Σε σχετική ανακοίνωση αναφέρεται:
«Εμείς οι γιατροί, οι νοσηλευτές, οι φαρμακοποιοί, οι οδοντίατροι, οι κοινωνικοί λειτουργοί, οι ψυχολόγοι και όλοι όσοι εθελοντικά συμμετέχουμε στα ιατρεία κοινωνικής αλληλεγγύης σε όλη την Ελλάδα, έχουμε ορισμένα ερωτήματα να θέσουμε τόσο στον υπουργό Υγείας, όσο και στο σύνολο της κυβέρνησης. Ρωτάμε τα εξής:
1. Πόσοι είναι οι άνθρωποι που εξαιτίας της ανεργίας και της τεράστιας οικονομικής κρίσης έχουν χάσει την πρόσβαση στην πρωτοβάθμια περίθαλψη;
2. Είναι το 1/3 του πληθυσμού ανασφάλιστο χωρίς δικαίωμα πρόσβασης στην δευτεροβάθμια υγεία;
3. Πόσοι ανασφάλιστοι ογκολογικοί ασθενείς έχουν αποκλειστεί από τις απαραίτητες για την ίδια τους τη ζωή χημειοθεραπείες ή ακτινοθεραπείες;
4. Σε πόσους χρόνια πάσχοντες ασθενείς έχει αφαιρεθεί το δικαίωμα πρόσβασης στον τεχνητό νεφρό, την αιμοκάθαρση, τις απαραίτητες μεταγγίσεις ή τα φάρμακα για τις παθήσεις τους;
5. Πόσοι χρόνια πάσχοντες από συχνά νοσήματα (διαβήτη, ζαχαρώδη διαβήτη, υπέρταση, υπερλιπιδαιμία, έχουν διακόψει τη θεραπεία τους με τραγικές συνέπειες για την υγεία τους;
6. Σε πόσες εγκυμονούσες αρνούνται το δικαίωμα να γεννήσουν με αξιοπρέπεια και φροντίδα, επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν τις ταρίφες του πρώην δημόσιου και δωρεάν συστήματος υγείας;
7. Για ποιο λόγο υπάρχουν τα διπλά νοσήλια για τους μετανάστες;
8. Για ποιο λόγο ενώ το υπουργείο έχει δεσμευτεί από το Νοέμβριο του 2013 ότι θα καλύψει εμβολιαστικά όλα τα ανασφάλιστα παιδιά, δεν έχει γίνει τίποτα μετά από ένα χρόνο;
Επίσης ως Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ρεθύμνου, ρωτάμε το Νοσοκομείο και την Αντιπεριφέρεια Ρεθύμνου:
Γιατί οι ασθενείς με βιβλιάριο Πρόνοιας από τις αρχές του 2013 πληρώνουν τα εμβόλια για τα παιδιά τους;
Γιατί ασθενείς με πιθανά μεταδοτικά νοσήματα δεν κάνουν δωρεάν τις εξετάσεις τους;
Γιατί ο τοκετός δεν είναι δωρεάν για όλες τις γυναίκες;
Γιατί πρέπει να φτάσουν στο απροχώρητο για να μπορούν ανασφάλιστοι να χειρουργηθούν;
Τι μπορεί να κάνει το Νοσοκομείο Ρεθύμνου για όλα αυτά;
Στις παραπάνω ερωτήσεις καλούμε την κυβέρνηση, αλλά και την τοπική κοινωνία επιτέλους να απαντήσει. Μέχρι τότε και απέναντι στη βαρβαρότητα που μας επιβάλλουν, οι άνθρωποι των κοινωνικών ιατρείων και φαρμακείων παλεύουμε να κρατήσουμε ως κοινωνία την αξιοπρέπειά μας αλλά και την ελπίδα μας. Πιστεύουμε στην κοινωνική αλληλεγγύη, πιστεύουμε ότι η υγεία είναι ύψιστο κοινωνικό αγαθό. Δεν επιθυμούμε να διαπαιδαγωγήσουμε συμπολίτες μας στη λογική της συμπόνιας και της ικεσίας, αλλά μαζί να αγωνιστούμε για το δικαίωμα μας στην δημόσια υγεία και τη δωρεάν πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους».
