Για ένα έργο το οποίο πραγματεύεται τον ρόλο των παππούδων και των γιαγιάδων στη σύγχρονη οικογένεια, έκαναν λόγο οι Νίκος Δερεδάκης, εκπαιδευτικός-συγγραφέας, Ηλίας Κουρκούτας, κλινικός ψυχολόγος, αν. καθηγητής Π.Τ.Δ.Ε Πανεπιστημίου Κρήτης, Γεωργία Φραγκιαδάκη-Λουκά, (γιαγιά Γωγώ η παραμυθού) και Αναστασία Φρυγανάκη, οι οποίοι ανέλαβαν την παρουσίαση του βιβλίου.
Το πόνημα αυτό είναι αποτέλεσμα της ερευνητικής δουλειάς των δύο συγγραφέων στα πλαίσια της διδακτορικής τους διατριβής. Πρόκειται για ένα βιβλίο το οποίο πραγματεύεται τις διαγενεαλογικές σχέσεις στα πλαίσια της οικογένειας. Την «Επικοινωνία, επαφή τριών γενιών μέσα στην οικογένεια», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η κυρία Βιταλάκη. Σημαντικό ρόλο στη συγγραφή διαδραμάτισε η εμπειρία των συγγραφέων ως μητέρες, με την κυρία Πρατικάκη να τονίζει «μοτίβα και βιώματα που ζούσαμε εμείς, τα είδαμε τουλάχιστον σε 35 οικογένειες που παρακολουθούσαμε για δυόμισι χρόνια».
Ο ρόλος του παππού και τις γιαγιάς
Σχετικά με το ρόλο του παππού και της γιαγιάς στη σύγχρονη οικογένεια, είναι πολυπαραγοντικός σύμφωνα με τις συγγραφείς. Αναλυτικότερα η κυρία Πρατικάκη αναφέρει «κατά πρώτο είναι ψυχολογικός, τα παιδιά μυώνται πάρα πολύ εύκολα μέσα στην οικογενειακή αλληλεγγύη. Καταλαβαίνουν ότι η οικογένεια έχει μία συνέχεια. Περνάνε τα μηνύματα της παλαιότερης στη νεότερη γενιά. Κατά δεύτερον ο ρόλος είναι παιδαγωγικός, μαθαίνουνε τα πρώτα γράμματα, τις πρώτες συμπεριφορές. Θα τολμούσα να πω ότι την περίοδο αυτή που ζούμε ο ρόλος είναι σημαντικός και στο οικονομικό κομμάτι». Με την κυρία Βιταλάκη να συμπληρώνει «Είναι πολύ σημαντικό να δενόμαστε και όχι να αποστασιοποιούμαστε. Όλοι μαζί μπορούν να βοηθήσουν ο ένας τον άλλο και να στηρίξουν την οικογένεια, που έχει πολύ ανάγκη από στήριξη, αγάπη και συμπαράσταση».Αυτό που πραγματικά προκάλεσε εντύπωση στις δύο συγγραφείς είναι η προθυμία και ο αυθορμητισμός που έδειξαν οι παππούδες και οι γιαγιάδες να βοηθήσουν στην ανατροφή των εγγονιών τους. Με την κυρία Βιταλάκη να τονίζει «είδαμε μεγάλη όρεξη από τον παππού και τη γιαγιά να επανορθώσουν. Να προσφέρουν στα εγγόνια τους, ό,τι δεν κατάφεραν να δώσουν στα παιδιά τους. Θα έλεγε κανείς ότι το ρητό, του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί μου, βρίσκει όντως εφαρμογή».
