Η βαθιά αντιπάθεια του νεοφασισμού για τις «ιδέες του 1789», δηλαδή τη λαϊκή κυριαρχία, τις πολιτικές ελευθερίες και τη δημοκρατική ισότητα είναι ένα από τα βασικά σημεία που τον συνδέει με τον ιστορικό φασισμό.
Ο Richard Wolin στο βιβλίο του «Η γοητεία του ανορθολογισμού» (εκδ. Πόλις), αναφέρει χαρακτηριστικά (σελ.: 446) ότι: «Οι στατιστικές αναλύσεις του εκλογικού σώματος της νέας δεξιάς (βλ. νεοφασιστικά-νεοναζιστικά μορφώματα) δείχνουν συνεχώς ότι τα αισθήματα αγωνίας και κοινωνικής απομόνωσης, πολιτικής απογοήτευσης και αδυναμίας, απώλειας προσανατολισμού στη ζωή, αβεβαιότητας και εγκατάλειψης είναι εκείνα που δημιουργούν τις κατάλληλες κοινωνικές συνθήκες για τη διάδοση των πολιτικών ιδεών της ακροδεξιάς. Οι πολιτικοί της νέας -αυτής- δεξιάς εκμεταλλεύονται με επιδεξιότητα αυτά τα αισθήματα και τους φόβους».
Είναι, λοιπόν, τα δύο αυτά εκρηκτικά δεδομένα (η αντιπάθεια στις ιδέες του 1789 και το κοινωνικό-οικονομικό-πολιτικό πλαίσιο) σε συνδυασμό με τον ακραίο λαϊκισμό και τις δημαγωγικές τακτικές που χρησιμοποιούν τα νεοφασιστικά-νεοναζιστικά αυτά μορφώματα που τους δίνουν μια σημαντική απήχηση…
Προσαρμόζοντας, μάλιστα, την τακτική τους, αρκετές φορές εγκαταλείπουν τα επιχειρήματα του «βιολογικού ρατσισμού» και στρέφονται στην κατεύθυνση του «πολιτισμικού ρατσισμού». Χρησιμοποιούν, έτσι, επιχειρήματα κατά της μετανάστευσης, της ανάμειξης των πολιτισμών και του κοσμοπολιτισμού. Ένας εξ αυτών ο Γάλλος De Benoist υποστηρίζει ότι οι… κοσμοπολίτες είναι οι αληθινοί ρατσιστές, γιατί υποχρεώνουν τους μετανάστες να υποστούν τη βίαιη διαδικασία της πολιτιστικής αφομοίωσης.
Υποστηρίζει, μάλιστα, ότι ο αντιρατσισμός κατευθύνει τα πράγματα προς μια «κοσμοπολίτικη» μη κοινωνία!…
Γιατί, όμως, ο νεοφασισμός-νεοναζισμός ρίχνει βαριά τη σκιά του στη σύγχρονη κοινωνία, αν και αποτελεί μια σκιά του παλιότερου εαυτού του. Κυρίως, επειδή καταφέρνει να μειώσει τα επίπεδα δημοκρατικού πλουραλισμού και ανοχής στην κοινωνία.
Κι αν σε πολύ αδρές γραμμές αυτό είναι ένα πλαίσιο καθαρά θεωρητικό-ιδεολογικό ακόμα και για τα ευρωπαϊκά νεοφασιστικά-νεοναζιστικά μορφώματα η ελληνική έκφραση του φαινομένου μέσω της Χρυσής Αυγής από τη μια αποτελεί την καρικατούρα του όλου φαινομένου και την ίδια στιγμή λειτουργεί ως εγκληματική οργάνωση φτάνοντας, μάλιστα, μέλη της να απαξιώνουν το δώρο της ζωής και να οδηγούνται σε δολοφονικές πράξεις…
Αναβιώνουν τα «Τάγματα Εφόδου, (SA)» του Χίτλερ και τους «Squadri» του Μουσολίνι προβαίνουν σε βιαιότητες κάθε είδους, τρομοκρατώντας πολίτες κι όλα τούτα με τις «πλάτες» ομοϊδεατών τους σε διάφορες υπηρεσίες (λ.χ. τα «σταγονίδια» που εντοπίζονται στην ΕΛ. ΑΣ….). Υποθάλπουν, έτσι, την κοινωνική αταξία-αναταραχή, σκορπούν τη βία-το φόβο, αυξάνουν την ανασφάλεια και αρνιούνται στην πράξη, πια, κοινωνικές αρχές-αξίες, ενώ ροκανίζουν την σταθερότητα, προσβάλουν τον ανθρώπινο πολιτισμό και με την παρακρατική πρακτική τους γίνονται ηθελημένα εχθρός της δημοκρατίας.
Κι όλα τα παραπάνω με το μανδύα του κοινοβουλευτικού κόμματος και φυσικά αξιοποιώντας όσα η γενναιόδωρη δημοκρατία τους παρέχει.
Στις τάξεις της Χ.Α. φωλιάζουν άτομα με έκνομο παρελθόν, άτομα που έχουν υποστεί σοβαρή πλύση εγκεφάλου αλλά και άνθρωποι που για το ελάχιστο προσωπικό όφελος αποδέχονται να δρουν στα πλαίσια μιας συμμορίας, μιας εγκληματικής δηλαδή οργάνωσης παρουσιάζοντας τον εαυτό τους ως «κάποιον που ξεχωρίζει»…
Η ηγεσία της Χ.Α. αδυνατεί να παρουσιάσει ένα ενιαίο πρόσωπο και ταυτότητα. Αρνείται το ναζισμό ενώπιον των δικαστικών αρχών την ίδια ώρα, όμως, οι αστυνομικές αρχές εντοπίζουν ναζιστικά σύμβολα στα σπίτια τους ή οι ίδιοι χαιρετούν ναζιστικά και κραυγάζουν συνθήματα της χιτλερικής εποχής (βλ. το «Ζήτω η Νίκη!» που φώναξε ο αρχηγός της έξω από τα δικαστήρια). Δύο πρόσωπα, δύο τακτικές, διχασμένη στάση ανάλογα με την περίσταση…
Όλα τούτα, όμως, δεν πρέπει να μας ξενίζουν…. Η Χ.Α. είναι αυτή που έδρασε στο Πέραμα, αυτή που αποκαλεί τους μετανάστες…. «υπανθρώπους», η ίδια είναι που γκρεμίζει τους πάγκους μεταναστών και μετά εκβιάζει άλλους αλλοδαπούς να πουλούν προϊόντα, αυτή είναι που οργανώνει αιμοληψίες και συσσίτια μόνο για Έλληνες, η ίδια εγκληματική οργάνωση κατηγορείται για βιαιοπραγίες σε μετανάστες και μέλος της δολοφόνησε τον άτυχο Παύλο Φύσσα.
Αν η Χ.Α. ήταν ένα (έστω σοβαρό) ακροδεξιό κόμμα θα την αντιμετωπίζαμε, κυρίως, με πολιτικά επιχειρήματα.
Δυστυχώς, όμως, όλα δείχνουν ότι πρόκειται για μια εγκληματική οργάνωση με μανδύα από την μια κοινοβουλευτικό, αλλά και από την άλλη αποτελεί καρικατούρα μιας ιδεολογίας (που είναι ολοφάνερη από τη συμπεριφορά, τη δράση της και την αισθητική της), που ανάλογα με την περίσταση αποδέχεται ή αγωνίζεται να κρύψει…
Η δημοκρατία δεν διώκει τις ιδέες… Φοβάμαι, όμως, ότι η Χ.Α. συμπεριφέρεται ως «διχασμένη προσωπικότητα» κατά το δοκούν… Ηθελημένα και στην ουσία εκμεταλλεύεται καθετί προκειμένου να επιτύχει τους στόχους της που μεταξύ άλλων είναι η αστάθεια και η αποσταθεροποίηση.
Ως τέτοια, λοιπόν, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί… Ω μια εγκληματική οργάνωση…
Χωρίς, βέβαια, να ξεχνάμε ότι τέτοια μορφώματα θεριεύουν σε περιόδους πολυεπίπεδης κρίσης…
Κι εδώ πρώτα η πολιτεία θα πρέπει να στρέψει σοβαρά το βλέμμα της…
Εμείς οι πολίτες την δική μας αλληλεγγύη σε όσους έχουν ανάγκη και στο βαθμό που ο καθένας μας μπορεί…
pgiannoulakis@yahoo.gr