Μια ακόμα διάκριση πέτυχε η ταλαντούχα Ρεθύμνια Αρχιτέκτονας, Χρυσοκώνα Μαύρου, προβάλλοντας και πάλι την πόλη της που έχει πάντα στην καρδιά της.
Μας λέει η ίδια για τη νέα της επιτυχία: «Στον Πανευρωπαϊκό Διαγωνισμό Σχεδιασμού με τίτλο «Room18» και θέμα το σχεδιασμό ενός δωματίου αστικού Ελληνικού ξενοδοχείου, η ομάδα μας με την πρόταση «Vita in Vacuo», απέσπασε τον 2ο Έπαινο, ανάμεσα σε 262 προτάσεις από 17 χώρες.
Ο Διαγωνισμός διοργανώθηκε το καλοκαίρι του 2016 από τη Διεθνή Επιθεώρηση Αρχιτεκτονικής «ΔΟΜΕΣ».
Στόχος του ήταν η παρουσίαση ιδεών που αναθεωρούν τα ισχύοντα δεδομένα στην αρχιτεκτονική της φιλοξενίας και εστιάζουν στην εξατομίκευση και στις ανάγκες του σύγχρονου ταξιδιώτη».
Ποιοί ήταν οι συνεργάτες σας;
Οι συνεργάτες μου στο συγκεκριμένο Διαγωνισμό ήταν η Μίνα Ρούσσου και τη Στέλλα Παπασπύρου.
Μιλήστε μας για την πρώτη σας διάκριση
Η πρώτη φορά που διακρίθηκα ήταν το 2003 σε ένα φοιτητικό Διαγωνισμό της Σχολής Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, που σπούδαζα. Το θέμα ήταν ο σχεδιασμός ενός χώρου ξεκούρασης στην Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης ARCO στη Μαδρίτη. Με συνεργάτη τον Γρηγόρη Σταυριδάκη κερδίσαμε το 1ο Βραβείο με την πρόταση «Under the sea… I see light» και το έργο υλοποιήθηκε το Φεβρουάριο του 2004.
Ποιές οι σημερινές δραστηριότητές σας;
Σήμερα διατηρώ το αρχιτεκτονικό μου γραφείο στην Αθήνα.
Ασχολούμαι με Αρχιτεκτονικούς Διαγωνισμούς ανά τον κόσμο και αναλαμβάνω έργα ανά την Ελλάδα.
Παράλληλα, στα πλαίσια της έρευνάς μου για τον ψηφιακό σχεδιασμό και τις καινούριες τεχνολογίες στην κατασκευή, ανέπτυξα μια σειρά τρισδιάστατα εκτυπωμένων κοσμημάτων και αντικειμένων (3D prints), αντιμετωπίζοντάς τα σαν αρχιτεκτονική σύνθεση πολύ μικρής κλίμακας.
Και τα άμεσα σχέδια;
Σκεφτόμουν να επιστρέψω στη Νέα Υόρκη που εργαζόμουν για κάποιο διάστημα, αλλά για διάφορους λόγους αποφάσισα να παραμείνω στην Ελλάδα. Ένας εξ αυτών ήταν ότι πιστεύω ότι κάποιος μπορεί να παράγει καλή αρχιτεκτονική ακόμα και εν μέσω των αντίξοων συνθηκών της κρίσης.
Παρόλο που η βάση μου είναι στην Αθήνα, η δράση μου μπορεί να είναι υπερτοπική.
Πόσο έτοιμο βλέπεις το Ρέθυμνο για καινοτόμες παρεμβάσεις;
Πιστεύω ότι ένα κομμάτι της κοινωνίας του Ρεθύμνου είναι διστακτικό σε καινοτόμες παρεμβάσεις.
Αναμενόμενα, υπάρχει επιφυλακτικότητα για το «καινούριο» με φόβο για την αλλοίωση της παράδοσης, αλλά με τον χρόνο οι κάτοικοι εξοικειώνονται, γιατί γίνεται αντιληπτό ότι η καινοτομία, όταν γίνεται σωστά, δεν έρχεται απαραίτητα σε σύγκρουση με το υπάρχον.
Πόσο θα μπορούσε να έχει ωφεληθεί;
Έχει ωφεληθεί ήδη αρκετά. Ο Δήμος Ρεθύμνης σε διάφορους τομείς θεωρείται πρότυπος πανελληνίως.
Αν υπήρχαν λιγότερες ενστάσεις, η καθημερινότητα των πολιτών θα μπορούσε να είναι ακόμα καλύτερη σε πιο σύντομο χρόνο.
Ευτυχώς η ομάδα του Δήμου διατηρεί τη δυναμική της και είμαι σίγουρη ότι η κοινωνία συνολικά θα εκτιμήσει την προσπάθεια αυτή εν καιρώ.
Πόσο επικίνδυνη είναι κάθε παρέμβαση για το ιδιαίτερο ύφος του Ρεθύμνου;
Το ιδιαίτερο ύφος του Ρεθύμνου περιορίζεται στην Παλιά Πόλη. Η Αρχαιολογία «φρουρεί» τις παρεμβάσεις εκεί με εξαιρετικά αποτελέσματα.
Αν υπάρχει κάποιο μεμονωμένο μνημείο στο παρακείμενο αστικό τοπίο, προστατεύεται από αντίστοιχες διατάξεις, οπότε και δεν αλλοιώνεται.
Όλη η υπόλοιπη πόλη μπορεί να τρέξει με ρυθμούς που ανταποκρίνονται στην αισθητική και τη βιώσιμη ανάπτυξη του 21ου αιώνα.
