Το νέο CD «Με χρώμα αντί για στίχο» του Αντώνη Ζαχαράκη

Είναι γεγονός! Ζούμε μια γκρίζα και μουντή πραγματικότητα, που καθημερινά γκριζάρει περισσότερο και απογοητεύει, καθώς βλέπουμε παντού αδιέξοδα. Στα εθνικά θέματα, στην οικονομία, στο γίγνεσθαι που μας περιβάλλει. Ατελείωτες αρνητικές ειδήσεις συνεχώς μας βομβαρδίζουν, περιστατικά ωμής βίας και απανθρωπιάς, κυριαρχία της υποκουλτούρας παντού. Χωρίς να θέλω γίνομαι γραφικός και επαναλαμβανόμενος, αλλά θα το τονίσω ξανά: βιώνουμε σήμερα αυτό που πολλάκις έχει καταγραφεί στην Ιστορία ως εποχή παρακμής!

Τι λείπει άραγε απ’ τη ζωή μας, που θα μπορούσε να ξαναφέρει το χαμόγελο και την αισιοδοξία;

Ο φίλος μουσικός Αντώνης Ζαχαράκης, γνωστός και μη εξαιρετέος σε πολλαπλούς τομείς δράσης και προσφοράς στην πόλη μας, κάνει τη δική του καλλιτεχνική πρόταση: μας λείπει το χρώμα!

Στα ανθρώπινα πλάσματα κυρίαρχη και βασίλισσα των αισθήσεων στέκει η όραση! Μια μουντή και γκρίζα εικόνα δημιουργεί προβληματική κατάσταση στον εγκέφαλο.

Αντίθετα, μια πλούσια σε χρώματα εικόνα, παράγει θετικά ερεθίσματα και βοηθά την ψυχοσύνθεσή μας να στραφεί προς παραγωγικότερες κατευθύνσεις.

Σ’ αυτή τη μουντή πραγματικότητα της εποχής μας, δίνουν απάντηση ο Αντώνης Ζαχαράκης κι οι εκλεκτοί συνεργάτες του ακόμα μια φορά, με τον νέο ψηφιακό τους δίσκο ήχου: «Με χρώμα αντί για στίχο»! Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Αντώνης επιχειρεί κάτι τέτοιο. Το παρακολουθούμε χρόνια τώρα όλοι οι ευαίσθητοι άνθρωποι της πολιτείας μας, στο ταξίδι του στους φεγγαρόκηπους της παράδοσης και στο όνειρο του στοχασμού! Τον βλέπουμε να αγωνίζεται να βάλει λίγο γαλάζιο χρώμα στο λευκό πανί συνθηκολόγησης που έχει καταντήσει η σημαία μας, μιας κι έχουμε αποποιηθεί πια όλα τα εθνικά μας ιδεώδη…

Ποιος νοιάζεται σήμερα για Πόλη, Κύπρο, Αρκάδι, Μακεδονία, Σμύρνη; Έχουμε αφήσει τους ακραίους να υπερασπίζονται, δήθεν, όλα τα εθνικά μας σύμβολα! Τους επιτρέψαμε να σηκώσουν από κάτω και να υψώσουν την ελληνική σημαία, που εμείς επιδεικτικά ρίξαμε, αν όχι κάψαμε… Και οι άνθρωποι αυτοί, οι στερημένοι από κάθε ηθικό φραγμό, δε δίστασαν ν’ αντικαταστήσουν τα ναζιστικά λάβαρά τους με τα εθνικά μας σύμβολα, τηρώντας στο έπακρο τη σοφή λαϊκή παροιμία: «Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται…»!

Αλλά τι είναι τελικά ελληνικό και εθνικό και ποιος ο Έλληνας σήμερα; Μη πλανιόμαστε πλάνη οικτρά, αναζητώντας τη σωστή απάντηση, έχει δοθεί από αιώνες! Ο Ισοκράτης έχει δώσει τον γνωστό ορισμό που ισχύει αέναα: «Έλληνας είναι αυτός που μετέχει στην ελληνική παιδεία»!

Μια μουσική πρόταση σαν τη σημερινή, όπως και παρόμοιες προηγούμενες του Αντώνη μας, είναι η καλύτερη απάντηση στο αν υπάρχουν σήμερα Έλληνες και τι τελικά κάνουν! Ασφαλώς και υπάρχουν! Αλλά δεν είναι Έλληνες όσοι φωνασκούν εθνικιστικά συνθήματα, παράγοντας μίσος εναντίον των άλλων λαών και προκαλώντας το μίσος τους εναντίον μας…

Πραγματικοί Έλληνες είναι όσοι παράγουν πολιτισμό, κατά συνέπεια παιδεία, και τον προβάλουν προς τα έξω. Γιατί, κακά τα ψέματα, η παιδεία και ο πολιτισμός μας τυχαίνει να είναι το αήττητο σπαθί του Διγενή, που στη δίνη των αιώνων νικά ακόμα και τον Χάρο! Πολιτισμός και Παράδοση μας κράτησαν ζωντανούς αιώνες τώρα και αυτά θα γίνουν, κατά την ταπεινή μου γνώμη, η ατραπός που θα μας οδηγήσει στην έξοδο από την σημερινή κρίση αξιών αλλά και από κάθε κρίση…

Θα το δηλώσω ευθαρσώς! Ίσως να μην είμαι ο πλέον αρμόδιος για να κρίνω μια μουσική πρόταση. Στερούμε μουσικών σπουδών αλλά και εξειδικευμένης μουσικής παιδείας! Ως ευαίσθητος άνθρωπος όμως, που αγαπώ την Πατρίδα μου, μπορώ να κρίνω την κατάθεση μιας ψυχής, με τα μάτια της δικής μου, χωρίς εγκεφαλικές παρεμβάσεις. Ακούγοντας, ακόμα μια φορά, τη μουσική του Αντώνη μας, ταξίδεψα!

Ταξίδεψα σε κόσμους αλαργινούς και νοσταλγικούς, κόσμους βαθιάς και ανείπωτης γλύκας, παραμυθένιους, λυρικούς όσο και επικούς, κόσμους ελληνικούς! Ταξίδεψα σε βαθύ όνειρο γεμάτο χρώματα ελληνικά, που δε θα ήθελα να τελειώσει ποτέ…

Η ανάδειξη της παρακαταθήκης του πολιτισμού μας, δεν αποτελεί στείρο έκθεμα κάποιου μουσειακού προϊόντος. Είναι πρόταση και τρόπος ζωής! Από ατραπός μετατρέπεται σε βασιλική οδός, που απ’ το γλυκό, νοσταλγικό όνειρο θα μας οδηγήσει σε μια νέα ρεαλιστική πραγματικότητα, που δε θα κυριαρχεί το μουντό και το γκρίζο. Θα έχει την πανδαισία των χρωμάτων που θα έχουμε προσθέσει εμείς, οι ευαίσθητοι άνθρωποι, που δε μας εκφράζει η αχρωματοψία των ημερών μας και βλέπουμε την ανάδειξη του πολιτισμού μας ως μια επιτακτική ανάγκη!

Κάθε ζεστός λόγος σε όλα τα παιδιά που συνεργάστηκαν με τον Αντώνη στο ταξίδι αυτό. Που έπιασαν τα πινέλα της ψυχής και έβαψαν με το δικό τους τρόπο το γκρίζο όνειρο, καθιστώντας το ρεαλιστική πανδαισία χρωμάτων. Πολλοί μάλιστα από αυτούς τυχαίνει να είναι φίλοι μου, όπως τον ίδιο τον Αντώνη. Αντιγόνη Αραμπατζόγλου, Αργύρης Έξαρχος, Μαρία Κατσογριδάκη, Μιχάλης Νικηφόρος, Βαγγέλης Παπαδάκης, Θανάσης Παπαθανασίου, Κατερίνα Σαραντινού, Ειρήνη Συσκάκη στα μουσικά όργανα. Τάκης Αργυρίου στη μίξη ήχου και η πάντα υπέροχη Έλενα Νταντή στα γραφιστικά. Σας ευχαριστώ όλους για το ταξίδι στο χρώμα, παιδιά! Καλή υγεία, καλή δύναμη, καλή συνέχεια!

Να ευχηθώ ολόψυχα ο νέος δίσκος να γίνει κτήμα του κάθε ευαίσθητου ανθρώπου, μέσα κι έξω απ’ την πόλη μας. Άλλωστε, όπως έχω επανειλημμένα τονίσει, η ακτινοβολία του Αντώνη έχει περάσει χρόνια τα ρεθεμνιώτικα σύνορα. Ο ίδιος ο δίσκος θα μπορούσε κάλλιστα ν’ αποτελέσει ένα πανέμορφο δώρο εκτίμησης για όσους αγαπάμε, δείχνοντας τους τον τρόπο να βάλουν λίγο χρώμα στη ζωή τους και να την ομορφύνουν! Για μια φωτεινή και έγχρωμη πραγματικότητα, ενάντια στα σκοτεινά σημεία των καιρών.