Ωτοθωπεία

Πρόσφατα δημοσιεύτηκε συνέντευξη του πρώην υπουργού Αλέκου Παπαδόπουλου σχετικά με την αναγκαιότητα ισχυρής αντιπαράθεσης με τον λαϊκισμό, όπου ο τελευταίος παρουσιάστηκε ως το κατεξοχήν πρόβλημα και κίνδυνος για την Ελλάδα. Και φυσικά ο λαϊκισμός δεν περιορίζεται μόνο στην οικονομική κατάσταση της χώρας, όπως τείνει να καθιερωθεί, αλλά απλώνεται σε κάθε μαζική εκδήλωση και, το κυριότερο, νοοτροπία και κουλτούρα. Προφανέστατα δεν μπορεί να εξαιρεθεί ούτε η ποδοσφαιρική, ιδίως μάλιστα όταν αφορά την εθνική μας ομάδα.

 

Πού έγκειται ο λαϊκισμός εν προκειμένω; Όχι βέβαια στην κακοτυχία της ελληνικής ομάδας απέναντι στην Κόστα Ρίκα κατά τη διαδικασία των πέναλτι (μολονότι και αυτό θα μπορούσε να αμφισβητηθεί και να υποστηριχτεί ότι ένας τέτοιος αποκλεισμός είναι πολύ προτιμότερος σε σύγκριση με τη σφόδρα πιθανή, αν είχαμε περάσει στην επόμενη φάση, ήττα μας από την Ολλανδία κατά την κανονική διάρκεια του αγώνα). Αλλά έγκειται στην πανθομολογούμενη, ως σπουδαία, απόδοση της ομάδας μας κατά τον προηγηθέντα χρόνο και εξηγούμαι:

 

Πρώτον, ως προς τα εύσημα που κατά καιρούς έχουν αποδοθεί είτε ενδεχομένως πρόκειται να εξακολουθήσουν να αποδίδονται στον προπονητή, που πριν από αρκετά χρόνια επιλέχτηκε για την τεχνική ηγεσία της ομάδας. Με το που δεχτήκαμε το γκολ στην κανονική διάρκεια του αγώνα, οι εκφράσεις του προσώπου του, όπως ο φακός απαθανάτισε και όλοι είδαν, χαράχτηκαν από την απόγνωση και την απόλυτη απαισιοδοξία. Ούτε ερασιτέχνης δεν θα αντιδρούσε έτσι. Και όμως αυτός ο άνθρωπος έχει επιλεγεί ως ο εμψυχωτής της ελληνικής ομάδας!

 

Δεύτερον, ως προς την απόδοση της ομάδας καθαυτής. Σχεδόν αμέσως μετά το γκολ που δέχτηκε, ο διαιτητής απέβαλε έναν ποδοσφαιριστή των αντιπάλων (επισημαίνω ότι δεν υπεισέρχομαι στο αν η αποβολή αυτή ήταν δίκαιη ή άδικη). Όλη την επόμενη διάρκεια του αγώνα και της ημίωρης παράτασης παίζαμε με έναν παίκτη παραπάνω. Αν πραγματικά ήμασταν ανώτεροι, δεν έπρεπε να είχαμε πάρει τη νίκη; Όλοι όμως μιλούν για ατυχία, για το ότι ο αντίπαλος τερματοφύλακας πάντα τύχαινε μπροστά στη μπάλα και τα τοιαύτα. Όλοι όμως επίσης είδαν τα παιγνίδια της Γαλλίας και της Γερμανίας της επόμενης μέρας. Όλοι είδαν και τις ευκαιρίες που έχασαν οι ομάδες αυτές και το πώς τελικά οι αληθινά ανώτερες ομάδες καταφέρνουν και νικούν, ακόμη κι αν παίζουν στα ίσα με τον αντίπαλο.

 

Ας μην εθελοτυφλούμε, πατριώτες, ας αφήσουμε επιτέλους να πάει χαμένη και μια ευκαιρία να διατρανώσουμε την ανωτερότητα και την κακοτυχία της φυλής!