Αναμφίβολα τα θερινά νυχτερινά δρώμενα γοητεύουν και «γεμίζουν» τις ψυχές των θεατών που προσηλώνονται σε ήχους, θεατρικά ή χορευτικά δρώμενα κάτω απ’ τον έναστρο ουρανό, κρατώντας όλα αυτά ως παρακαταθήκη αναμνήσεων για τον επικείμενο δύσκολο χειμώνα που θα έρθει.
Αυτή η «μαγεία» που την προσδοκούμε όλοι και την απολαμβάνουμε όσο και όπως μπορούμε, κάποτε μετατρέπεται σε «άφατο» εκνευρισμό και θυμό που συγκρατείται μετά βίας ενίοτε.
Για παράδειγμα με μεγάλο ενθουσιασμό έχεις λάβει τη θέση σου για να δεις και να ακούσεις την αγαπημένη ή αγαπημένο σου τροβαδούρο. Η ορχήστρα παίζει κι εκεί που η ονειροπόλα μπαλάντα σε ταξιδεύει, η κυρία και ο κύριος δίπλα ή πίσω σου σπάει και φτύνει τον ηλιόσπορο ή ξεφλουδίζει το αράπικο φιστίκι, αφού αλλιώς δεν συγκεντρώνεται προφανώς σε όσα βλέπει ή ακούει! Αλλά τα «μαρτύρια» των θεατών δεν σταματούν εκεί, αφού κάποιοι άλλοι θεωρούν πως βρίσκονται στον κατάλληλο χώρο και χρόνο για να ανταλλάξουν σκέψεις για την τελευταία ιατρική εξέταση του θυρεοειδούς ή τις επιδόσεις στις απολυτήριες εξετάσεις του Γιαννάκη και της Νατάσας και μάταια ρίχνεις πλάγιες ματιές έκδηλου εκνευρισμού, για να τους μεταφέρεις το μήνυμα ότι για άλλο σκοπό έχουν βρεθεί όλοι τους εκεί.
Άλλο σοβαρό πρόβλημα είναι το βόλεμα του …πισινού σου, γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που μέχρι να βρει τη σωστή στάση σώματός του, μπορεί να δεχτείς τα πόδια του στην πλάτη, τον ώμο και καμιά φορά και δίπλα στο αυτί σου (!!!), αφού είναι προφανές πως η έκταση των κάτω άκρων βολεύει περισσότερο τον… πισινό σου κι εκεί πλέον σου κάνει τα νεύρα σμπαράλια και χάνεις κάθε επαφή με τα καλλιτεχνικά δρώμενα επί σκηνής!
Ένα άλλο άκρως εκνευριστικό και νευροσπαστικό στοιχείο που υπονομεύει τη θετική προδιάθεσή σου για την παρακολούθηση καλλιτεχνικών δρώμενων είναι η συνέπεια του χρόνου προσέλευσης των θεατών και έναρξης των παραστάσεων. Ενώ 9:00 μ.μ. είναι προγραμματισμένη η έναρξη, βρίσκεσαι μισή ώρα πριν στο άδειο θέατρο, αλλά οι θέσεις είναι κατειλημμένες από… ζακέτες, πουλόβερ, διαφημιστικά φυλλάδια σούπερ μάρκετ (!!!), ποτήρια, φλιτζάνια, εμφιαλωμένα νερά κλπ. Έτσι ώστε ένα άτομο να έχει καπαρώσει άλλες 25 θέσεις για εκείνους που «θα» έρθουν και οι οποίοι -αν έρθουν- θα σκάσουν μύτη δέκα παρά τέταρτο, διακόπτοντας και αναστατώνοντας την παράσταση, αν και εφόσον έχει ξεκινήσει…
Έτσι μια προγραμματισμένη δίωρη παράσταση μπορεί να διαρκέσει ένα τετράωρο λόγω… προγραμματισμού και ευταξίας, στοιχείων που μας διακρίνουν εν γένει ως έθνος!!!
Τελικά, όπως αποδεικνύεται η ψυχαγωγία δεν είναι κάτι απλό ή εύκολο για τον Νεοέλληνα, αφού πρέπει να συνυπάρχει πάλι με… Νεοέλληνα!!!
* Ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος-συγγραφέας
