεί σε κέντρα εμπορίου ναρκωτικών. Η διακίνηση γίνεται μέρα μεσημέρι, ακόμη και μπροστά στον φακό της τηλεοπτικής κάμερας. Οι έμποροι πωλούν στα φανερά, οι πελάτες αγοράζουν και επιδεικνύουν τα ψώνια τους στο τηλεοπτικό κοινό.
Εντούτοις, η κυβέρνηση προσποιείται ότι δεν βλέπει και δεν ακούει, και φυσικά το ίδιο κάνει η αστυνομία. Κάθε τόσο βέβαια εκφράζει την απορία, για τα μάτια του κόσμου, που δεν υπάρχει ένα «ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα» να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
Και εγώ αναρωτιέμαι: η Αριστερά, ακόμη και στις χειρότερες εκδοχές της, ήταν ανέκαθεν αμείλικτος διώκτης του εμπορίου ναρκωτικών, έστω και αν ένα τμήμα της έχει ταχθεί υπέρ της αποποινικοποίησης της κάνναβης. Τι συμβαίνει λοιπόν;
Επειδή στη θητεία της κυβερνώσας Αριστεράς έχουν έλθει τα πάνω κάτω, οι ερμηνείες είναι δύο (κάθε άλλη είναι φυσικά ευπρόσδεκτη). Σύμφωνα με την «αθώα» εκδοχή, η στάση της αποτελεί συνέπεια της ιδεοληπτικής εμμονής της με τον θεσμό του ασύλου, που σημαίνει ότι για χάρη του όλα επιτρέπονται μέσα και γύρω από το πανεπιστήμιο: εμπόριο και χρήση ναρκωτικών, επιθέσεις, βιασμοί, κλοπές, καταλήψεις, εγκλωβισμός των διδασκόντων, καταστροφές εργαστηρίων και άσκηση κάθε είδους βίας.
Η δεύτερη εκδοχή είναι «σατανική»: μήπως η εξοντωτική πολιτική τους κατά των ΑΕΙ περιλαμβάνει την παράλυση κάθε πανεπιστημιακής δραστηριότητας; Στα ιδρύματα που πλήττονται η κατάσταση έχει γίνει αφόρητη, όπως ομολογούν δημόσια φοιτητές και καθηγητές. Δεν πρόκειται για σενάριο επιστημονικής φαντασίας: με το φαινόμενο να επιδεινώνεται συνεχώς, ενδέχεται να οδηγηθούμε σε συνθήκες, όπου οι πανεπιστημιακοί χώροι θα παραχωρηθούν «κατ’ αποκλειστικότητα» στους εμπόρους ναρκωτικών, στους ναρκομανείς, στους αντιεξουσιαστές και στα μέλη της «συλλογικότητας Ρουβίκωνας».
* Ο Μιχαήλ Πασχάλης είναι ομότιμος καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας-Πανεπιστήμιο Κρήτης
