Μια ευχάριστη έκπληξη με περίμενε το πρωί του Σαββάτου 27 Ιανουαρίου, καθώς περιδιάβαινα στο πλαταιάκι όπου δεσπόζει η προτομή της Καλλιρρόης Παρρέν Σιγανού, μιας από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της σύγχρονης Ελλάδος.
Γυρνώντας δεξιά η ματιά μου έπεσε στην είσοδο του Λυκείου Ελληνίδων Ρεθύμνης, «του πνευματικού παιδιού» της «μάνας Καλλιρρόης», της εξέχουσας «Αμαρίας αρχόντισσας» γέννημα και καύχημα της «κουρητίας χώρας». Στο βάθος της μεγαλοπρεπούς αιθούσης του Λυκείου, που έχει καταστεί λίκνο πολιτισμού της Ρεθύμνης, διέκρινα τους Λυκειόπαιδες του 2ου Λυκείου καθημένους να παρακολουθούν μετά μεγάλης προσοχής την ξενάγηση που τους έκανε η πρόεδρος κ. Φερενίκη, η οποία φέρει πανάρχαιο μακεδονικό όνομα, κληρονομιά της Αλεξανδρινής γενιάς, που δόξασε την Ελλάδα.
Τα φιλομαθή παιδιά της Α’ Λυκείου συμμετείχαν στο πρόγραμμα σχολικών δραστηριοτήτων με τίτλο «Εν-δύω, παρελθόν και παρόν στο ελληνικό ένδυμα» υπό την καθοδήγηση της φιλόλογου Σύρμως Παγώνη και της καθηγήτριας Αγγλικών Μαρίας Αστρινάκη. Η κ. Αστρινάκη δε που είναι και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Λυκείου και συγκεκριμένα υπεύθυνη της ιματιοθήκης, έφερε από την πλούσια γκαρνταρόμπα γνήσια παραδοσιακά ενδύματα, ανδρικά και γυναικεία, προκειμένου να τα παρουσιάσει.
Το θαυμαστό είναι ότι οι νέοι ενδιαφέρονταν πολύ να πληροφορηθούν για κάθε έκθεμα του «μαρμαίροντος χώρου». Όσα αγόρια ήθελαν φόρεσαν την κρητική βράκα (σαλβάρι), το γιλέκο, τα τσαρούχια, το ζωνάρι και τη φουστανέλα που είναι άμεση απόγονος του αρχαίου ελληνικού χιτώνος, ο οποίος μέσω των Ρωμαίων και των Βυζαντινών έφθασε στην ηπειρωτική Ελλάδα, με αποτέλεσμα να γίνει η εθνική μας ενδυμασία. Τα κορίτσια με τη σειρά τους φόρεσαν την κρητική σάρτζα, το κόκκινο μαντήλι, το ανοιχτό γιλέκο που παραπέμπει στη μινωική μόδα και στη θεά της γονιμότητος της Κρήτης. Οι μαθήτριες μάλιστα φόρεσαν επίσης με καμάρι τον μακεδονικό κεφαλόδεσμο της περιοχής Γιδά που μοιάζει πολύ με περικεφαλαία. Σύμφωνα δε με μια παράδοση, ο Μεγαλέξης, ο βασιλιάς και πατέρας μας, έδωσε σε μια ομάδα θαρραλέων γυναικών της Μακεδονίας το δικαίωμα να φορούν την περικεφαλαία, επειδή σε μια σημαντική μάχη πολέμησαν σαν άνδρες.
Τέλος όλοι μαζί αγκαλιά με τη μεγαλόψυχη και φιλόξενη «Γιαγιά Παράδοση», χόρεψαν με σεμνότητα και λεβεντιά, τον πανέμορφο συρτό του Ροδινού, του «ρόδου της Ρεθύμνης» που μαράθηκε πρόωρα, αφήνοντας όμως σημαντική παρακαταθήκη στην κρητική μουσική. Οι φιλομαθείς μαθητές της Α’ Λυκείου έχοντας φορέσει και μάθει για τα χειροποίητα ενδύματα των προγόνων μας και χορέψει με τους δικούς τους ρυθμούς, γεύτηκαν το γλυκό κρασί της ιστορίας και κατάφεραν να γίνουν κοινωνοί του ελληνικού πολιτισμού, σε πείσμα των καιρών και όλων εκείνων των «ψευτοκουλτουριάρηδων και συμλεγματικών», που απαξιούν κάθε τι ελληνικό, προβάλλοντας και θεοποιώντας οτιδήποτε ξενόφερτο, υπηρετώντας αφελώς ή και ηθελημένα αλλότρια συμφέροντα.
Νικολέων Ι. Τσουπάκης
