Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΦΡΥΓΑΝΑΚΗ
Έγινες και του λόγου σου
ό,τι ειρωνευόσουν:
«εξάρτημα του υπολογιστή»!
Από διαχειριστής της σκέψης σου
διαχειριστής κουμπιών
και από «χόμο σάπιενς»
«κουμπιουτεράνθρωπος»
ή «χόμο… κομπιουτέριενς»,
αν προτιμάς!
Έχετε γίνει πλέον σιαμαίοι
με το λάπτοπ σου!
Μαζί στον καναπέ σου,
στο γραφείο,
ή στο κρεβάτι σου!
Μαζί και στο μπαλκόνι
ή στην τραπεζαρία σου!
Μαζί στο καφέ μπαρ,
ή στο λεωφορείο!
Σερφάρεις αδιάκοπα
και στις διακοπές σου!
Πάντα στην τσέπη το στικάκι
για την ονλάιν σύνδεση στο ίντερνετ.
Κι αν γίνει η σύνδεσή σου λίγο αργή,
τα «παίρνεις στο κρανίο»!
Δεν σε πτοούν τα σύνδρομα
ούτε και οι «ιοί».
Μόνο το σύνδρομο της στέρησης
της ηλεκτρονικής «σε διαλύει»!
Έπαψε πια ν’ αναγνωρίζει
το τσιπ του εγκεφάλου σου
κανονικούς ανθρώπους!
Ζεις στην εικονική πραγματικότητα.
αυτή που σου ‘χει καθορίσει
η ηλεκτρονική σου τοξικομανία!
Και ο έρωτάς σου ακόμη
κατάντησε… τηλέρωτας
Είσαι «αλλού γι’ αλλού»
και ούτε βλέπεις,
ούτε ακούς,
ούτε οσφραίνεσαι,
μα ούτε γεύεσαι
και ούτε αγγίζεις τη ζωή
που σφύζει γύρω σου!
Ζωή, που πάντα εκδικείται
εκείνους που την αγνοούν…