Μας χωρίζουν δεκαέξι ημέρες από την 29η Δεκεμβρίου, μία ημερομηνία σταθμός- όπως έχουν πια δρομολογηθεί τα γεγονότα -ημέρα πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων… Η 3η ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας αποκτά ιδιαίτερη πολιτική βαρύτητα και αποτελεί – έτσι κι αλλιώς- την απαρχή για τη δημιουργία ενός διαφορετικού πολιτικού τοπίου…
Μια εκλογή που θα έπρεπε να ενώνει τον πολιτικό κόσμο της χώρας, στη δική μας περίπτωση αποτελεί την «αφορμή» ενός «πολιτικού διχασμού»… Κι αν είχε να κάνει με το πρόσωπο του υποψηφίου Προέδρου θα μπορούσε κάποιος να αξιολογήσει διαφορετικά το όλο κλίμα που έχει διαμορφωθεί. Όμως η πατρίδα μας δεν έχει – κυρίως τώρα με σοβαρά μέτωπα ανοιχτά- την «πολυτέλεια» να προκαλεί την τύχη της.
Είναι θετικό που ήρθε πιο κοντά χρονικά η διαδικασία εκλογής Προέδρου, προκειμένου να βγούμε μια ώρα νωρίτερα από την πολιτική αβεβαιότητα και αστάθεια και να τελειώνουμε επιτέλους με τα σενάρια «περί αποστασίας» και βουλευτές που πιθανόν να έχουν «χρηματιστεί» για να ψηφίσουν τον υποψήφιο που προτείνει η κυβερνητική πλειοψηφία… Όλα τούτα δηλητηριάζουν την πολιτική ζωή του τόπου και σε βάθος χρόνου μόνο δεινά μπορούν να φέρουν! Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι έχει απαντηθεί και το «πώς» θα βγούμε στο πολιτικό ξέφωτο…
Εάν βρεθούν οι 180 θετικές ψήφοι για την εκλογή του κ. Σταύρου Δήμα στην Προεδρεία της Δημοκρατίας, τότε η κυβέρνηση θα καταφέρει να πάρει μεγάλη πολιτική ανάσα από τις πιέσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης και να συνεχίσει εντός του χρονικού πλαισίου της δίμηνης παράτασης την διαδικασία αξιολόγησης από την Τρόικα και στη συνέχεια τη συμφωνία για το δίχτυ ασφαλείας -για την ομαλή και απρόσκοπτη έξοδο στις αγορές μακριά πια από τον ασφυκτικό κλοιό των δανειστών… Ταυτόχρονα η απομείωση του χρέους θα αποτελέσει το τελικό στάδιο μιας μεγάλης εθνικής προσπάθειας που με τόσο «πόνο και δάκρυ» έχει πληρώσει η φτωχοποιημένη σε μεγάλο βαθμό ελληνική κοινωνία! Έτσι μπορούμε βάσιμα να πιστεύουμε ότι ξεκινάει μια πιο αισιόδοξη μέρα για την πατρίδα μας…
Αν όμως δεν εκλεγεί Πρόεδρος τότε το αργότερο στις 8 Φεβρουαρίου 2015, θα κληθούμε να εκλέξουμε νέα κυβέρνηση. Οποία κυβέρνηση κι αν αναλάβει θα πρέπει μέσα σε ένα ασφυκτικό χρονικό πλαίσιο λίγων ημερών να αποφασίσει την πορεία που θα ακολουθήσει… Είτε θα πρέπει να «πιάσει το νήμα» από εκεί που θα το έχει αφήσει η κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου, είτε θα πρέπει να έρθει σε κάποια νέα «συμφωνία» με τους δανειστές μας ή στη χειρότερη περίπτωση να οδηγηθεί σε ρήξη με ό,τι κάτι τέτοιο μπορεί να σημαίνει για την πορεία της χώρας και για τις «αιματηρές» θυσίες των πολιτών…
Μία νέα κυβέρνηση με πολιτικό κορμό τη Ν.Δ. είναι εύκολο να καταλάβουμε ποιο πολιτικό- οικονομικό δρόμο και μοντέλο θα ακολουθήσει… Οι μεταρρυθμίσεις και η αποφυγή ελλειμμάτων θα αποτελέσουν τον πυρήνα μιας πολιτικής συνέχειας σε συνδυασμό με μία στρατηγική εξωστρέφειας της οικονομίας.
Ποιο θα είναι όμως το μοντέλο που θα ακολουθήσει μια νέα κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ;
Με ποιους άραγε θα συνεργαστεί; Το ΚΚΕ ούτε να ακούσει δεν θέλει για κάτι τέτοιο… Η ΔΗΜΑΡ μόνο με… θαύμα φαίνεται ότι θα καταφέρει να μπει ξανά στη Βουλή… Με το ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου δεν υπάρχει τέτοια πιθανότητα… Με «Το Ποτάμι» έχουν κοπεί – προς το παρόν οι γέφυρες»… Μένουν οι ΑΝΕΛ στην περίπτωση που περάσουν το όριο του 3% και μπουν στη Βουλή… Ο,τι όμως κι αν αλλάξει από τα παραπάνω δεδομένα, οποίος πιθανός συνδυασμός κυβερνητικής συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ και αν επιτευχθεί, το πολιτικό- οικονομικό τοπίο δεν είναι την ώρα τούτη εμφανές. Κι αυτό δεν οφείλεται μόνο στην πολιτική ρευστότητα και την αδυναμία ασφαλών προβλέψεων για την επόμενη Βουλή. Είναι το ίδιο το πολιτικό τοπίο εντός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που παραμένει σε αρκετό βαθμό περίπλοκο, που δεν μας επιτρέπει να αντιληφθούμε την πορεία που θα ακολουθήσει το κόμμα αυτό αν κερδίσει τις πιθανές – πια- πρόωρες εκλογές και αναλάβει τις τύχες της χώρας είτε αυτοδύναμο είτε σε συνεργασία με άλλο κόμμα…
Η φράση μάλιστα του κ. Αλέξη Τσίπρα στην πρόσφατη συνέντευξη του στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ ότι μέχρι να σταθεροποιηθεί μια νέα κατάσταση – με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία λόγω και της μη αναγνώρισης των μνημονιακων συμφωνιών και νόμων της κυβέρνησης Σαμαρά και της διαφαινόμενης «συγκρουσιακής» κατάστασης με τους δανειστές μας-ίσως -(επισημαίνει ο κ. Τσίπρας) να… περάσουμε ως χώρα μια δύσκολη περίοδο (να ματώσουμε;)…
Οι απορίες και τα ερωτήματα για το οικονομικό μοντέλο μιας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ παραμένουν… Όπως και για το τι θα σημαίνει μια τέτοια στροφή τόσο σε μεσοπρόθεσμο όσο και σε μακροπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα… Έχουμε εξάλλου αναφερθεί σχετικά από τη θέση αυτή αρκετές φορές στο παρελθόν… Πριν λοιπόν οι βουλευτές και οι πολίτες πάρουν τις αποφάσεις τους θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμο αν με ενιαία πολιτική φωνή το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης απαντούσε και ξεκαθάριζε το «μετά»…
«Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο ναι ή το μεγάλο το όχι να πούνε.
Φανερώνεται έτσι αμέσως οποίος το ‘χει έτοιμο μέσα του το ναι, και λέγοντάς το πέρα πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησή του…» Κ.Π. Καβάφης.
E-Mail: pgiannoulakis@yahoo.gr
Twitter:@pgiannoulakis