Η πρόσθετη φρουκτόζη βλάπτει σοβαρά την υγεία, λένε επιστήμονες
Ένα φυσικό γλυκαντικό που προστίθεται σε χυμούς, αναψυκτικά, μπισκότα, κέικ και παγωτά μπορεί να υπονομεύει την καρδιαγγειακή και την ηπατική υγεία, υποστηρίζουν Ισπανοί επιστήμονες.
Το γλυκαντικό αυτό είναι η φρουκτόζη η οποία σε πειράματα σε ποντίκια διαπιστώθηκε ότι σχετίζεται με μεταβολές στον οργανισμό οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο διαβήτη, καρδιοπάθειας, εγκεφαλικού και ηπατοπάθειας.
Μάλιστα η κατανάλωση φρουκτόζης ασκεί περισσότερες βλαπτικές επιδράσεις στον μεταβολισμό και στα αγγεία απ’ ό,τι η γλυκόζη, ακόμα κι όταν η τελευταία καταναλώνεται σε μεγαλύτερες ποσότητες, γράφουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση Heart and Circulatory Physiology.
Τόσο η γλυκόζη όσο και η φρουκτόζη είναι απλοί μονοσακχαρίτες (απλά σάκχαρα) που βρίσκονται στα φυτά (π.χ. η φρουκτόζη στα φρούτα) και τους προσδίδουν γλυκιά γεύση.
Ωστόσο και τα δύο συχνά προστίθενται ως γλυκαντικά στα τυποποιημένα προϊόντα, με συνέπεια την υπερκατανάλωσή τους, η οποία έχει καρδιομεταβολικές συνέπειες, σύμφωνα με τους ερευνητές.
Όπως εξηγούν στο άρθρο τους, συνέκριναν τα δύο γλυκαντικά για να εξακριβώσουν πως επηρεάζουν τον οργανισμό, διαπιστώνοντας πως οι αρουραίοι που έπιναν νερό με φρουκτόζη για δύο μήνες πάχυναν περισσότερο απ’ ό,τι μία άλλη ομάδα ζώων που έπιναν νερό με γλυκόζη. Επιπλέον, η αύξηση του σωματικού βάρους όσων έπιναν φρουκτόζη ήταν ταχύτερη απ’ ό,τι στα ζώα που έπιναν γλυκόζη.
Τα ζώα που κατανάλωναν φρουκτόζη παρουσίασαν επίσης υψηλότερα επίπεδα τριγλυκεριδίων στο αίμα, διαταραχή στη λειτουργικότητα της αορτής (είναι η κύρια αρτηρία του σώματος) και αυξημένη συσσώρευση λίπους στο συκώτι.
«Η ποσότητα της φυσικής φρουκτόζης που καταναλώνουμε όταν τρώμε φρούτα, είναι κατά κανόνα μικρότερη από εκείνη που καταναλώνουμε με τους χυμούς ή τα άλλα ροφήματα στα οποία προστίθεται ως γλυκαντικό», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Μάρτα Αλέγκρετ, καθηγήτρια Φαρμακολογίας και Θεραπευτικής Χημείας στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης.
«Σημασία, όμως, δεν έχει μόνο η ποσότητα ενός γλυκαντικού που καταναλώνει κανείς, αλλά και η ποιότητά του. Όπως διαπιστώσαμε, η φρουκτόζη ασκούσε αρνητική επίδραση στην αορτή, επιπλέκοντας την χαλάρωσή της, ενώ αντιθέτως η γλυκόζη δρούσε προστατευτικά».
Επειδή, εξ άλλου, η φρουκτόζη αύξανε τη λιπώδη διήθηση του ήπατος, «στο μέλλον μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα», πρόσθεσε.
Και κατέληξε ότι τα νέα ευρήματα ενισχύουν τη σύσταση να μην καταναλώνουμε πολλά τρόφιμα με πρόσθετα σάκχαρα, όποιου είδους κι αν είναι αυτά, διότι είναι καλά τεκμηριωμένο ότι η υπερκατανάλωση σακχάρων έχει σοβαρές συνέπειες.
Πόσο βλάπτουν τα αλκοολούχα ποτά την υγεία
Το πόσο βλάπτουν ή ακόμη και ωφελούν τα αλκοολούχα ποτά είναι ένα θέμα που απασχολεί επί δεκαετίες την ιατρική βιβλιογραφία. Όμως, μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επίσημο περιοδικό του Αμερικανικού Κολεγίου Καρδιολογίας (JACC) επαναφέρει το θέμα στην επικαιρότητα.
Το άρθρο σύνταξης του περιοδικού τοποθετείται στα αποτελέσματα των μέχρι τώρα μεμονωμένων μικρών μελετών και των μέχρι τώρα τυχαιοποιημένων πολυκεντρικών μελετών. Αυτό που αναμφισβήτητα προκύπτει από τις μελέτες είναι ότι τ’ αλκοολούχα ποτά, ακόμα και σε μικρή ποσότητα είναι επιβλαβή, προδιαθέτοντας σε κολπική μαρμαρυγή. Ακόμη και η κολπική μαρμαρυγή που η θεραπεία της επιχειρείται επεμβατικά με κατάλυση (ablation) είναι ανθεκτική συγκριτικά με την κολπική μαρμαρυγή εκείνων που δεν κάνουν χρήση αλκοολούχων ποτών.
Επίσης, είναι αναμφισβήτητο ότι οι χρόνια αλκοολικοί είναι εκείνοι που αναπτύσσουν τη λεγόμενη αλκοολικού τύπου διαιτητική μυοκαρδιοπάθεια.
Όμως το θέμα περιπλέκεται σχετικά με τη στεφανιαία νόσο και γενικά την καρδιακή ανεπάρκεια.
Μεμονωμένες μελέτες έχουν δείξει ότι μέτρια χρήση αλκοολούχων ποτών (1-2 ποτήρια κρασί ημερησίως) αυξάνει την καλή χοληστερίνη, βελτιώνει την πηκτικότητα του αίματος και ασκεί ακόμη και ευεργετική επίδραση στο σάκχαρο των διαβητικών. Γενικά, η μικρή ημερήσια ποσότητα αλκοολούχων ποτών είναι κάτι το καλό.
Δυστυχώς όμως τα αποτελέσματα τυχαιοποιημένων πολυκεντρικών μελετών και μεταναλύσεων δεν επιβεβαιώνουν τις ευεργετικές επιδράσεις του αλκοόλ σε μικρές ποσότητες, από τις μεμονωμένες μικρές μελέτες που ανακοινώθηκαν. Αντίθετα, οι πολυκεντρικές μελέτες επισημαίνουν ότι το αλκοόλ είναι τοξική ουσία που ακόμα και σε μικρές ποσότητες δεν είναι ωφέλιμο. Υποστηρίζουν μάλιστα ότι οι χρήστες αλκοολούχων ποτών είναι επιρρεπείς για στεφανιαία νόσο, έμφραγμα του μυοκαρδίου και καρδιακή ανεπάρκεια.
Βέβαια στην Ιατρική τα θέματα παραμένουν ανοικτά μέχρις ότου περισσότερες μελέτες καταλήξουν σε οριστικά αποτελέσματα. Όμως, η στήλη αυτή σχολιάζει πάντα την καρδιολογική επικαιρότητα και από την ανταπόκριση των αναγνωστών φαίνεται ότι είναι ιδιαίτερα χρήσιμη.
Η ευχή που οι αναγνώστες εκφράζουν είναι η εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» να συνεχίσει την έκδοσή της για να μπορούν και αυτοί να πληροφορούνται τις εξελίξεις της Καρδιολογίας.
Επιστήμονες κατάφεραν να διαγράψουν τραυματικές αναμνήσεις
Επιστήμονες από τον Καναδά βρήκαν τρόπο να ενεργοποιούν και να διαγράφουν τις τραυματικές αναμνήσεις από τον εγκέφαλο, θεραπεύοντας ομάδα ζώων από τον εθισμό στην κοκαΐνη.
Ωστόσο προειδοποιούν ότι το επίτευγμά τους εγείρει «τεράστια ηθικά διλήμματα» και τονίζουν πως για να εφαρμοστεί σε ανθρώπους πρέπει να τεθούν αυστηροί κανόνες.
Η μέθοδος θα μπορούσε να έχει πρακτική εφαρμογή στη θεραπεία της διαταραχής μετατραυματικού στρες η οποία εκδηλώνεται, λ.χ. σε στρατιώτες που επιστρέφουν από πολέμους, σε θύματα κακοποίησης, σε άτομα που επιζούν από φυσικές καταστροφές ή σοβαρά ατυχήματα κ.λπ.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την δρ Σίνα Τζόσλιν, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Φυσιολογίας του Πανεπιστημίου του Τορόντο, ανακάλυψαν ότι από τα εκατομμύρια των νευρικών κυττάρων που υπάρχουν στον εγκέφαλο, μόνο ορισμένα είναι απαραίτητα για να δημιουργηθεί μία ανάμνηση που σχετίζεται με τον φόβο ή μια απειλητική κατάσταση.
Στη συνέχεια, βρήκαν τρόπο να «σημαδεύουν» αυτά τα κύτταρα, διεγείροντας την παραγωγή μιας πρωτεΐνης στον εγκέφαλο, και τελικά κατόρθωσαν να τα αφαιρούν με τη βοήθεια γενετικών τεχνικών, δίχως να επηρεάσουν τις υπόλοιπες αναμνήσεις.
Σε πειράματα σε ποντίκια ανακάλυψαν ότι μπορούσαν να θεραπεύσουν τον εθισμό στην κοκαΐνη, αφαιρώντας τις συναισθηματικές αναμνήσεις που σχετίζονται με τη λήψη του ναρκωτικού.
Αν και πολλές ερευνητικές ομάδες έχουν αναφέρει σημαντικά βήματα προόδου στην αδρανοποίηση και ενεργοποίηση αναμνήσεων, η παρούσα έρευνα πιστεύεται ότι είναι η πρώτη στην οποία η διαγραφή των αναμνήσεων δρα θεραπευτικά.
«Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι μια μέρα θα μπορούμε να θεραπεύουμε τη διαταραχή του μετατραυματικού στρες, διαγράφοντας τις επώδυνες αναμνήσεις», δήλωσε η δρ Τζόσλιν.
«Στους ασθενείς αυτούς, οι τραυματικές αναμνήσεις είναι τόσο έντονες ώστε διαταράσσουν την καθημερινότητα και τον ψυχισμό τους, επομένως έχουν ανάγκη να ξεχάσουν για να συνεχίσουν τη ζωή τους.
Ωστόσο η μέθοδός μας θα μπορούσε να έχει σοβαρές συνέπειες, ιδίως εάν εφαρμοζόταν σε υγιή άτομα τα οποία όμως θα ήθελαν ν’ απαλλαγούν από μια κακή ανάμνηση, όπως ένας άσχημος χωρισμός.
Οι άνθρωποι μαθαίνουν από τα λάθη τους, επομένως αν διαγράψουμε την ανάμνηση των σφαλμάτων μας, τι θα μας εμποδίσει να τα επαναλάβουμε;».
Η δρ Τζόσλιν πρόσθεσε ότι «εγείρονται τεράστια ηθικά διλήμματα όσον αφορά τη διαγραφή των αναμνήσεων», τονίζοντας πως «μόνο και μόνο επειδή κάτι είναι εφικτό, δεν σημαίνει ότι πρέπει και να γίνει».
Η δρ Τζόσλιν παρουσίασε τα νέα ευρήματα στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας για την Πρόοδο της Επιστήμης (AAAS 2017), που διεξάγεται στη Βοστώνη.
Η έρευνα για το βακτήριο της σαλμονέλας μπορεί να συνδέεται με την καταπολέμηση του καρκίνου
Η σαλμονέλα, το βακτήριο που είναι γνωστό ότι προκαλεί τροφική δηλητηρίαση, μπορεί να βοηθήσει το ανοσοποιητικό σύστημα να καταπολεμήσει τον καρκίνο, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.
Δρώντας ως εξελιγμένος Δούρειος ίππος, η σαλμονέλα επιβιώνει μέσα στους καρκινικούς όγκους και τους «σημαδεύει», με αποτέλεσμα να τους αναγνωρίζουν τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος και να τους επιτίθενται για να τους καταστρέψουν.
Ο καρκίνος μεταχειρίζεται διάφορους μηχανισμούς για να «κρύβεται» από το ανοσοποιητικό και να αποφεύγει τις επιθέσεις του, και οι επιστήμονες αναζητούν (και βρίσκουν) τρόπους να τον «φανερώνουν».
Στη νέα μελέτη, επιστήμονες από τη Νότιο Κορέα τροποποίησαν γενετικά στελέχη της σαλμονέλας ώστε να παράγουν μια πρωτεΐνη (λέγεται FlaB) που προέρχεται από ένα άλλο γένος βακτηρίων (το δονάκιο ή vibrio).
Τα τροποποιημένα βακτήρια κατόρθωσαν να προκαλέσουν επιτυχημένη αντίδραση του ανοσοποιητικού σε ομάδα ποντικιών με καρκίνο του παχέος εντέρου, με αποτέλεσμα περισσότερα από τα μισά ζώα να ιαθούν, δίχως να εκδηλώσουν ανεπιθύμητες ενέργειες.
Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον δρ Joon Haeng Rhee, καθηγητή στο Τμήμα Εργαστηριακής Ιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού Πανεπιστημίου Chonnam, στο Γκουάνγκτζου, εκτιμούν ότι οι αντιδράσεις αυτές μπορούν να ενεργοποιηθούν και σε ανθρώπους και ήδη σχεδιάζουν περαιτέρω μελέτες για να επαληθεύσουν και να βελτιώσουν τα ευρήματά τους.
Η νέα μελέτη, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Science Translational Medicine, είναι η πρώτη που δείχνει ότι η αντίδραση του οργανισμού στη σαλμονέλα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την καταπολέμηση του καρκίνου, λένε οι ερευνητές.
