Ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τους αριθμούς και γενικά με την ψυχρή λογική την οποία θεωρώ πολλές φορές παραπλανητική και ότι χρήζει ιδιαίτερης προσοχής, γιατί μπορεί να είναι επικίνδυνη.
Αντίθετα πιστεύω στην συναισθηματική νοημοσύνη και στις έννοιες με ευρύτερες αρχές κι αξίες που νομίζω πρέπει να εξουσιάζουν την ζωή μας και να καθορίζουν τους κανόνες στην κοινωνία μας. Η λογική των αριθμών οδηγεί αρκετές φορές σε λάθος συμπεράσματα, ιδιαίτερα όταν βασίζονται σε αποσπασματική άποψη, που με τη σειρά της καταλήγει σε ένα φαύλο κύκλο ανακύκλωσης.
Ακριβώς αυτό έχει συμβεί στη χώρα μας κι η σημερινή κυβέρνηση προσπαθεί ηρωικά και με πάθος να το προασπίσει. Δυστυχώς όμως υπάρχει ένα τεράστιο υπόγειο καθεστώς, το οποίο δεν θέλει να καταλάβει μια οικτρή πραγματικότητα. Αυτή λοιπόν η πραγματικότητα που έχει και αποκλειστική ευθύνη για την οικονομική κρίση, δεν μπορεί να κατανοήσει τίποτα πέραν την ψυχρή λογική αριθμών.
Έχει κατασκευάσει πάνω σε αυτή τη λογική μια πληθώρα δυσνόητων διαδικασιών, με μόνο στόχο το κέρδος και τον πολλαπλασιασμό του και αποτέλεσμα τη συλλογική εξαπάτηση κι ανελέητη εκμετάλλευση της ανθρώπινης αδυναμίας.
Το χρέος της Ελλάδας είναι άμεσα συσχετιζόμενο με μια κρυφή κι ύπουλη γερμανική τακτική, που στηρίζεται στη μεθοδικότητα, αλλά πάνω απ’ όλα σε μία στρατηγική αφαίμαξης των γειτόνων. Γι’ αυτή τη στρατηγική μάλιστα υπάρχει διεθνής όρος, την οποία επεξηγεί και τη θεωρεί αθέμιτη στα πλαίσια αθέμιτου ανταγωνισμού, καθώς είναι δεδομένες οι αδιαφανείς μέθοδοι προώθησης προϊόντων κι απορρόφησής τους μέσω πλασματικών εγγυήσεων για δάνεια.
Χαρακτηριστική ήταν η πίεση που δεχόταν από μεγάλες κοινοπραξίες γερμανικών εταιριών παραγωγής φωτοβολταϊκών η ελληνική κυβέρνηση (αυτό το διαπίστωσα από κατ ιδίαν συνομιλία μου με τον γ.γ. ΥΠΕΚΑ κ. Μπαλτά) για να πουλήσουν τα προϊόντα τους.
Ταυτόχρονα πέτυχαν να τεθούν από την Ε.Ε. πολλοί περιορισμοί εισαγωγών ανάλογων κινέζικων προϊόντων.
Χρειάζεται μια εμπεριστατωμένη έκθεση από την ελληνική πολιτεία σε συνεργασία με κάποιο θεσμικό φορέα, όπως τον Οργανισμό Ανάπτυξης κι Ανασυγκρότησης Κρατών και την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινωνική Επιτροπή κι ίσως με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών για μια σαφή και αιτιολογημένη άποψη.
Αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει μια ουσιαστική βάση διαπραγμάτευσης για μια οριστική λύση που να υπηρετεί την ανθρώπινη αξία και να δώσει την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.
