Το Κοινωνικό Ιατρείο «αγκαλιάζει» τους ανασφάλιστους

Αν και αρχικά ξεκίνησε εξυπηρετώντας μετανάστες, τα τελευταία τρία χρόνια είναι σημαντική η αύξηση του ντόπιου πληθυσμού, όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά, στη διάρκεια συνέντευξης τύπου, χθες, οι εθελοντές γιατροί, υποστηρίζοντας πως η εικόνα που καταγράφεται στο Ρέθυμνο αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα μιας μικρής πληθυσμιακά πόλης, σε μια χώρα, της οποίας το ένα τρίτο του πληθυσμού είναι ανασφάλιστοι και αποκλεισμένοι από τις δημόσιες υπηρεσίες υγείας.

 

Οι εθελοντές γιατροί αποτελούν ομπρέλα προστασίας για ένα μέρος των ανασφάλιστων συμπολιτών μας. Οι ίδιοι περιέγραψαν με μελανά χρώματα την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα, που είχε μετατρέψει, όπως λένε χαρακτηριστικά, τα κοινωνικά ιατρεία σε ιατρεία πρώην ασφαλισμένων.

 

Η εθελοντική δομή έχει αγκαλιαστεί από την τοπική κοινωνία του Ρεθύμνου, όμως, όπως τονίζουν οι γιατροί, η αλληλεγγύη δεν μπορεί να υποκαταστήσει το ρόλο της πολιτείας, η οποία είναι απούσα και αδύνατη να εξυπηρετήσει τους πολίτες της.

 

Οι εθελοντές γιατροί εμφανίζονται αποφασισμένοι να διατηρήσουν την αξιοπρέπειά τους και να αγωνιστούν για τη δημόσια υγεία, συμμετέχουν μαζικά στην πανελλαδική κινητοποίηση της Πέμπτης στις 9:00 το πρωί στο χώρο του Νοσοκομείου Ρεθύμνου.

 

Ειδικότερα, στη διάρκεια της συνέντευξης τύπου μεταξύ άλλων η κα Ελένη Ιωαννίδου, παθολόγος ανέφερε: «Εμείς οι γιατροί, οι νοσηλευτές, οι μαίες, οι φαρμακοποιοί, οι οδοντίατροι, οι κοινωνικοί λειτουργοί, οι ψυχολόγοι και όλοι όσοι εθελοντικά συμμετέχουμε στα Ιατρεία Κοινωνικής Αλληλεγγύης σε όλη την Ελλάδα θεωρούμε χρέος μας να κρατήσουμε ως κοινωνία την αξιοπρέπειά μας αλλά και την ελπίδα μας. Πιστεύουμε ότι η δουλειά μας δεν είναι να εξετάζουμε χαρτιά αλλά ανθρώπους.

 

Δεν επιθυμούμε να διαπαιδαγωγήσουμε συμπολίτες μας στη λογική της συμπόνιας και της ικεσίας. Αντίθετα βασιζόμαστε στην κοινωνική αλληλεγγύη.

 

Δηλώνουμε με όλη μας τη δύναμη: Όχι – δεν ήταν αναπόφευκτες αυτές οι συνέπειες, δεν είναι νομοτελειακή η δυστυχία, αλλά είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της λιτότητας που επέλεξαν να εφαρμόσουν. Θεωρούμε ότι η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης στην Υγεία. Χρέος και ανάγκη όλων εμάς που αποτελούμε θύματα αυτής της πολιτικής είναι να αγωνιστούμε ενωμένοι και αποφασισμένοι για την άμεση ανατροπή αυτής της κατάστασης. Επίσης ως Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ρεθύμνου δεδομένων των συνθηκών ζητάμε από το Νοσοκομείο και τη νομαρχία Ρεθύμνου:

 

1. Να καλύπτει με εμβόλια όλα τα παιδιά ανεξάρτητα ασφαλιστικής ικανότητας έως ότου και εάν λυθεί το θέμα από το Υπουργείο.

 

2. Οι ασθενείς με πιθανά μεταδοτικά νοσήματα να κάνουν δωρεάν τις εξετάσεις τους και να νοσηλεύονται δωρεάν.

 

 

4. Να καλύπτει τα «ψυχρά» χειρουργεία ανασφάλιστων που παραπέμπονται από το ιατρείο, ώστε να μη φτάσουν στο απροχώρητο και να χειρουργηθούν ως επείγοντα χειρουργεία.

 

Στην απαράδεκτη αυτή κατάσταση καλούμε την κυβέρνηση αλλά και την τοπική κοινωνία να απαντήσει. Μέχρι τότε και απέναντι στη βαρβαρότητα που μας επιβάλλεται, οι άνθρωποι των κοινωνικών ιατρείων και φαρμακείων παλεύουμε αλλά μαζί να αγωνιστούμε για το δικαίωμά μας στη Δημόσια Περίθαλψη ως πρώτιστο και μη διαπραγματεύσιμο δικαίωμα και αγαθό, που πρέπει να προσφέρεται δωρεάν και καθολικά ανεξάρτητα από οικονομική και εργασιακή κατάσταση, νομιμοποιητικά έγγραφα, θρήσκευμα, ιθαγένεια, σεξουαλική προτίμηση, φύλο και ηλικία». Η παιδίατρος, Ολγα Γραφάκου, από την πλευρά της μεταξύ άλλων τόνισε: «Η πολιτεία έκανε μια μεγάλη καμπάνια πριν λίγους μήνες δηλώνοντας περίτρανα ότι αναλαμβάνει την υποχρέωσή της να εμβολιάζει πλήρως όλα τα ανασφάλιστα και άπορα παιδιά. Χαρήκαμε που επιτέλους θα πάψουμε να την υποκαθιστούμε στο έργο της και δεν θα χρειάζεται να αγωνιζόμαστε να βρούμε τα περίπου 30.000 ευρώ που κοστίζει ετησίως στο Ιατρείο αυτή η προσπάθεια, όμως η χαρά μας ήταν μάλλον πρόωρη: όχι μόνο η πολιτεία δεν έχει ακόμα προμηθευτεί τα απαραίτητα εμβόλια, αλλά βασιζόμενο στη σχετική εγκύκλιο, το Νοσοκομείο έπαψε να καλύπτει τα εμβόλια των παιδιών με βιβλιάρια απορίας, με αποτέλεσμα να φτάνουν και αυτά στην πόρτα του Ιατρείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης για να εξυπηρετηθούν! Χάρη στην παρέμβαση του Ιατρείου, αναγνωρίσθηκε το ζήτημα που έχει προκύψει και λύθηκε το πρόβλημα τουλάχιστον για τα παιδιά με βιβλιάριο απορίας. Τι γίνεται όμως με όλα τα υπόλοιπα παιδιά; Πού και πώς μπορούν να εξυπηρετηθούν τα παιδιά των «ασφαλισμένων», όταν σε όλη την πόλη του Ρεθύμνου υπάρχουν ελάχιστοι γιατροί του ΕΟΠΥΥ και τα τακτικά ιατρεία του Νοσοκομείου; Το να φθάνουν άνθρωποι ασφαλισμένοι σε ένα ιατρείο ανασφάλιστων, προκειμένου να εξετασθούν ή να εμβολιασθούν, γιατί δεν μπορούν να βρουν πουθενά ραντεβού, περιγράφει ξεκάθαρα την ανεπάρκεια του ασφαλιστικού συστήματος. Και, εν τέλει γιατί θα πρέπει να διαπραγματευόμαστε το αυτονόητο, όταν ξέρουμε ότι ο προληπτικός έλεγχος και οι εμβολιασμοί είναι θέμα δημόσιας υγείας και αποδεδειγμένα μειώνουν τη νοσηρότητα και το οικονομικό βάρος που έχει να σηκώσει η Πολιτεία από τη μη εφαρμογή τους; Είναι προς όφελος των παιδιών και των ανασφάλιστων και των ασφαλισμένων, είναι προς όφελος της κοινωνίας μας, είναι προς όφελος και της πολιτείας η τακτική παρακολούθηση και ο εμβολιασμός όλων των παιδιών. Και εμείς ως Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης διεκδικούμε αυτό που χωρίς διακρίσεις δικαιούνται όλα τα παιδιά».

 

«Είναι γνωστό ότι για τη σωστή παρακολούθηση της εγκύου απαιτούνται αρκετές εργαστηριακές εξετάσεις κάθε μήνα, καθώς και τρία μεγάλα υπερηχογραφήματα κυήσεως. Οι εξετάσεις αυτές μεταφράζονται σε ένα ιδιαίτερα μεγάλο κόστος. Ενδεικτικά αναφέρω ότι κάθε υπερηχογράφημα κοστίζει 120-180 ευρώ. Τη συγκεκριμένη αυτή εξέταση πρέπει να την πληρώσουν και οι ασφαλισμένες γυναίκες, καθώς δεν γίνεται στο Νοσοκομείο. Αποτέλεσμα αυτού του μεγάλου κόστους είναι η διαπίστωση ότι παραλείπονται βασικές εξετάσεις της εγκυμοσύνης, οι οποίες μπορούν να εξασφαλίσουν στοιχειωδώς τη γέννηση ενός υγιούς παιδιού. Επίσης εάν προκύψει λόγος εισαγωγής στο Νοσοκομείο κατά την κύηση θα πρέπει οι ανασφάλιστες μέλλουσες μητέρες να πληρώσουν τα ανάλογα νοσήλια. Τα προβλήματα όμως που οδηγούν στην εισαγωγή μιας εγκύου στο Νοσοκομείο είναι συνήθως επείγοντα και η μη αντιμετώπισή τους μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες τόσο για την υγεία της μητέρας όσο και του βρέφους. Δυστυχώς η οικονομική κρίση, η έλλειψη χρημάτων, η μη δωρεάν πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες υγείας δημιουργεί ιδιαίτερο άγχος και φόβο στην ανασφάλιστη εγκυμονούσα. Ζητούμε δωρεάν εξετάσεις και νοσηλεία στο Νοσοκομείο κατά την κύηση, καθώς επίσης και δωρεάν τοκετό. Όλες οι εγκυμονούσες χωρίς διακρίσεις έχουν δικαίωμα να αντιμετωπίζονται με αξιοπρέπεια και φροντίδα κατά την κύηση και τον τοκετό τους, έτσι όπως προβλέπει η σχετική νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης» υποστήριξε η κα Κατερίνα Παπαδοκωνσταντάκη, μαία.

 

Ο Στέλιος Κουτζόγλου, οδοντίατρος από την πλευρά του τόνισε: «Η δημόσια παροχή οδοντιατρικής περίθαλψης, η οποία ήταν εξαιρετικά ελλειμματική τις καλές εποχές, έχει πλήρως καταποντιστεί σήμερα, όταν αντιπροσωπεύεται κυρίως από τις μονάδες υγείας του ΕΟΠΥΥ (πρώην πολυιατρεία ΙΚΑ) με λιγότερο ιατρικό προσωπικό και με διπλάσιους ασφαλισμένους (περίπου 6 εκ. οι εγγεγραμμένοι στον ΕΟΠΥΥ). Οι επισκέψεις στο Κοινωνικό Οδοντιατρείο των Ελλήνων ανασφάλιστων συντοπιτών μας διπλασιάστηκαν το 2012 σχετικά με το 2011 και σήμερα είναι ίσες με αυτές των άλλων ανασφάλιστων μεγάλων μειονοτήτων της πόλης μας.

 

Η σημερινή συνέντευξη τύπου συνιστά κραυγή αγωνίας για τα 3 περίπου εκ. ανασφάλιστων συνανθρώπων μας. Η επίσημη κρατική μέριμνα για αυτούς, η Κοινωνική Πρόνοια και τα health vouchers αδυνατούν όχι να επιλύσουν το ανθρωπιστικό αυτό πρόβλημα, αλλά ούτε καν να το ακουμπήσουν. Τι θα γίνει με αυτούς τους ανθρώπους; Επιβάλλεται άμεσα να σταματήσει η κατάλυση του κοινωνικού κράτος, που πρωτίστως αντιπροσωπεύεται από τη Δημόσια Υγεία, Παιδεία και Κοινωνική Ασφάλιση, συμβάλλοντας με τον τρόπο αυτό στη δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος. Τέτοιου είδους πλεονάσματα που οδηγούν χιλιάδες συνανθρώπους μας στην εξαθλίωση και απώλεια της αξιοπρέπειάς τους είναι πλεονάσματα ντροπής».

 

Ο φαρμακοποιός Ανδρέας Κούνουπας μεταξύ άλλων είπε: «Η πολιτική του ΕΟΠΥΥ με τις καθυστερημένες πληρωμές στα φαρμακεία, που τα οδηγεί στην αδυναμία αγοράς φαρμάκων και συνεπώς την έλλειψή τους από την αγορά, αλλά κυρίως η δραματική μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης δημιουργούν την κατηγορία των «ασφαλισμένων-ανασφάλιστων» που περιέχει όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού της χώρας μας, ανθρώπων που χάνουν σιγά σίγα το δικαίωμα πρόσβασης στη δημόσια υγεία και τη φαρμακευτική αγωγή. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς και την κατάσταση που επικρατεί με τους συμβεβλημένους γιατρούς του ΕΟΠΠΥ (που δεν διαθέτουμε) στην πόλη μας για να συμπληρωθεί το παζλ…

 

Σαν ιατρείο-συλλογικότητα οφείλουμε να παλέψουμε για τη δημόσια υγεία σε μια εποχή που η κοινωνία ζει μια πρωτόγνωρη ανθρωπιστική κρίση. Δεν είναι δυνατόν με την έμμεση ή άμεση θεσμοθέτηση εθελοντικών δομών να αντικατασταθεί η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια περίθαλψη του δημόσιου συστήματος υγείας, αλληλεγγύη είναι το μέσο για να προχωρήσουν η αγώνες μας για δημόσια και δωρεάν υγεία».

 

Σήμερα σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, 3,5 εκατομμύρια (ανεπίσημα 5 εκατομμύρια) συνάνθρωποί μας έχουν χάσει την ασφάλειά τους. Οι μισοί γύρω μας βρίσκονται στα περιθώρια του υγειονομικού συστήματος. Είναι άνεργοι, χρεωμένοι, απαξιωμένοι και κυρίως φοβισμένοι για το αύριο. Δεν μπορούν να πάρουν τα φάρμακά τους χωρίς να τα πληρώσουν, δεν μπορούν να νοσηλευτούν, γιατί θα ξεπουληθούν για να καλύψουν τα νοσήλια, δεν μπορούν να χειρουργηθούν και τα προβλήματά τους χρονίζουν και χειροτερεύουν. Τα παιδιά των ανασφάλιστων δεν καλύπτονται επαρκώς με εμβόλια και αυτό εκθέτει σε σοβαρό κίνδυνο μεταδοτικού νοσήματος όλη την κοινότητα. Η ατομική και η δημόσια υγεία εγκαταλείπεται σταδιακά στα χέρια της αλληλεγγύης, των φιλανθρωπικών οργανώσεων και των δικτύων των «κοινωνικών» ιατρείων και φαρμακείων και επιχειρείται συστηματικά η ανάδειξη αυτών των οργανώσεων ως βασικού φορέα παροχής υπηρεσιών για τους μη έχοντες πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη με φανερή πρόθεση την παθητικοποίηση της κοινωνίας και την υπόσκαψη των διεκδικητικών κινημάτων. Ταυτόχρονα, μέσω της ανάδειξής τους, εμπορευματοποιούνται αγαθά και υπηρεσίες που στο πλαίσιο του κράτους πρόνοιας συνιστούσαν δημόσια αγαθά και νομιμοποιείται η αφαίρεση πόρων από τις δημόσιες δομές της υγείας μέσω των χρηματοδοτήσεων που λαμβάνουν. Ακόμη τονίζεται η ατομική ευθύνη στην αντιμετώπιση των ανασφαλειών και των διακινδυνεύσεων που προκαλούνται, ενώ υπογραμμίζεται πως πέρα από δικαιώματα υπάρχουν και υποχρεώσεις για το άτομο και έτσι να θεωρείται φυσιολογικό ένα υγειονομικό σύστημα να μην καλύπτει το σύνολο του πληθυσμού.