Θεωρώ ότι χάθηκε μια ιστορική ευκαιρία για ανατροπή της γερμανοκρατούμενης πολιτικής στην Eυρωπαϊκή Ένωση και κέρδισε το πάγιο εξουσιαστικό καθεστώς του ισχυρού λόμπι που κατ’ ουσίαν κυβερνά την Ιταλία.
Ο τέως πρωθυπουργός της Ματέο Ρέντσι έκανε μια ηρωική προσπάθεια έναντι στο κατεστημένο με τη διακήρυξη ενώπιον του λαού του, ζήτημα περιορισμού εξουσιών της ιταλικής γερουσίας.
Είχα μια κρυφή ελπίδα ότι οι Ιταλοί πολίτες εμπνεόμενοι από δημοκρατικά επαναστατικά αισθήματα, θα αναλάβουν το βάρος ευθύνης για μια ριζική αναθεώρηση της σημερινής αδιέξοδης οικονομικής πολιτικής.
Δυστυχώς, πλέον τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο αβέβαια καθώς λίαν συντόμως θα εισαχθεί και η Ιταλία σε μνημόνιο με αποτέλεσμα την εμβάθυνση της οικονομικής κρίσης και τη διεύρυνση των επιπτώσεων της.
Η επιρροή θα είναι άμεση και για το ελληνικό χρέος αφού πλέον, νομιμοποιείται η ιταλογερμανογαλλική δομή συμφερόντων του τραπεζοκεντρικού συστήματος, η οποία αποκτά πλέον ισχύ που κατευθύνει την πολιτική.
Ο κ. Σόιμπλε καθοδηγεί τα πράγματα όπως επιθυμεί με βοηθό του το Δ.Ν.Τ. μέσω του οποίου πιέζει για νέο μνημόνιο με την Ελλάδα με σημαντική μείωση χρέους και αντάλλαγμα ισχυρές μεταρρυθμίσεις.
Σκοπός του είναι να επιβάλει την πολιτική του και να ασκεί κυρίαρχο ρόλο στην Ευρωπαϊκή Ένωση την οποία οραματίζεται ως μια αποικία της Γερμανίας και μια αποθήκη κατανάλωσης των γερμανικών προϊόντων.
Αποφασίστηκε μείωση του ελληνικού χρέους κατά 22%, που αποτελεί «μπλόφα» καθώς δεν αποφέρει μακροπρόθεσμο όφελος ενώ ζητούνται ως νέα μέτρα εξαθλίωσης της ελληνικής κοινωνίας.
Νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης για το συνολικό ζήτημα ευρωπαϊκού χρέους ήταν η θεσμική οδό που επέλεξε ο τέως Ιταλός πρωθυπουργός η οποία απέτυχε την κρυφή εξουσία της ιταλικής γερουσίας.
Αξίζουν όμως θερμά συγχαρητήρια στον Ματέο Ρέντσι για τον παλικαρίσιο άνισο αγώνα του και την αξιοπρεπή αποχώρηση του από την καρέκλα εξουσίας την οποία τίμησε με τη στάση του.
