Διότι πρέπει να προσθέσουμε στους νεοσύλλεκτους, στρατιώτες και αστυνομικούς, και τα μέλη των οικογενειών τους, που τους επισκέπτονται και δημιουργούν με τον τρόπο αυτό «τζίρους» στην Πόλη.
Τι μπορεί να γίνει λοιπόν και ποιος θα αναλάβει να το κάνει; Τόσο το Στρατόπεδο όσο και η Σχολή Χωροφυλακής, προσωπική μας άποψη διατυπώνουμε, έχουν ήδη χαθεί. Και αν δεν έχουν χαθεί οριστικά, ας αφεθούν να χαθούν, χωρίς να «αναλώνουμε» άλλες δυνάμεις και χωρίς να τρέφουμε φρούδες ελπίδες και να επενδύουμε σε αυτές. Αφήστε που, ειδικά το Στρατόπεδο, το θέλουμε μεν, αλλά χωρίς την «όχληση» που προκαλούν οι βολές για την εκπαίδευση των νεοσυλλέκτων. Αυτές θέλουμε να γίνονται αλλού, ακόμη και στην αυλή του γείτονα, όχι πάντως στη δική μας. Ας τα ξεχάσουμε λοιπόν. Η Κρίση, απαιτεί οικονομίες σε όλα τα επίπεδα και η απώλεια των συγκεκριμένων «πόρων» για την Πόλη, φαίνεται σίγουρη. Ας το αποφασίσουμε και ας «εγγράψουμε» τη ζημία. Αυτή θα αποτελέσει άλλη μια έμμεση συμβολή μας στην προσπάθεια ανόρθωσης της Χώρας.
Εμείς πρέπει να προσανατολιστούμε στην αξιοποίηση αυτών που θα μείνουν από την απώλεια τους. Από τη Σχολή Χωροφυλακής μας μένει ένα μεγάλο οικόπεδο, με αρκετά κτίρια, στο κέντρο της Πόλης, που μπορεί να αξιοποιηθεί πολλαπλά. Από το Στρατόπεδο, αν το διεκδικήσουμε, μένει επίσης ένας μεγάλος χώρος με κτίρια και έτοιμες υποδομές. Αν διεκδικηθεί και παραχωρηθεί η έκταση του Στρατοπέδου από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, μπορεί να συμβάλλει στο Τουριστικό Προϊόν της Πόλης, με την κατάλληλη αξιοποίηση της από την Ιδιωτική Πρωτοβουλία. Ο Τουρισμός χρειάζεται ακόμη και σήμερα, χώρους για να αναπτυχθεί παραπέρα. Μπορεί επίσης να αξιοποιηθεί και για άλλες χρήσεις, η εξειδίκευση των οποίων, ξεφεύγει από τα όρια του παρόντος. Το πρώτο λόγο πρέπει να τον έχουν οι μελετητές και οι Αρχές με τις κατευθύνσεις που θα τους δώσουν. Το χειρότερο είναι ότι αν δεν το διεκδικήσουμε, πιθανόν θα μετατραπεί σε άλλο ένα κέντρο «φιλοξενίας» οικονομικών μεταναστών, στα πλαίσια του Ξένιου Δία. Οπότε η Πόλη θα βγει διπλά χαμένη και θα αποκτήσουμε, ως Πολίτες και ως Αρχές, άλλο ένα πονοκέφαλο.
Την απώλεια του Στρατοπέδου και της Σχολής Χωροφυλακής, την «αντέχει» η Πόλη. Το πραγματικό σοκ θα δημιουργηθεί από μια πιθανή αναστολή λειτουργίας του ΤΕΙ και τη συρρίκνωση και μετακίνηση του Πανεπιστημίου και των Σχολών του στο Ηράκλειο, στα πλαίσια του Καλλικράτη της Παιδείας, που ακούει στο όνομα «Αθηνά». Στην περίπτωση αυτή, αν «χαθούν» 5.000 φοιτητές και τα μέλη των οικογενειών τους και οι διδάσκοντες στο ΤΕΙ και το Πανεπιστήμιο, το Ρέθυμνο θα συρρικνωθεί πραγματικά. Τόσο η Κατοικία, όσο και τα πάσης φύσεως εστιατόρια, ταβέρνες και καφετέριες, οι μεταφορές, αλλά και η τοπική Αγορά, θα υποστούν ένα πολλαπλάσιο πλήγμα, σε σχέση με αυτό του κλεισίματος του Στρατοπέδου και της Σχολής Χωροφυλακής. Το πλήγμα αυτό, από το οποίο όλοι όσοι αναφέραμε θα αναρρώσουν δύσκολα, θα επηρεάσει αρνητικά και τον Τουρισμό της Πόλης μας. Θα επιφέρει επίσης σημαντικές ανακατατάξεις στον παραγωγικό της ιστό. Η αποχώρηση του ΤΕΙ και του Πανεπιστημίου, κατά την άποψη μας, θα δημιουργήσει για χρόνια μια νέα, γκρίζα αν όχι μαύρη πραγματικότητα για την Πόλη και τους κατοίκους της. Το Ρέθυμνο, ειδικά τους χειμερινούς μήνες, θα θυμίζει το σκοτεινό και παρακμιακό «Ρεθυμνάκι» της δεκαετίας του ‘60. Τότε, κάθε δραστηριότητα σταματούσε με τη δύση του ήλιου και οι λιγοστοί κάτοικοι του δεν είχαν ούτε την οικονομική άνεση μιας εξόδου. Αλλά και οι μετρημένοι στα δάχτυλα εύποροι, δε είχαν να πάνε κάπου. Τα κέντρα διασκέδασης, τα καφέ και γενικά οι ευκαιρίες εξόδου ήταν αν όχι ανύπαρκτες, τουλάχιστον μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Για τη διατήρηση συνεπώς του ΤΕΙ, των Σχολών του Πανεπιστημίου, αλλά και της «έδρας» στο Ρέθυμνο, πρέπει να κινητοποιηθούν άμεσα και με σχέδιο όλοι οι τοπικοί φορείς. Ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν, για τους Βουλευτές μας, που μέχρι σήμερα αναλώνονται σε «συναντήσεις γνωριμίας». Και ανάμεσα στα άλλα επιχειρήματά μας, ένα ακόμη, μπορεί να είναι και οι απώλειες που αναφέραμε ήδη, ως συμβολή της Πόλης στην εξόφληση του Λογαριασμού της Τρόικας. Αλλά πρέπει να κινηθούν σήμερα, όχι αύριο που θα τους προλάβουν οι εξελίξεις.
Οι κινήσεις τους δεν πρέπει να εστιαστούν μόνο στους «καθ ύλην αρμόδιους», λέγε με Υπουργό Παιδείας. Πρέπει να επεκταθούν και προς την Πανεπιστημιακή Κοινότητα, καθώς και προς τα υπόλοιπα, αφανή συνήθως, κέντρα αποφάσεων. Μόνο με τον τρόπο αυτό θα κατορθώσουμε να κρατήσουμε το αξιοπρεπές επίπεδο ζωής της Πόλης, που βιώνουμε σήμερα. Και με τη διατήρηση του ΤΕΙ και του Πανεπιστημίου, θα μπορέσουμε να προβάλουμε και να αξιοποιήσουμε τα πολλά και σημαντικά έργα που γίνονται τοπικά για να εξυπηρετήσουν, όχι μόνο εμάς, αλλά και τους επισκέπτες μας, τους φοιτητές και τους Δασκάλους τους.
Σήμερα, ιδιωτεύει, στο Ρέθυμνο
