Η ξαφνική ματαίωση (αναβολή;) του «Washington Group» στο Βερολίνο, όπου θα συζητούνταν οι εξελίξεις στο ελληνικό χρέος και η συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, πυροδότησε σενάριο εκλογών, με τους Τσίπρα και Μητσοτάκη να «σπρώχνουν» τους βουλευτές τους στο λαό.
Σε ένα λαό βασανισμένο τα τελευταία 7 χρόνια που πορεύεται από μνημόνιο σε μνημόνιο με εναλλαγές κυβερνήσεων όλων των χρωμάτων του δημοκρατικού τόξου… επειδή η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα.
Μήπως έφτασε η ώρα το σώμα των ψηφοφόρων να καταλάβει ότι η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα μόνο όταν οι εκλέκτορες (ψηφοφόροι) διακατέχονται τουλάχιστον από ατομική (γνώθι σαυτόν) και συλλογική (κοινωνική) συνείδηση -την εθνική συνείδηση θεωρώ δεδομένη- κι όχι μόνο από τον οίστρο της εκλογικής διαδικασίας;
Είναι γεγονός ότι οι δανειστές, μας έχουν τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί.
Οι επιλογές μας, με βάση τα παραπάνω συνειδησιακά κριτήρια είναι δύο.
Είτε σκίζουμε την κόλλα και προχωράμε οριοθετώντας συνειδητά τις πραγματικές μας (όχι τις πλαστές) ανάγκες, με εθνικό πλέον μνημόνιο επιβίωσης και αγνώστου χρόνου απομονωτισμού, είτε προσπαθούμε βήμα-βήμα να την ξετυλίξουμε με υπομονή, με επιμονή, με αλληλεγγύη, με πίστη στις ανθρώπινες αξίες κι όχι του «νομίσματος», της ελεημοσύνης και των εξαρτημένων παροχών.
Το εάν ο δρόμος είναι μακρύς ή όχι, εξαρτάται τελικά από εμάς…
* Ο Γιώργος Ταταράκης είναι πολιτικός μηχανικός Ε.Μ.Π.
