Πριν σαράντα ημέρες αναχώρησε για τη γειτονιά των αγγέλων ο γνωστός και σε όλους αγαπητός φίλος και συμπολίτης Χάρης Αντ. Καλαϊτζάκης, συνταξιούχος δικηγόρος, συγγραφέας και συνδικαλιστής. Ο Χάρης Καλαϊτζάκης, επίλεκτο μέλος της νομικής κοινότητας και της τοπικής κοινωνίας, ήταν ένας αληθινός αριστοκράτης τού πνεύματος, άριστος οικογενειάρχης, φιλικός προς όλους, δημιουργικός, πρακτικός και αποτελεσµατικός άνθρωπος. Γι’ αυτό και με όποιους βρέθηκε και συνεργάστηκε- συναδέλφους του δικηγόρους και λοιπούς φίλους και συγγενείς- κέρδισε την απεριόριστη εκτίµηση, την αγάπη και τη φιλία όλων.
Χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του Χάρη Καλαϊτζάκη ήταν, περαιτέρω, η ευγένεια του χαρακτήρα, η αξιοπρέπεια και το ήθος, η σεμνότητα, η απλότητα και η μεταρσίωση στην οποία τον οδηγούσαν μόνιμα οι υπέροχες σκέψεις του, που εναγώνια προσπαθούσε να σου τις μεταγγίσει. Παντού εμφανιζόταν προσηνής και εγκάρδιος, απλός στους τρόπους, στοργικός, ήρεμος και βαθιά στοχαστικός. Ο Χάρης ήταν από τους ανθρώπους εκείνους που σε προσελκύουν και σε κάνουν να τους αγαπήσεις από την πρώτη στιγμή. Είχε μέσα του πνεύµα χαρίεν, διάθεση δροσερή και παιγχνιώδη, χαρακτηριστική τής χαριτωµένης προσωπικότητάς του, ενώ, ταυτόχρονα, τον διέκρινε και πνεύμα συνοχής και σοβαρότητας. Οι συναναστρεφόμενοι μαζί του είχαν πάντοτε κάτι να κερδίσουν, κάτι να ωφεληθούν από αυτόν, γιατί είχε το χάρισμα να μεταδίδει τόσο από το έμφυτο κέφι και τη χαρούμενη διάθεσή του, όσο και από τις πλούσιες γνώσεις του με άγνωστες και πρωτότυπες, κάθε φορά, πληροφορίες.
Σε κριτική που του είχα κάνει στο πρώτο του βιβλίο με τον τίτλο «Τα δικά μας καφενεία», έγραφα εντυπωσιασμένος από την ποιότητα της γραφής του: «έχουμε ένα βιβλίο 310 σελίδων, μεγάλου μεγέθους (αγγίζει το 4ο), που μόνο για… πρωτόλειο έργο δεν φαίνεται να μοιάζει. Γιατί, πρέπει να το ομολογήσω, ότι σπάνια συναντάς πρωτόλειο έργο τής τελειότητας τού παρόντος. Πρόκειται για μια δουλειά που, σαφώς, έχει γίνει με πολύ ζήλο και μεράκι και με πλήθος πληροφοριών καλώς εξακριβωμένων και πολλαπλώς διασταυρωμένων. Όλα στο βιβλίο αυτό είναι τέλεια. από τη λεπτομερή συγκέντρωση των στοιχείων και την οργάνωση αυτών, μέχρι και τα λοιπά καταπληκτικά κείμενα, στα οποία, σαφώς, εμφανίζεται εξαιρετική λογοτεχνική χάρη, σπουδαία ικανότητα ερευνητικής διείσδυσης και πλούσια και όμορφα συναισθήματα για τον γενέθλιο τόπο…».
Ο Χ. Καλαϊτζάκης είχε εμφανώς ένα σπουδαίο τάλαντο, ένα θείο δώρο καλά κρυμμένο μέσα του. το δώρο τής συγγραφής και μάλιστα τής ερευνητικής σε τοπικά θέματα συγγραφής.
Πολύ πρόσφατα είχα επικοινωνήσει με τον Χάρη και μου έδωσε πραγματικά πολύτιμες και εντελώς άγνωστες πληροφορίες για δυο σπίτια της οδού Αρκαδίου, του παλιού Ρεθύμνου, των χρόνων της Κρητικής Πολιτείας, που αναζητούσα τη θέση τους, προκειμένου να προσδιορίσω τον χώρο και την έκταση που κατελάμβανε μια συνοικία του παλιού μητροπολιτικού δήμου της πόλης μας, εντελώς σήμερα ξεχασμένης. Οι πληροφορίες του ήταν χειμαρρώδεις και απόλυτα ακριβείς! Τα τελευταία χρόνια εκπονούσε- όπως μου είχε ο ίδιος δηλώσει- το δεύτερο βιβλίο του, που αφορά στο παραπάνω ακριβώς θέμα. Μελετούσε, δηλαδή, την οδό Αρκαδίου από την αρχή της μέχρι το τέλος διαχρονικά, από την εποχή των Ενετών μέχρι το 1970, βήμα προς βήμα και γι’ αυτό γνώριζε τα πάντα γύρω από τον δρόμο αυτόν. Τι θα γίνει τώρα το βιβλίο αυτό, που απ’ ό,τι μού έλεγε βρισκόταν προς την ολοκλήρωσή του; Είναι κρίμα για την πόλη μας οι πληροφορίες αυτές να χαθούν. Η υπόθεση θεωρώ ότι πέφτει στους ώμους της αγαπημένης συντρόφου του και καλής φίλης, Ρούλας. Έχουμε προσωπική αντίληψη του πράγματος και είχαμε πληροφορηθεί από τον ίδιο, τον Χάρη, του πόσο γενναία η σύζυγός του έτρεχε μόνιμα και μοχθούσε μαζί του στη δημιουργία τόσον αυτού τού αξιόλογου βιβλίου όσο και του πρώτου, με τα καφενεία, αλλά και κάθε άλλης ευγενικής προσπάθειάς του. Αυτή βρισκόταν πάντα από πίσω και τόνωνε τον ενθουσιασμό του Χάρη και τον παρωθούσε στις ευγενικές προσπάθειές του.
Τα θερμά μου συλλυπητήρια στη θαυμάσια και πεφιλημένη οικογένειά του, στην αγαπημένη του σύντροφο, τη Ρούλα και τα παιδιά του, Αντώνη και Χαρά, που τον ακολούθησαν στη νομική επιστήμη και του χάρισαν δυο χαριτωμένα εγγονάκια, τη Μυρτώ και τον Χαρούλη.
Εύχομαι και προσεύχομαι ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του και η μνήμη του να είναι αιωνία.
www.ret-anadromes.blogspot.com
