Η μόνη λέξη που μπορεί να περιγράψει την πολιτική, την οικονομική και τη διεθνή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα, είναι ο όρος «τέλμα».
Το Κυπριακό δεν κλείνει, ενώ διαφαίνονται ήδη ασυμφωνίες κορυφής στην «εθνική» γραμμή Ελλάδας – Κύπρου. Οι Κύπριοι επιχειρηματίες και η Κυπριακή μεσαία τάξη αντιδρούν στην «έπανένωση» της μεγαλονήσου, που όπως σχεδιάζεται μάλλον «παράδοση» θα έπρεπε να λέγεται και το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό θυμίζει κινούμενη άμμο. Οι δημοσκοπήσεις καταβαραθρώνουν τον κυβερνητικό συνασπισμό ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αλλά η μόνη πρακτική σημασία, που έχει αυτό, είναι να γίνονται για αντιστάθμισμα, για μια ακόμη φορά προσλήψεις, όσων συμβασιούχων έχει διορίσει μέχρι σήμερα η παρούσα κυβέρνηση. Ο κ Καμμένος, με το πρωθυπουργικό αεροπλάνο παρακαλώ, βρίσκεται μετά του κ Παππά στις ΗΠΑ για την ορκωμοσία Τραμπ, απρόσκλητοι και οι δύο. Την ίδια στιγμή η άλωση των ΜΜΕ προχωρεί με την «κατάληψη» του Οργανισμού Λαμπράκη, η δεύτερη αξιολόγηση που, όταν υπογράφτηκε το Μνημόνιο Τσίπρα, είχε σχεδιαστεί να κλείσει την άνοιξη του 2016, καρκινοβατεί και στην καλύτερη περίπτωση θα κλείσει την άνοιξη του 2017, με ένα χρόνο καθυστέρηση και την ποσοτική χαλάρωση τη βλέπουμε μόνο με το κιάλι.
Τα «ανταλλάγματα» για το κλείσιμο της αξιολόγησης λέγεται, ότι περιέχουν ήδη κι άλλη μείωση του αφορολόγητου όλων των φορολογουμένων και αύξηση μιας μονάδας του μεσαίου ΦΠΑ.
Για όσους δεν γνωρίζουν, η μείωση του αφορολόγητου σημαίνει περισσότερους φόρους για όλους «από το πρώτο ευρώ» ενώ, επειδή οι τιμές των δωματίων των ξενοδοχειακών καταλυμάτων υπάγονται στο μεσαίο συντελεστή και η όποια αύξηση θα πρέπει για άλλη μια φορά να απορροφηθεί από τους ξενοδόχους, αφού τα συμβόλαια για φέτος έχουν ήδη κλείσει, τσακίζεται ακόμη παραπάνω η ήδη δοκιμαζόμενη τουριστική βιομηχανία μας. Μέχρι να έρθει και ο φόρος διανυκτέρευσης το 2018, για να την αποτελειώσει πλήρως. Στο μεσαίο ΦΠΑ υπάγονται επίσης τα κρέατα, τα ψάρια, το γάλα και μια μεγάλη σειρά «λαϊκών» προϊόντων, που γεμίζουν καθημερινά το καλάθι της νοικοκυράς. Όλα αυτά θα ακριβύνουν «ασήμαντα», αν χρησιμοποιήσουμε το προπαγανδιστικό και εκτός πραγματικότητας, λεξιλόγιο της κυβέρνησης.
Η τελευταία πραγματική διέξοδος, που υπάρχει εδώ που φτάσαμε, είναι η συγκέντρωση από την κυβέρνηση όσων φωτισμένων Ελληνικών μυαλών έχουν απομείνει εντός, αλλά και όσων διατίθενται εκτός χώρας, ανεξάρτητα ιδεολογίας ώστε ν’ αναπτυχθεί ένα σχέδιο επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου Τσίπρα. Αυτό είναι η μόνη ελπίδα να γίνει πράγματι αναπτυξιακό από υφεσιακό, που είναι σήμερα. Το σχέδιο θα πρέπει να είναι ελκυστικό και για τους εταίρους μας και να προβλέπει την πραγματική αναδιάρθρωση της Ελληνικής οικονομίας, με στόχο τη μετατροπή της εν τέλει, με ορίζοντα μια δεκαετία, σε παραγωγική από καταναλωτική. Τη δεκαετία της μετατροπής δεν θα πληρώνουμε τόκους για το δανεισμό μας και τα 60 περίπου δισ. που θα εξοικονομηθούν θα χρησιμοποιηθούν εσωτερικά, αφού καθαριστούν τα κόκκινα δάνεια και αφού αρχίσουν ξανά οι τράπεζες να χρηματοδοτούν με αυτά την αληθινή επιχειρηματικότητα. Με τον τρόπο αυτό το ΑΕΠ θα επανέλθει στα προ κρίσης επίπεδα, η Ελλάδα θα αρχίσει να παράγει και να εξάγει πραγματικά, οι ρυθμοί ανάπτυξης θα εκτιναχθούν, ο κρατικός δανεισμός θα πληρώνεται κανονικά και το δημόσιο χρέος θα γίνει ξανά βιώσιμο από μόνο του, λόγω της αύξησης του ΑΕΠ.
Υπάρχει φυσικά και η πιθανή εναλλακτική: Να δεχτούμε τα πενήντα δισ. που εξακολουθεί να μας δίνει ο κ. Σόιμπλε και να αποχωρήσουμε από την Ευροζώνη. Χρεοκοπώντας και τυπικά, με όλη την ευθύνη να φορτώνεται στις πλάτες μας, αλλά με την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ γαντζωμένη στην εξουσία, αφού αυτή θα διαχειριστεί την έξοδο και τη δυστυχία μας.
Πάντως, το τέλμα που υπάρχει σήμερα, δε μπορεί να συνεχιστεί για πολύ, αφού θα εξακολουθήσουμε να βουλιάζουμε, αργά αλλά σταθερά, ακολουθώντας το δρόμο, που χαράξαμε μόνοι μας ή αν προτιμάτε, ακολουθώντας τη μοίρα μας. Αλλά ας φανούμε ειλικρινείς και γενναίοι επιτέλους… «Μοίρα είναι η υπογραφή που βάζει ο άνθρωπος κάτω από τις πράξεις του, όταν δεν θέλει να υπογράψει με το όνομα του».
