Στη Μυθολογία Χάριτες είναι οι τρεις αρχαιοελληνικές θεότητες, προσωποποιήσεις της χάρης και της ομορφιάς. Κατά τον Ησίοδο Χάριτες ήταν η Αγλαΐα, η Ευφροσύνη και η Θάλεια. Σύμφωνα με τους Αρχαιοελληνικούς μύθους η ποίηση, η μουσική, η ρητορεία και ο χορός όφειλαν τα θέλγητρά τους στις Χάριτες, οι οποίες συνδέονταν με την ανθοφορία της φύσης.
Στην τέχνη τις παρίσταναν κατά την αρχαιότητα, με μακριά ενδύματα (εσθήτες). Στο θρόνο του Δία, στην Ολυμπία, απεικονίζονται ανάγλυφες. Επίσης στα έργα του Απελλή και του Πολύκλειτου (Άργος).
Χάριτες αναδύονται, αναφύονται και αναθάλλουν – οι λέξις να αποδοθούν με την αλληγορική τους έννοια- και στις μέρες μας. Αναφέρομαι στις τρεις ευγενικές Ευγενίες, οι οποίες έχουν τόσες χάρες (κομψότητα, λεπτότητα) όσα και χαρίσματα (φυσικά, έμφυτα προτερήματα). Χαιρετούν με χάρη, ομιλούν με χάρη, εκδηλώνονται με χάρη, εκφράζονται με χάρη. Πρόκειται για τρεις αντιπροσωπευτικές μορφές συναισθηματικής, Ρεθεμνιώτισσας, ολοκληρωμένης και καταξιωμένης. Οι συμπολίτισσες αυτές μας μεταφέρουν παραστατικά στις χαρακτηριστικές και ξεχωριστές φυσιογνωμίες εκείνης της παλιάς εκλεκτής, ποιοτικής ρεθεμνιώτικης γενιάς της μαρτυρικής, της καταπονημένης, αλλά και της πολυθρύλητης. Πού αλλού θα συναντήσεις αυτό το αβίαστο, αυθόρμητο, αφοπλιστικό χαμόγελο; Αυτή τη σεμνότητα, τη χωρίς επίδειξη και προβολή; Αυτή τη μετριοφροσύνη που χαρακτηρίζει τους απλούς και σεμνούς ανθρώπους. Πού αλλού θα βρεις αυτή τη ρεθεμνιώτικη, την ανώτερη στόφα με την ειλικρίνεια, την ανυποκρισία, την ακεραιότητα, στο χαιρετισμό, στη συζήτηση, στην απάντηση; Εξάλλου οι τρεις Ευγενίες στο πέρασμα τους αποπνέουν έναν αέρα πατροπαράδοτης, ρεθεμνιώτικης αρχοντιάς με αυξημένη μιαν εκλεπτυσμένη ευαισθησία.
Σήμερα σε ηλικία ώριμη που το μυαλό δεν ακροβατεί, βρήκαν το μυστικό της αιωνίου νεότητας, εκείνο που αναπτερώνει και ενισχύει το ηθικό. Εκείνο που τους δίνει το κουράγιο, για να συνεχίσουν μια ζωή, όσο γίνεται ανέφελη, ανθρώπινη, συναισθηματική και όσο της επιτρέπει διάρκεια ο «πανδαμάτωρ χρόνος». Οι τρεις Ευγενίες, με την εγκάρδια, ευπροσήγορη και συμπονετική συμπεριφορά τους, αποδείχνουν περίτρανα, ότι η συνταξιοδότηση δεν συνεπάγεται απόσυρση από τον κοινωνικό περίγυρο, απομάκρυνση και παραγνώριση της κάθε κοινωφελούς, πολιτιστικής δραστηριότητας, και απομόνωση μέσα στους… τέσσερις τοίχους. Ώριμη ηλικία, σημαίνει να βρίσκεις απεριόριστα πολιτιστικά, πνευματικά και κοινωνικά ενδιαφέροντα και να συνεχίζεις να ζεις αδιάκοπα χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς αμφιβολίες, χωρίς περιορισμούς, χωρίς ακηδία και εγκλεισμούς. Οι τρεις Ευγενίες δίδουν αυτό το απτό παράδειγμα σε πολλές νέες, που έχουν τα μισά τους χρόνια και εν τούτοις κλαψουρίζουν για τις ασήμαντες «ατυχίες» που τις δέρνουν, που τις κυνηγάνε και όλα πάνε στραβά, που θέλουν να παραμερίζουν το φιλοσοφικό δόγμα ότι ο κόσμος, η κοινωνία, η ζωή ακολουθούν θετική εξέλιξη και πορεία. Παραδείγματα νοοτροπίας και ψυχοσύνθεσης σαν αυτά που μας δίδουν οι τρεις Ρεθεμνιώτισσες, αυτές οι νεαρές τα παραβλέπουν. Δε χαίρονται την πιο ευνοϊκή πλευρά της ζωής, να προσδοκά και να ελπίζει ο καθείς σε αίσια εξέλιξη των πραγμάτων με μια αισιοδοξία απεριόριστη και όχι να τα βλέπει όλα μαύρα κι άραχλα.
Στο βιβλίο μου «Ακόμα ψηλότερα» εκδόσεις Καλέντης (1993) αναφέρω στη σελ. 31: «Πολλοί άνθρωποι στην εποχή μας αγανακτούν και υποφέρουν για μιαν ασήμαντη αφορμή όπως π.χ. επειδή δεν πρόλαβαν και έχασαν το δρομολόγιο του λεωφορείου, ενώ σε άλλη περίπτωση, οι ίδιοι άνθρωποι, θα αδιαφορήσουν για ένα σοβαρό ατύχημα, που θα συναντήσουν στο δρόμο. Αυτό σημαίνει ότι ο σύγχρονος τρόπος ζωής χαρακτηρίζεται από απάθεια, αδιαφορία, απροθυμία και συχνά από πλήρη αναισθησία και πώρωση».
Αλλά που οφείλεται αυτή η αισιοδοξία, από πού πηγάζει η τάση, να βλέπει κανείς πάντοτε τη θετική πλευρά των πραγμάτων; Οι τρεις Ρεθεμνιώτισσες διέκριναν, ότι καθοριστικής σημασίας παράγοντας για την ύπαρξη δεν είναι η ραθυμία, η νωθρότητα, η ασυνείδητη αδράνεια, η απονάρκωση, η απομόνωση, που αποτελούν άρνηση της ζωής. Εκείνες επέλεξαν ευσυνειδήτως τη ζωτικότητα, την αφύπνιση, τη συνειδητή δραστηριότητα, την απεριόριστη φιλική συνύπαρξη, την ψυχική επικοινωνία και συναισθηματική συμμετοχή. Οι τρεις ώριμες Κυρίες συνιστούν, αξιοσέβαστα, φωτεινά παραδείγματα για πολλές «νέες». Φιλότιμες και φιλόξενες, φιλόκαλες και φιλόστοργες Ευγενίες για το άμεμπτο, υποδειγματικό σας ήθος, ένα μεγάλο «εύγε» σας αξίζει!
Εν κατακλείδι· είναι ένα αξιοσημείωτο, συμπτωματικό γεγονός, ότι και οι τρεις απέκτησαν διακεκριμένους, καταξιωμένους επιστήμονες.
