Δεν έχει σημασία το ότι ο Ρώσος προπονητής έριξε στη διαιτησία το φταίξιμο για την ήττα στον ημιτελικό από την Κροατία.
Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλους εκείνους που έφεραν στην Ελλάδα αυτήν τη διοργάνωση. Και αντίθετα με το κλίμα της εποχής, αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και στις αρχές που έκαναν το παν για αυτό το αποτέλεσμα. Δεν συμβαίνει συχνά στην Ελλάδα, αλλά το Δημόσιο έδειξε ότι μπορεί να αποτελέσει κινητήριο μοχλό για ένα καλύτερο αύριο όταν οργανώνεται και υποστηρίζει το υγιές και το άρτιο. Η Πανελλήνια Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Σάλας, η Ένωση της ΕΠΟ που ασχολείται με το ποδόσφαιρο μικρότερων διαστάσεων στη χώρα μας που έθεσε από την 1η στιγμή υπό την αιγίδα της το miniEURO συνετέλεσε τα μέγιστα.
Ο Στέλιος Μπικάκης και τα Κόκκινα Χαλιά στην Τελετή Έναρξης, έδωσαν το στίγμα τους τι πρόκειται να παρακολουθήσουμε, όλοι όσοι βρεθήκαμε σε μια από τις ομορφότερες πόλεις της χώρας μας. Κανείς όμως δεν περίμενε αυτό που πραγματικά έγινε.
Μπορεί το αγωνιστικό να είναι αυτό που μετράει, το προϊόν με λίγα λόγια, αλλά εδώ μιλάμε για κάτι παραπάνω. Ένα προϊόν με ψυχή, που με πολύ κόπο και ιδρώτα, κτίστηκε και έδωσε στον υπέροχο κόσμο του Ρεθύμνου την ευκαιρία να απολαύσει ένα πραγματικό υπερθέαμα.
Αν θέλετε, με μία δόση υπερβολής, ναι, είχε την αίγλη ενός Euro, και η Ελληνική καρδιά χτύπησε δυνατά και έδειξε σε πολλούς, πως όταν συνδυάζεις το μεράκι και την όρεξη για δουλειά με τον επαγγελματισμό μπορείς να φέρεις εις πέρας και την πιο δύσκολη δοκιμασία.
Όσο για το αγωνιστικό κομμάτι; Απλώς υπερθέαμα. Από την σκληράδα και την δύναμη των Βρετανικών ομάδων στην άρτια οργανωμένη ακόμα και στην πιο μικρή λεπτομέρεια Γερμανία.
Από την υπερηφάνεια των Ελλήνων παικτών με τα δάκρυα στα μάτια μετά τον αποκλεισμό στα πέναλτι από τη Γερμανία, έως την αριστοκρατική παρουσία του Γιτζάκ Σουμ (κύριος με το Κ, κεφαλαίο), όλα κύλησαν με τέτοιο τρόπο, που την Κυριακή το βράδυ, έβλεπες θλιμμένα πρόσωπα.
Όχι γιατί δεν πήγε καλά στο τουρνουά, Αλλά γιατί έπρεπε να τελειώσει. Οι αναμνήσεις στην Ελληνική ομάδα, όπως ομολόγησαν παίκτες και προπονητής, θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη τους.
Το τουρνουά τελείωσε όπως άρχισε. Με γλέντι. Τα βεγγαλικά έκαναν τη νύχτα, μέρα στο Ρέθυμνο, όλες οι ομάδες και ο κόσμος μπήκαν στο γήπεδο και χόρευαν για ώρες μαζί παρέα. Γιατί τελικά αυτό είναι το νόημα, ο αθλητισμός να ενώνει και όχι να χωρίζει.
Όσο για το minifootball, είναι αυτό που λέει και το moto της EMF (European Minifootball Federation): YOU PLAY. Μια πραγματική γιορτή του ποδοσφαίρου, που μπορεί να άφησε μια γλυκόπικρη γεύση στην επίλεκτη Ελληνική ομάδα, η οποία σίγουρα άξιζε περισσότερα.
Ενδεχομένως να ήταν και η θεαματικότερη ομάδα του τουρνουά. Στο ποδόσφαιρο όμως δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος.
Για το Ρέθυμνο και τον κόσμο που βρέθηκε εκεί αλλά και όσους παρακολούθησαν τους αγώνες από την τηλεόραση, η Ελληνική ομάδα είναι αυτή που κατέκτησε το miniEURO 2013, και παράλληλα τις καρδιές μας.
