Από τον Αριστοτέλη έως τον Μοντεσκιέ, από τη διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη το 1789 έως τα σύγχρονα δημοκρατικά συντάγματα, ο χωρισμός των εξουσιών αποτελεί συνταγή ελευθερίας. Η αρχή της διάκρισης (ή χωρισμού) των εξουσιών απαγορεύει τη συσσώρευση όλων των κρατικών αρμοδιοτήτων στο ίδιο όργανο. Η κρατική εξουσία χωρίζεται, έτσι ώστε να προλαμβάνονται οι καταχρήσεις στο αντιπροσωπευτικό σύστημα και να γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα του ανθρώπου. Παντού στον κόσμο πολιτεύματα που στηρίζονται στη διάκριση των εξουσιών εξασφαλίζουν ευημερία και πρόοδο, ενώ η σύγχυση των εξουσιών οδηγεί εκ των πραγμάτων στην τυραννία.
Η παραίνεση του κ. Πολάκη για φυλακίσεις πολιτικών αντιπάλων και άσκηση πιέσεων στη δικαιοσύνη, ώστε να επισπευσθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα, έχει έναν απώτερο στόχο. Να πάρουν, όπως ο ίδιος αναφέρει, την «πραγματική εξουσία σε αυτή τη χώρα». Αυτή η «πραγματική» εξουσία δεν είναι εύκολη υπόθεση να καταληφθεί. Ειδικά όταν ένα πολίτευμα στηρίζεται στη φιλελεύθερη δημοκρατία και η χώρα σου είναι κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύνταγμα, εθνικό και ευρωπαϊκό δίκαιο αποτελούν εμπόδια. Η πραγματική εξουσία, έτσι όπως την αντιλαμβάνονται ορισμένοι, δεν καταλαμβάνεται με διαδικαστικά πράγματα όπως οι ελεύθερες πλουραλιστικές εκλογές που εναλλάσσουν κυβερνήσεις στην εξουσία. Η δημοκρατική εξουσία που ανέλαβε η σημερινή κυβέρνηση με εκλογές και η δράση της στα πλαίσια που το Σύνταγμα ορίζει, φαίνεται ότι δεν είναι αρκετή. Η πραγματική εξουσία που αναφέρει, είναι εκείνη στην οποία ένα κόμμα, όπως το οραματίζεται ο εκάστοτε κ. Πολάκης, είναι παράλληλα κυβερνήτης, νομοθέτης και δικαστής. Προσπάθειες κατάληψης αυτής της «πραγματικής» εξουσίας συναντάμε πολύ συχνά. Διορισμοί ημετέρων και δημιουργία κομματικών στρατών, απόπειρες φίμωσης ΜΜΕ, παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη. Μπορεί αυτά να είναι πράγματα που λίγο έως πολύ έχουμε δει και στο παρελθόν από προηγούμενες κυβερνήσεις. Η σημερινή κυβέρνηση όμως φαίνεται ότι τα αναγάγει απροκάλυπτα σε επίσημη στρατηγική, με τον κ. Πολάκη να πηγαίνει ένα βήμα παρακάτω. Οι φυλακές, που τόσο διάπλατα άνοιξαν με τον νόμο Παρασκευόπουλου, να γεμίσουν με «αντιφρονούντες». Αυτές οι φυλακίσεις θα δώσουν επίσης, σύμφωνα με τις παραπάνω αντιλήψεις, το όπλο που χρειάζεται η κυβέρνηση για να δώσει τη μάχη των εκλογών. Γιατί ο κ. Πολάκης γνωρίζει ότι σε μια εκλογική διαδικασία με αντιπαράθεση επιχειρημάτων, ιδεών, προτάσεων, οραμάτων δεν έχει και πολύ τύχη. Γνωρίζει ότι μόνο αν κυλιστούμε σε ένα πολιτικό βούρκο λάσπης και εμφυλιοπολεμικού κλίματος, που θα δημιουργήσει πολιτική απάθεια στους πολίτες, έχει πιθανότητες να κερδίσει κάτι.
Αν ο κ. Πολάκης δεν αποτελούσε έναν από τους κορυφαίους υπουργούς της κυβέρνησης και δεν έχρηζε της απόλυτης κάλυψης και εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού, όλα αυτά θα θεωρούνταν ορισμένες γραφικές δηλώσεις ενός βουλευτή ή κομματικού στελέχους. Όμως λόγω της θέσης που κατέχει, τέτοιες δηλώσεις δεν πρέπει να μας αφήνουν αδιάφορους. Γιατί δυστυχώς σηματοδοτούν αντιλήψεις που κυριαρχούν, όχι μόνο σε μεγάλο κομμάτι των αντιπροσώπων μας, αλλά και της κοινωνίας.
* Ο Γεώργιος Νάστος είναι ιδιωτικός υπάλληλος – Απόφοιτος του τμήματος πολιτικής επιστήμης του πανεπιστημίου Κρήτης
