Παιδί μου πως είναι δυνατόν του χάρου να σε δώσω
Την πίκρα και τη σκοτεινιά στο σπίτι μου να απλώσω
Ήλιος θα βγαίνει την αυγή μα μένα δεν θα βλέπει
Το άμοιρο κορμάκι μου η μοναξιά θα τρέφει
Εγώ θα είμαι δίπλα σου στα τρυφερά ματάκια
Να σου κρατάω μάτια μου τα άσπρα σου τα χεράκια
Στον κήπο μας συχνοπετούν άγγελοι πεταλούδια
Και κάνουν την αγάπη σου λυπητερά τραγούδια
Καιροί εσείς που δίνετε λουλούδια και ανεμώνες
Βλέπετε το παιδάκι μου στους δύσκολους χειμώνες
Το σπίτι μας που άφησες πληγή ‘ναι ακριβέ μου
Γύρνα παιδί μου να σε δω και γλυκομίλησέ μου
Κάθε τραγούδι που έλεγες ακούεται στον ήχο
Παντού γυρνάω να σε βρω μα τίποτα δεν βρίσκω
Το δάκρυ είναι κρύσταλλο στα μάτια τα δικά μου
Και είσαι εικόνα της ζωής στα φύλλα της καρδιάς μου.
Μανόλης Εμμ. Πίτερης
