Επί δύο συναπτά έτη, ακούμε την κυβέρνηση να θριαμβολογεί για το ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος που επιτυγχάνει η χώρα. Επί δύο χρόνια, πιάνουμε τους στόχους που μας έθεσαν οι δανειστές μας. Αυτοί, ανέρχονται εν μέσω ύφεσης περίπου στο 2% του ΑΕΠ, ή για να γίνει πιο κατανοητό στα 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Το ποσό προέρχεται κατά το μεγαλύτερο μέρος του από τη ληστρική υπερφορολόγηση όλων μας και από επιστροφές κερδών των Ευρωπαϊκών τραπεζών, λόγω πράξεων με τα ελληνικά ομόλογα. Προέρχεται επίσης από την καθυστέρηση πληρωμής διαφόρων υποχρεώσεων του Δημοσίου. Και τέλος, για να μη ξεχνιόμαστε, και από την περικοπή του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων. Από αυτό ακριβώς το πρόγραμμα ελπίζαμε, αδίκως, να χρηματοδοτηθεί και η επέκταση του βιολογικού καθαρισμού της πόλης μας.
Η κατάληξη του 70% του πρωτογενούς πλεονάσματος, που δημιουργείται με τις θυσίες των πολιτών και την περικοπή των δημοσίων επενδύσεων, είναι φυσικά οι τσέπες των δανειστών μας. Το υπόλοιπο 30%, που αποτελεί ψίχουλα μπροστά στις ανάγκες, επιστρέφεται ως «αντίδωρο» στους πλέον αδύναμους συμπολίτες μας και χρησιμοποιείται για την ικανοποίηση δικαστικών αποφάσεων, κατά του Κράτους. Επειδή λοιπόν πιάσαμε τους στόχους μας τα προηγούμενα δύο χρόνια, για το 2015 και το 2016 οι δανειστές έχουν προβλέψει για εμάς πρωτογενές πλεόνασμα σχεδόν 4% του ΑΕΠ, ή 8 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Τόσα χρήματα θα αφαιρεθούν ουσιαστικά από την οικονομία μας και θα καταλήξουν επίσης στις τσέπες τους, για την εξυπηρέτηση του χρέους μας. Που, παρά τα ανωτέρω και παρ’ όλες τις δηλώσεις των κυβερνώντων περί βιωσιμότητάς του, σύμφωνα με όλους τους υπολογισμούς, θα ξεπερνά το 120% του ΑΕΠ μας το 2020. Αλλά, παρά τα ανωτέρω καταστροφικά, ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος, εξακολουθούν να θριαμβολογούν.
Στο μεταξύ, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, οι εξαγωγές μας για τον περασμένο Σεπτέμβριο, διαμορφώθηκαν στα 2,3 δισ., έναντι περίπου 2,5 δισ. το 2013, δηλαδή υποχώρησαν κατά 8,7%, ενώ η συνολική τους πτώση, ξεπερνά το 7%, για τους τελευταίους 12 μήνες. Όσο για τις εισαγωγές μας, αυτές παρουσίασαν μείωση 1,9% το τελευταίο δωδεκάμηνο, λόγω της εξακολουθητικής οικονομικής και αγοραστικής ανέχειας που αντιμετωπίζουμε όλοι μας. Υπενθυμίζουμε την αύξηση των εξαγωγών μας κατά τα έτη 2012 και 2013 και τις αισιόδοξες δηλώσεις περί ενίσχυσης του εξαγωγικού κλάδου, από την Κυβέρνηση. Η οποία στη συνέχεια, λόγω της μεταχείρισης των εξαγωγικών επιχειρήσεων, της υπερφορολόγησής τους και λόγω της διακράτησης των επιστροφών του Φ.Π.Α. που δικαιούνται, άρχισε να σκοτώνει τις κότες που έφερναν στη Χώρα τα χρυσά αυγά. Αλλά, παρά τα ανωτέρω καταστροφικά, ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος, εξακολουθούν να θριαμβολογούν.
Ο κ. Χαρδούβελης, επέστρεψε από το Ecofin της 7ης Νοεμβρίου, ακολουθούμενος από τις δηλώσεις του κ. Σόιμπλε, που σε συνέντευξη τύπου, ξεκαθάρισε πως «η εξέταση της πορείας του προγράμματος δεν μπορεί ακόμη να ολοκληρωθεί, γιατί σημαντικό κομμάτι των μεταρρυθμίσεων που συμφωνήθηκαν δεν έχει τελειώσει». Είπε επίσης ότι «η σωστή ολοκλήρωση του προγράμματος, είναι η προϋπόθεση για οποιαδήποτε συζήτηση (βλέπε μείωση χρέους) που μπορεί κανείς πιθανώς να κάνει, ή να μην κάνει, μετά το τέλος του». Ενώ ο κ. Ρέγκλινγκ, επικεφαλής του Eυρωπαϊκού Mηχανισμού Σταθερότητας, δήλωσε ότι «αν δεν ολοκληρωθεί θετικά η αξιολόγηση της Τρόικας, θα πρέπει να επιστραφούν τα 11 δισ. του ΤΧΣ, ενώ δεν θα εκταμιευτεί και η τελευταία δόση των 1,8 δισ. ευρώ». Αλλά, παρά τα ανωτέρω καταστροφικά, ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος, εξακολουθούν να θριαμβολογούν.
Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν; Πρέπει, έστω και την ύστατη ώρα, η Κυβέρνηση να κάνει αυτό που ζητά επίμονα το Ποτάμι, αλλά και άλλες υγιείς πολιτικές δυνάμεις και προσωπικότητες του τόπου. Να βγει και να πει ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ στο Λαό. Ο οποίος, αφού τα μάθει όλα, θα αποφασίσει για τα περαιτέρω. Διότι αν δεν το κάνουν, θα είναι και οι κ Σαμαράς και Βενιζέλος υπεύθυνοι, όσο είναι και ο Κώστας Καραμανλής, που φυγομάχησε μετά τα ελλείμματα και μετά το Δεκέμβριο του 2008, που κατέστρεψε την Αθήνα. Αλλά και όσο υπεύθυνος είναι ο Γιώργος Παπανδρέου, που μας έβαλε στην περιπέτεια του Μνημονίου και της Τρόικας. Και φυσικά, όσο υπεύθυνος είναι ο κ. Τσίπρας, που με μοναδικό σκοπό την ανάληψη της Πρωθυπουργίας και την κατάκτηση της εξουσίας από το κόμμα του, δεν μιλά για τα ουσιώδη προβλήματα που αντιμετωπίζει η Χώρα. Αλλά, αντί για αυτό, υπόσχεται τα πάντα στους πάντες. Και αναλώνεται σε Θεσσαλονίκες, που έχουν όση αξία είχαν και τα Ζάππεια του κ. Σαμαρά και σε υποσχέσεις ανατροπής των Μνημονίων. Τα οποία, παρά το «βάρος τους» και την κακή ανάπτυξη και υλοποίησή τους, εξασφάλισαν μέχρι σήμερα τη χώρα, απέναντι στην άτακτη χρεωκοπία.
Εκτός και αν ο κ. Τσίπρας πιστεύει στην άποψη Λαφαζάνη, περί του ότι το ευρώ δεν είναι ταμπού, περί μονομερούς μηδενισμού όλων των χρεών μας και τελικά, περί της δημιουργίας μιας καινούργιας Χώρας, με το όνομα «Βόρεια Κορέα της Ευρώπης».
Διασώζοντας έτσι πολιτικά αυτούς που κυβερνούν σήμερα, αφού, με τις πράξεις του θα φέρει ακόμη μεγαλύτερα δεινά στη Χώρα και στο Λαό μας. Κάνοντας την περίοδο του Μνημονίου να μοιάζει με Παράδεισο και τους κυρίους Σαμαρά και Βενιζέλο να μοιάζουν με Αγγέλους, αν συγκριθούν με αυτούς που θα μας κυβερνούν τότε.
