«Στα χρόνια της υπομονής, δε μας θυμήθηκε κανείς…». Πάνε εκείνες οι εποχές της δόξας των στιχουργών, των ποιητών, των συνθετών και ερμηνευτών. Τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης τα ακολούθησε η φάση της Μεγάλης Κατρακύλας. Και τούτο γενικώς παντάπασι, τόσο στο πολιτιστικό-πνευματικό εποικοδόμημα, όσο και στην υλική-οικονομική βάση. Νοσταλγώντας λοιπόν τις μαρξιστικές καταβολές μας ας επικεντρωθούμε στο βασικό, το οικονομικό ζήτημα, ευελπιστώντας πως μια σωστή τοποθέτηση επ’ αυτού θα βοηθήσει σε βάθος χρόνου για να αναστραφεί και η πολιτιστική κατρακύλα, επίσης. Και, φυσικά, δεν θα επεκταθούμε σε αναλύσεις, απλά θα αρκεστούμε σε μια καταγραφή της κίνησης στοιχειωδών μεγεθών.
Τουτέστιν, τα χρόνια της Μεταπολίτευσης χαρακτηρίστηκαν από τη σταδιακή αναστροφή του κατά ιεράρχηση δίδυμου παραγωγή-κατανάλωση σε κατανάλωση-παραγωγή. Ενώ δηλαδή είχε προχωρήσει ο εκβιομηχανισμός της χώρας, συνεισφέροντας τα μάλα στην εσωτερική κατανάλωση και σε εξαγωγές, από κάποιο σημείο και έπειτα άρχισε να φθίνει, παραχωρώντας τα πρωτεία στο δανεισμό: η παραγωγή υποχώρησε μπροστά στην κατανάλωση!
Οι σπουδαιοφανείς, μπαλκονάτοι κι αεράτοι «ηγέτες» δεν ευθύνονται λοιπόν μόνο για τη διαφθορά και την εξαρθείσα στην Ελλάδα εν γένει αντικοινωνικότητα, αλλά πρωτίστως για αυτή την αναστροφή και διαστροφή του πιο πάνω βασικού οικονομικού κριτηρίου, δηλονότι της στοιχειώδους οικονομικής συνείδησης του κόσμου. Φτάσαμε έτσι στο σημείο να αναρωτιούνται σήμερα κάποιοι, αν φταίνε τα πρόβατα ή ο βοσκός, παίρνοντας ως δεδομένη την «προβατοποίηση» του κόσμου και όχι άδικα.
Σίγουρα, αντίστοιχες υπηρεσίες προσφέρουν και όσοι νυν «ηγέτες» και γενικότερα πολιτικοί έρχονται σήμερα και μιλάνε για λεφτά, παροχές, λιτότητα και τα τοιαύτα, αντί να καταγγέλλουν τη διαστροφική αντιστροφή των βασικών οικονομικών μεγεθών. Όσοι δηλαδή εξακολουθούν να εστιάζουν την προσοχή του λαού στην κατανάλωση, αντί να επιχειρήσουν την υπέρβαση και αποκατάσταση της στοιχειώδους οικονομικής του συνείδησης. Αντί μ’ άλλα λόγια να του πουν καθαρά και ξάστερα πως άμα δεν παράξει, ούτε μέλλον θα υπάρξει.
Με τον τρόπο αυτό, που χαριτωμένα έχει καθιερωθεί να ονομάζεται λαϊκισμός, εμμένουν στη συντήρηση της μεταπολιτευτικής στρεβλότητας μέσα στη νοοτροπία των Ελλήνων, στην ανακύκλωση της επικίνδυνης και καταστροφικής αντίληψης και νοοτροπίας, που έχει καταδικάσει τη χώρα -ένας θεός ξέρει μέχρι πότε- στη μαυρίλα και την παρακμή.
«Αν είναι κόσμος όμορφος, είναι και κόσμος ψεύτης, που μοιάζει σκοτεινό γυαλί και σα παλιός καθρέφτης…».
* Ο Παρασκευάς Μαμαλάκης είναι δικηγόρος
