Sagrada Familia (Αγία Οικογένεια) είναι το όνομα της πιο εντυπωσιακής εκκλησίας της Βαρκελώνης (που δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη). Δεν αποτελεί απλά πόλο έλξης για τον θρησκευτικό τουρισμό, αλλά κορυφαίο αξιοθέατο (και εισπρακτικά) της πόλης αυτής.
Εξαιρετικά πρωτότυπο έργο, δίνει εντύπωση μεσαιωνικού κτιρίου ενώ είναι εκατονταετίας. Τούτο συμβαίνει και σε άλλα μνημεία της Βαρκελώνης, π.χ. η Αψίδα του Θριάμβου, πρόσφατο έργο και κείνο, που δείχνει να έρχεται από τη Ρωμαϊκή εποχή. Εμφανής η διάθεση τα δημιουργήματά τους να εκφράζουν, να αποτυπώνουν διαχρονικότητα.
Ο αρχιτέκτονας που σχεδίασε και ξεκίνησε την ανέγερση του οικοδομήματος αυτού (Antoni Gaudi, 1852-1926), άνθρωπος βαθιά θρησκευόμενος (ενδεικτικά να λεχθεί ότι κυκλοφορούσε έχοντας στην τσέπη του την Αγία Γραφή: έτσι βρέθηκε κτυπημένος από τραμ λίγες μέρες πριν το θάνατό του), έχοντας εμπνευσθεί από τα παράξενα σχήματα των βράχων του Montserrat, του ιερού βουνού των Καταλανών (όπου το ομώνυμο μοναστήρι), προσέδωσε στο έργο του και φυσιολατρικό χαρακτήρα: η ανατολική πρόσοψη του ναού φέρνει στο νου κορμό πεύκου. Οι κίονες μέσα μοιάζουν με κορμούς δέντρων που απολήγουν σε διακλαδώσεις.
Ο Gaudi έφερε τη φύση κοντά στη θρησκεία, την ύλη στο πνεύμα, για να κάνει τα δεύτερα περισσότερο ελκυστικά. Στοχεύοντας την αισθητική ανάδειξη, δεν δίστασε να επιδιώξει προσέγγιση τόσο ανόμοιων στοιχείων, της ύλης με το πνεύμα (μεταξύ των οποίων η έλλειψη αναλογίας καταδεικνύεται και από μόνο το δεδομένο, ότι οι επιστήμες έχουν αναπτυχθεί και άπτονται των υλικών-φυσικών μεγεθών και όχι, βέβαια, των πνευματικών και μεταφυσικών!).
Με τον τρόπο αυτό φτάσαμε σήμερα η Sagrada Familia και η Βαρκελώνη γενικότερα να αποτελούν κορυφαίους προορισμούς και θρησκευτικού τουρισμού. Συνέπεια μακρόπνοου σχεδιασμού, αισθητικής ανάδειξης και συστηματικής εργασίας. Και όλα αυτά δίχως η εκκλησία αυτή να έχει ακόμη ολοκληρωθεί.
* Ο Παρασκευάς Μαμαλάκης είναι συγγραφέας
