Ένας από τους αγαπημένους μου γνήσιους αγωνιστές φιλοσόφους της παγκόσμιας αριστερής διανόησης, ο Ιταλός Πιέτρο Ινγκράο, έχει εκδώσει βιβλίο με θέμα «Η αγανάκτηση δεν αρκεί» και είχε πει περίπου το εξής: «Από τους αυτοαποκαλούμενους αριστερούς, το 60% είναι αφελής και το 37% είναι αγύρτες…», όταν είχε διατυπώσει το «δικαίωμα στη διαφωνία» στο 11ο συνέδριο του κόμματός του.
Το φιάσκο διαγωνισμού τηλεοπτικών αδειών με την ανακήρυξη ως καναλάρχη εργολάβου διαπλοκής που έχει «κουμπαριές» με υψηλά πολιτικά πρόσωπα και διασυνδέσεις με κατάδικους, ανοίγει μια νέα σελίδα τρόμου στη σύγχρονη Ελλάδα.
Είχε δοθεί στη δημοσιότητα στην εφημερίδα «Βήμα» της 10/07/16, νόμιμη καταγραφή υπερκοριού Ε.Υ.Π. συνομιλιών Μαΐου 2009 όπου σε αυτές, ο πατέρας του εν λόγω καναλάρχη τρέφει αισθήματα αγάπης προς ισοβίτη.
Απαιτείται λευκό ποινικό μητρώο για διορισμό υπαλλήλου ακόμη και σε καθήκοντα καθαρισμού των δρόμων και την ίδια στιγμή δεν υπάρχει ανάλογος έλεγχος ήθους, σε πρόσωπα που πρόκειται να διαδραματίσουν ιδιαίτερο ρόλο και να καταλάβουν βαρύνουσα θέση στην κοινωνία.
Ένα κανάλι, πέραν του οικονομικού ενδιαφέροντος ασκεί μια έντονη επιρροή στο δημόσιο και κοινωνικό βίο ενός τόπου, ώστε δίκαια να θεωρείται μετά τη νομοθετική, δικαστική και εκτελεστική, η «κρυφή» και πιο ουσιώδης μορφή άσκηση εξουσίας.
Ο δυνητικός τρόπος επιρροής του, διαμορφώνει το πολιτικό πεδίο και τις πεποιθήσεις της κοινής γνώμης αποτελώντας την πιο ευαίσθητη ζώνη ενός κράτους, η οποία χρήζει ιδιαίτερης προστασίας.
Τα κριτήρια επιλογής των υποψήφιων επενδυτών πρέπει να είναι ποιοτικά και να υπερισχύουν έναντι οικονομικών συμφερόντων και ο διαγωνισμός να αποσκοπεί στην προώθηση και ανάδειξη της πολυφωνίας ως αναπόσπαστο συστατικό θεμελιωτικό στοιχείο μιας δημοκρατικής κοινωνίας.
Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι ενώ τέθηκαν μόνο οικονομικά κριτήρια, δόθηκε η πρώτη άδεια με μικρότερο τίμημα κι αποκλείστηκαν οι επόμενες μεγαλύτερες προσφορές που ακολούθησαν, ώστε να χαρακτηριστεί ο διαγωνισμός ως « τζόγος».
Το σημαντικότερο όλων είναι ότι καταργούνται υγιέστατες επιχειρήσεις με χιλιάδες θέσεις εργασίας και ροές φορολογικών ασφαλιστικών εισφορών, ενώ τα 240 εκατ. ευρώ από τον «διαγωνισμό φιάσκο» δεν πρόκειται να εισπραχθούν άμεσα.
Είναι ανεπίτρεπτο να μην υπάρχουν κανόνες δεοντολογίας που να διέπουν τη διαδικασία και να διασφαλίζουν το μελλοντικό κοινό όφελος, ενώ αντίθετα να δίνεται τηλεοπτική άδεια σε πρόσωπο άμεσα διαπλεκόμενο με υπουργό.
Νομίζω ότι περισσεύουν λόγια και αναλύσεις και είναι ορατός ο κίνδυνος υποδούλωσης της χώρας από μια ομάδα, η οποία θα καθορίζει τις κατευθυντήριες γραμμές εξουσίας στην Ελλάδα.
Ποια επαναστατική θεωρία και ποιοι οργανωτικοί διανοούμενοι μπορούν να αναχαιτίσουν τον κατήφορο από την παρακμή της χώρας με την εξόντωση της εύθραυστης, υποτυπώδους, ελλιπούς δημοκρατίας μας;
Τον τελευταίο λόγο, έχει η ελληνική δικαιοσύνη η οποία καλείται να αποκαταστήσει την συνταγματικά κατοχυρωμένη δημοκρατική διαδικασία με την ανάθεση του έργου αδειοδότησης στο εθνικό ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο.
Το πλέον παράδοξο είναι ότι πρέπει να γίνει ίδρυση μιας ανάλογης ανεξάρτητης αρχής, προκειμένου να επικυρώσει τις άδειες που δόθηκαν και να νομιμοποιήσει τη διαδικασία διαγωνισμού.
Μέχρι την τελική έκδοση απόφασης ακύρωσης του διαγωνισμού «φιάσκο» με προσωρινή διαταγή ασφαλιστικών μέτρων, πρέπει να απαγορεύσει στην κυβέρνηση το αναγκαστικό κλείσιμο των τηλεοπτικών καναλιών.
Το ελληνικό δημόσιο θα βρεθεί σίγουρα αντιμέτωπο με τους μετέχοντες στον «διαγωνισμό φιάσκο», για αξίωση αποζημίωσης από τυχόν βλάβες που τους προξένησε η παράνομη διαδικασία αδειοδότησης τηλεοπτικών σταθμών.
