Χαϊδεύοντας την… οθόνη!

Αν γίνουμε λίγο παρατηρητικοί στην καθημερινότητά μας θα προσέξουμε πόσο «τρυφεροί» και «γλυκύτατοι» έχουμε γίνει ως κοινωνία! Άνθρωποι κάθε ηλικίας και φύλου «χαϊδολογούν» και γεμάτοι «τρυφερότητα» απολαμβάνουν την επαφή τους με τις… τηλεφωνικές συσκευές τους! Δεν είναι λίγες οι φορές που χαϊδολογώντας τις χαζογελούν κιόλας, ακόμα κι όταν περπατούν στο δρόμο.

 

Δεν ξέρω ακριβώς τα όρια του εθισμού, αλλά υποψιάζομαι τα όρια της ανοησίας! Παρέες πιτσιρικάδων περπατούν με προτεταμένα τα χέρια τους, κινδυνεύοντας να κουτουλήσουν σε σταθερά αντικείμενα ή να πέσουν σε κανένα φρεάτιο! Παρέες που κάθονται να πιουν καφέ ή σε ταβέρνες κοιτάζουν ο ένας τον άλλο μόνο όταν ζητούν τον… λογαριασμό, αφού την υπόλοιπη ώρα είναι «καρφωμένοι» στο «κατέβασμα» από βιντεάκια, τραγουδάκια, ειδησάκια κλπ. Στις παραλίες συνωστίζονται μόνο εκεί που έχει «σήμα», γιατί μπορεί να ξεφύγει κανένα «like», και τι θα γίνουμε μετά; Οδηγοί οδηγούν με το ένα χέρι και με το άλλο «γκουγκλάρουν» διάφορες πληροφορίες ή ψάχνουν στο GPS (Global Positioning System), ελληνιστί Παγκόσμιο Σύστημα Θεσιθεσίας τη διαδρομή που θα ακολουθήσουν.

 

Περπατάς αμέριμνος κι ακούς από τις συσκευές των περιπατητών και διερχομένων μουσικές και τραγούδια να κουδουνίζουν εν είδει ειδοποίησης, από κάθε είδους ρεπερτόριο. Έχει κουδούνισμα hard rock, σκυλάδικο, ρεμπέτικο, έντεχνο μέχρι την «πετροπέρδικα» του Ψαραντώνη θ’ ακούσεις!!! Τα μηνύματα έρχονται με μορφή «σφυριγμάτων» με νόημα που υπενθυμίζουν στον κάτοχο του κινητού την ψιλο-εξάρτησή του από το νέας τεχνολογίας smartphone που τα «κάνει όλα» εκτός από… φρυγανισμένο ψωμί!

 

Οι συσκευές έχουν χάρτες, δίνουν το στίγμα των πλοίων της Μεσογείου, των αεροπλάνων του βόρειου ημισφαιρίου, λένε πού βρίσκεσαι με ποιον είσαι, πού θα πας!! Είναι «έξυπνες» συσκευές και ως εκ τούτου «δικαίως» τις χαϊδολογούμε συνεχώς. Θεατρικές παραστάσεις, σχολικά μαθήματα, σαρανταήμερα μνημόσυνα, πανεπιστημιακές διαλέξεις, κοινοβουλευτικές ομιλίες διακόπτονται -δικαίως- από τα «άσματα» των ειδοποιήσεων, ενώ καθηγητές, μαθητές, ιερείς, πιστοί, θεατές και πάσης φύσεως ζώντες οργανισμοί μονίμως «άπτονται» οθόνες υψηλής ευκρίνειας, ολίγων ιντσών, με πολλά μεγκαπίξελ, προκειμένου να επιβεβαιώσουν την ύπαρξή τους στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία της υψηλής τεχνολογίας και της -μάλλον μέτριας- νοημοσύνης που διαβιούμε!