Σχετικά με το κόστος των οικονομικών μεταναστών αναφέρουν ότι: 300 δισεκατομμύρια ευρώ υπολογίζεται ότι είναι το συνάλλαγμα που έχει διαρρεύσει τα τελευταία 25 χρόνια από την Ελλάδα, προς τις χώρες καταγωγής τους και ότι 37 δισεκατομμύρια μας κόστισε το ίδιο διάστημα η ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη. Τέλος, περίπου 4 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως υπολογίζουν ότι είναι το ύψος των διαφευγόντων φόρων και ασφαλιστικών εισφορών, από την ανασφάλιστη εργασία και το παραεμπόριο. Σημειώνω ότι το τελευταίο, ασκείται σχεδόν αποκλειστικά από μετανάστες, παράνομους και μη. Και δεν πρέπει να νομιστεί ότι επειδή το παραεμπόριο, με τις συντονισμένες ενέργειες του Δήμου και μπράβο για αυτό, έχει ελεγχθεί στο Ρέθυμνο, έχει ελεγχθεί και σε όλη τη Χώρα. Αν ρίξουμε μια ματιά στο γειτονικό Ηράκλειο και περισσότερο στην Αθήνα, θα δούμε ότι το παραεμπόριο έχει ένα μεγάλο ποσοστό του συνολικού τζίρου που γίνεται εκεί. Εις βάρος φυσικά των νόμιμων εμπόρων, της εφορίας και των ασφαλιστικών ταμείων. Ισχυρίζονται λοιπόν, για να επανέλθω στους αριθμούς, ότι αν τα 300 δισεκατομμύρια είχαν μείνει στη Χώρα και αν δεν ξοδεύαμε τόσα πολλά για την περίθαλψη των μεταναστών, χωρίς να πάρουμε πίσω ούτε ένα ευρώ από την ασφάλιση και τη φορολόγησή τους, ουσιαστικά Κρίση δε θα βιώναμε σήμερα. Οι επίσημες αρχές τους διαψεύδουν, δίνοντας εντελώς διαφορετικά στοιχεία. Οι οικονομικοί μετανάστες, στην Ελλάδα, νόμιμοι και παράνομοι, είναι σύμφωνα με την απογραφή του 2011, 884.000 άτομα. Σε αυτούς πρέπει να προσθέσουμε και όσους δεν απογράφηκαν, επειδή ούτε βρέθηκαν, ούτε έχουν μόνιμη διεύθυνση κατοικίας. Αυτοί εκτιμώνται σε 100-150.000 επί πλέον. Άρα, συνολικά έχουμε περίπου ένα εκατομμύριο οικονομικούς μετανάστες, όχι ενάμισι. Αλλά, πρέπει να συμφωνήσουμε ότι, για την Ελλάδα των 11.000.000 κατοίκων, ακόμη και το ένα εκατομμύριο είναι υπερβολικό.
Για τις εξαγωγές συναλλάγματος αντιγράφω από την έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας: Το συνάλλαγμα που βγήκε νόμιμα από την Ελλάδα τη δεκαετία 2000-2011, ανέρχεται σε 12,4 δισεκατομμύρια ευρώ, αλλά σε αυτό περιλαμβάνονται και εμβάσματα προς φοιτητές του Εξωτερικού. Συνεπώς, τα εμβάσματα προς τις χώρες των μεταναστών, είναι περίπου ένα δισ. το χρόνο και από αυτά, τα μισά κατευθύνονται στην Αλβανία. Στα 12,4 δισ., πρέπει να προσθέσουμε το αδήλωτο, «μαύρο» συνάλλαγμα, που φεύγει μέσα σε βαλίτσες και δέματα και συνεπώς δεν καταγράφεται. Συγκεκριμένα στην Αλβανία πήγαν νόμιμα, 514 εκατομμύρια το 2010 και ανάλογα ποσά, τα προηγούμενα χρόνια. Τα μεγάλα αυτά ποσά, δείχνουν και τη δυνατότητα «πίεσης» που έχουμε προς την Αλβανική Κυβέρνηση, που αρνείται να επικυρώσει τη συμφωνία για την ΑΟΖ. Αλλά τι κάνει καλά το υπουργείο Εξωτερικών, για να ασχοληθεί και με το ζήτημα αυτό. Σχετικά με την επιβάρυνση του συστήματος υγείας από τους αλλοδαπούς, ακριβή στοιχεία δεν υπάρχουν, αλλά οι εκτιμήσεις αναφέρουν ότι αυτή είναι στο επίπεδο των 500-600 εκατομμυρίων ευρώ, ετησίως. Εδώ πρέπει να προσθέσω, ότι ακόμη και οι νόμιμοι μετανάστες, επιδιώκουν να κάνουν 50 μεροκάματα το χρόνο, ώστε να έχουν όλες τις παροχές της υγείας και στη συνέχεια εργάζονται συνήθως χωρίς ασφάλιση. Έτσι φοροδιαφεύγουν, αφού δε δηλώνουν τα επί πλέον «μαύρα» μεροκάματά τους. Συνεπώς στα 25 τελευταία χρόνια οι οικονομικοί μετανάστες, μας κόστισαν περίπου 25-30 δισ., σε εξαγωγή συναλλάγματος, και άλλα 12 δισ. σε επιβάρυνση του συστήματος υγείας της χώρας. Σε αυτά πρέπει να προσθέσουμε τα διαφυγόντα έσοδα από τη φορολόγηση της εργασίας που παρέχουν. Είναι μικρά αυτά τα ποσά; Φυσικά όχι. Υπενθυμίζω ότι οι τελευταίες μειώσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, έγιναν για να εξοικονομηθούν μόνο 300 εκατομμύρια το χρόνο. Και εδώ μιλούμε για ποσά που είναι πενταπλάσια από αυτά, σε ετήσια πάντα βάση.
Έχουν συνεπώς οι οικονομικοί μετανάστες μερίδιο ευθύνης για την Κρίση και τα Μνημόνια; Ναι είναι η απάντηση. Έχουν ευθύνη, αλλά αναλογικά, ίση ή λιγότερη από την ευθύνη που έχει κάθε ένας από εμάς, ως Πολίτης στο ζήτημα αυτό. Διότι όπως και να το κάνουμε, όταν εμείς πίναμε καφέδες στις καφετέριες, ή ψωνίζαμε σε ώρα εργασίας και αποφασίζαμε να κάνουμε κοπάνα από την Υπηρεσία, αυτοί δούλευαν στα χωράφια και στα σπίτια μας, για να κερδίσουν όσα έστελναν στις οικογένειές τους. Πρέπει να λάβουμε υπόψη επίσης, ότι στο ζήτημα της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής τους, η ευθύνη βαρύνει εξ ίσου και εμάς. Εμείς δε δηλώναμε τα χρήματα που τους δίναμε και εμείς τους είχαμε και τους έχουμε ανασφάλιστους, στη δούλεψή μας.
Και τελικά, σημειώνω ότι δεν έχουν μόνο μέρος της ευθύνης για την Κρίση, αλλά έχουν συμβάλλει αποφασιστικά και στην ανάπτυξη της Χώρας, τα προ Κρίσης χρόνια. Με την εργασία που παρείχαν και την κατανάλωση που έκαναν. Αυτή είναι όλη η αλήθεια. Είτε μας αρέσει, είτε όχι. Αναμφισβήτητα πάντως, η κατάσταση πρέπει να αλλάξει. Οι οικονομικοί μετανάστες πρέπει να συμμετέχουν στις Κοινωνικές δαπάνες, για να δικαιούνται Κοινωνικές παροχές. Για να γίνει αυτό πρέπει να κινητοποιηθούν τόσον οι πολίτες, όσο και το Κράτος. Στους πολίτες ανήκει η ευθύνη να ασφαλίζουν τους «εργάτες τους» και να δηλώνουν τα χρήματα που τους δίνουν. Το μέσο υπάρχει σήμερα και λέγεται «εργόσημο». Στο Κράτος ανήκει η ευθύνη να φορολογήσει τους οικονομικούς μετανάστες και να εισπράττει τις ασφαλιστικές τους εισφορές. Στο Κράτος, επίσης ανήκει η ευθύνη να ελέγχει την εξαγωγή συναλλάγματος και να την επιτρέπει, μόνο για νόμιμα, δηλωμένα και ως εκ τούτου φορολογημένα ποσά. Έτσι θα ελεγχθεί το Μεταναστευτικό και θα αυξηθούν τα έσοδα των Ταμείων και των Εφοριών. Αλλά δυστυχώς, όπως και σε πληθώρα άλλων ζητημάτων, δε βλέπουμε να γίνεται τίποτα, ούτε προς την κατεύθυνση αυτή.
Σήμερα, ιδιωτεύει, στο Ρέθυμνο