Η υπόθεση Novartis τρομάζει… Όχι τόσο από τη σκοπιά ενός παγκόσμιου σκανδάλου. Είναι γνωστό τι συμβαίνει με τη μίζα του φαρμάκου από όλες τις φαρμακευτικές εταιρείες, πώς και προς τα πού αυτή κινείται, καθώς και ότι η συγκεκριμένη υπόθεση ήρθε στην επιφάνεια στο πλαίσιο μεγάλων ανταγωνιστικών συμφερόντων, που ξεκινάνε από εταιρικούς ανταγωνισμούς και φτάνουν μέχρι επίπεδο ανταγωνισμού μεταξύ κρατών.
Δεν τρομάζει τόσο καν για το γεγονός ότι απ’ όλες τις χώρες που γίνονται έρευνες για την υπόθεση, μόνο στην Ελλάδα φάνηκε να φτάνει σε τόσο υψηλό πολιτικό επίπεδο. Κανείς δεν βάζει το χέρι στη φωτιά για κανέναν πέραν του εαυτού του. Αν όντως ισχύουν οι κατηγορίες για τους εμπλεκόμενους, η πορεία των ερευνών και κυρίως η πορεία του χρήματος θα το δείξει. Όμως η υπερβολή στην επιλογή των προσώπων, στα χρηματικά ποσά που αναφέρονται και ορισμένες αοριστολογίες των μαρτύρων που πάνε κι έρχονται ενθυμούμενοι ότι κάτι ακόμα ξέχασαν να πουν, αφήνει πολλά ερωτηματικά και κάνει αρκετούς να είναι δύσπιστοι και επιφυλακτικοί. Έχουν ειπωθεί πολλά τις προηγούμενες μέρες από αρκετούς, καθώς και από τη συζήτηση στη βουλή, ώστε ο καθένας να μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Η υπόθεση Novartis τρομάζει περά από κάθε οπτική στην περίπτωση που όλο αυτό με την εμπλοκή πολιτικών προσώπων είναι σκηνοθετημένο. Θα ήθελα εδώ να θυμίσω ότι πριν κάτι μήνες ένας υπουργός της κυβέρνησης (Πάνος Καμμένος) είχε καταγγελθεί ότι συνομιλούσε με τον ισοβίτη Μάκη Γιαννουσάκη για να τον πείσει να εμπλέξει στην υπόθεση Noor 1 τον Ευάγγελο Μαρινάκη. Ακόμη, πριν από περίπου ένα μήνα συνεργάτες ενός άλλου υπουργού της κυβέρνησης (Παύλος Πολάκης) καταγγέλθηκε ότι ασκούσαν πιέσεις σε υπαλλήλους του ΚΕΕΛΠΝΟ να καταθέσουν ψευδώς ότι 23 άτομα είχαν προσληφθεί παράνομα με παρέμβαση του Άδωνι Γεωργιάδη. Επομένως φαίνεται πως οι τακτικές αυτές ούτε τους είναι άγνωστες, ούτε βέβαια αντίθετες με την ηθική τους και την γενικότερη πολιτική στρατηγική που ακολουθούν προκειμένου να πετύχουν με κάθε μέσο και με κάθε κόστος τον απώτερο σκοπό της παραμονής τους στην εξουσία.
Τρομάζει λοιπόν η Novartis περισσότερο από αυτή τη σκοπιά, γιατί εάν η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να χρησιμοποιεί ή ακόμη και να σκηνοθετεί ανυπόστατα κατηγορητήρια με σκοπό να πλήξει πολιτικούς αντιπάλους σε μια απόπειρα να βελτιώσει τις εκλογικές της επιδόσεις που φαίνεται να κατρακυλάνε, τρομάζω στην ιδέα μέχρι που μπορούν να φτάσουν εάν τα «νούμερα» και οι επιδιώξεις τους δεν καρποφορήσουν. Πρέπει επιτέλους στην Ελλάδα να αντιληφθούμε τη σημασία των θεσμών, της διάκρισης των εξουσιών και γενικότερα των όρων λειτουργίας του πολιτεύματος. Διότι εάν εκλογικεύουμε και αποδεχόμαστε την κατάφωρη παραβίασή τους, όταν αυτή στρέφεται κατά των «άλλων», των αντιπάλων, αύριο μπορεί να στραφεί εναντίον των «δικών μας» ή ακόμη και του ίδιου μας του εαυτού. Γιατί οι θεσμοί, το Σύνταγμα και η διάκριση των εξουσιών υπάρχουν για να προστατεύουν εμάς τους πολίτες από την εκάστοτε εξουσία.
Η ομιλία του πρωθυπουργού στη βουλή για την υπόθεση της Novartis, έδειξε ότι κινείται ακόμα σε αυτό που γνωρίζει καλύτερα. Στην ρητορική του ακραίου λαϊκισμού. Στο αφήγημα του πεφωτισμένου λαϊκού ηγέτη που θα έρθει να γλυτώσει εμάς τον «αγνό» λαό από τις διεφθαρμένες ελίτ που μας καταδυναστεύουν. Έτσι σε αυτή του την ομιλία ο πρωθυπουργός, μιας δεν μπορεί πλέον να κατηγορεί την Ευρώπη για όλα τα δεινά της χώρας καθότι τα έχουν βρει στο σημείο να είναι ο αγαπημένος τους άνθρωπος που χατίρια δεν χαλάει, μας είπε πάνω κάτω ότι για όλα τα δεινά της χώρας φταίει το σκάνδαλο Novartis και η διαφθορά. Για τον κύριο Τσίπρα, τα δείνα της χώρας δεν προέκυψαν για παράδειγμα από μια κρατικοδίαιτη οικονομία, από ένα πελατειακό και κομματικό κράτος που εκτρέφει αυτή τη διαφθορά ή το γεγονός ότι κατέχουμε από τα χαμηλότερα επίπεδα οικονομικής ελευθερίας ως χώρα παγκοσμίως (116η θέση ανάμεσα σε 159 χώρες). Πάνω απ’ όλα όμως για τον κύριο Τσίπρα δεν ευθύνεται καθόλου η κυβέρνησή του για τα πεπραγμένα του 2015. Προκειμένου να διασωθούν πολιτικά μπορεί για όλα και ανάλογα με τις περιστάσεις να φταίνε η Ευρώπη, οι «άλλοι», τα σκάνδαλα. Σίγουρα δεν φταίει το σύστημα που συντηρούν και εκτρέφουν. Ελπίζω στο μέλλον να μην αποφασίσουν ότι για όλα φταίει η ατομική, πολιτική και κοινωνική ελευθερία των πολιτών…
* Ο Γεώργιος Νάστος είναι ιδιωτικός υπάλληλος – απόφοιτος του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης
