Είναι φοβερός άνθρωπος! Έκανε μια τρομερή προσπάθεια! Αυτή η παράσταση σκίζει! Σάρωσε τα βραβεία! Το κόνσεπτ της εκπομπής ήταν δικό του. Αυτό είναι το κλου της υπόθεσης!
Ακούγοντας ή διαβάζοντας τις παραπάνω φράσεις, αισθάνομαι το δέος που προκαλεί η κυριολεκτική τους σημασία και βέβαια η δεύτερη σκέψη σχηματίζει τη «φοβερή» άποψη πως το εν λόγω φαινόμενο οφείλεται στα εντόνως ανταγωνιστικά χαρακτηριστικά της κοινωνίας μας αλλά και στη βαθμιαία μετάλλαξή της σ’ ένα αδύναμο, ξενόμορφο σχήμα!
Γιατί όταν είμαι πολύ καλός άνθρωπος με χαρακτηρίζουν φοβερό, αφού φοβερός σημαίνει ο προκαλών το φόβο;
Γιατί να κάνω μια τρομερή και όχι μια επίπονη προσπάθεια;
Στο διαγωνισμό ποιους θα σκίσω και γιατί;
Όταν η μητέρα μου ακούει: «Το απόλυτο φάσιον άικον», τι καταλαβαίνει;
Μήπως είναι κρίμα μία απ’ τις αρχαιότερες, σοφότερες και πλουσιότερες γλώσσες του κόσμου, η μητέρα της φιλοσοφίας και πασών των επιστημών, να παραποιείται και να περιθωριοποιείται τόσο επιπόλαια;
Μήπως είναι κρίμα ν’ αντικαθίστανται τόσες υπέροχες ελληνικές λέξεις από γλυκανάλατες ξένες;
Το καθημερινό μας λεξιλόγιο βρίθει ξένων, κυρίως αγγλικών, όρων!
Οι Έλληνες δημοσιογράφοι, οι παρουσιαστές και όλοι όσοι εμφανίζονται συχνά στα ΜΜΕ, χρησιμοποιώντας τέτοιους όρους και μιλώντας μια γλώσσα γεμάτη από ορθογραφικά και μη λάθη, προδίδουν το προφίλ ενός άθλιου, ευρωπαϊκού κακέκτυπου, που φανερώνει το επίπεδο της νεοελληνικής κουλτούρας και παιδείας.
Ασφαλώς και πρέπει να μαθαίνουμε και να χρησιμοποιούμε ξένες γλώσσες! Όταν όμως απευθυνόμαστε σ’ ένα ευρύτατο, ελληνικό κοινό, γιατί «στολίζουμε» το λόγο μας με τόσους ξένους όρους, αφού ένα μεγάλο μέρος του δεν τους γνωρίζει καν; Είναι φυσική, αναπόφευκτη και ανώδυνη αυτή η εξέλιξη;
Ελπίζω το παραπάνω άρθρο να λειτουργήσει ως προβληματισμός και όχι σαν μια τοποθέτηση ανόητου εθνικιστικού χαρακτήρα ή σαν μια μίζερη διάθεση λαθροθηρίας!
Ελπίζω ν’ αποτελέσει ένα έναυσμα για μια γόνιμη συζήτηση που θα προκαλέσει μια πιο ολοκληρωμένη προσέγγιση του παραπάνω θέματος!
eua.aggelaki@gmail.com
