«Αυτή η καρδιά θα συνεχίσει να χτυπά». Γιατί απλά κάθε χτύπος της πάντα θα κρύβει την αγάπη, το όραμα, το κρυφό όνειρο, τη φιλοδοξία. Μπορεί η καρδιά του ανθρώπου που οραματίστηκε, πρόσφερε, υπηρέτησε, και είχε σαν τρόπο ζωής και καθημερινότητας ένα δημιούργημά του, να σταμάτησε να χτυπά την περίοδο ακριβώς που σχεδίαζε όλα όσα χρειάζονταν για την εικόνα και το αγωνιστικό προφίλ της γυναικείας ομάδας βόλεϊ του ΟΠΕΡ για μια ακόμη σεζόν στο πρωτάθλημα της Α2, όμως το σημαντικότερο όλων δεν… χάθηκε μαζί του.
Βέβαια, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που με το άκουσμα της είδησης του θανάτου του Κωστή Ψαρουδάκη, έβγαλαν τα πρώτα βιαστικά συμπεράσματα ότι μαζί του «πέθαινε» και η σημαντικότερη σελίδα της ιστορίας του Ρεθεμνιώτικου βόλεϊ. Και όμως, μετά το αρχικό σοκ, μια ομάδα ανθρώπων αποδείχτηκε ότι δεν ξέχασε το όραμα. Δεν ξέχασε τι αποκόμισε και τι έπρεπε να μεταφέρει για το «άθλημα του φιλέ» στην επόμενη γενιά.
Σ’ εκείνη που ήθελε πάντα να δίνει την ευκαιρία ο πρόεδρος, ο δημιουργός, ο «πατέρας». Δεν χρειάζεται να αναζητήσουμε πολύ για να βρούμε ποιοι ήταν εκείνοι που πίστεψαν στο όραμά του. Που συμφώνησαν, αλλά και διαφώνησαν αρκετές φορές με εκείνον, όμως πάντα κατέληγαν στην «μεσοβέζικη λύση». Σε εκείνη που είχε σαν υλοποίηση το καλό της ομάδας.
Μπορεί να μην υπάρχει πλέον ο ΟΠΕΡ της Α2 με την ιστορία της μοναδικής ομάδας του Ρεθεμνιώτικου ομαδικού αθλητισμού, που έχει συμμετοχή σε Ευρωπαϊκό θεσμό. Μπορεί να μην υπάρχει καν ο ΟΠΕΡ της Α2 ή της Α1. Όμως υπάρχει το σημαντικότερο από όλα. Υπάρχει η γυναικεία ομάδα με τα «κυανοκίτρινα» ως ΝΕΟΣ ΟΠΕΡ και αυτό είναι που δημιουργεί την ελπίδα για την επόμενη ημέρα.
Δημιουργεί ένα πολύ ιδιαίτερο συναίσθημα που ποτέ δεν θα παύει να χάνει την μεγάλη αξία του και πάντα θα δημιουργεί στον μέγιστο βαθμό αισιοδοξία. Είναι αυτό που χαρακτηρίζεται απλά ως «μετά από έναν θάνατο, ακολουθεί η ζωή». Μια ομάδα ανθρώπων, λίγων αλλά καλών, αποφάσισε ότι πρέπει να πραγματοποιηθεί το «πρέπει». Όχι απλά το «θέλω».
Ήταν από εκείνους που συμφώνησαν και διαφώνησαν με τον Κωστή Ψαρουδάκη. Ήταν από εκείνους που βρέθηκαν ατελείωτες και αμέτρητες ώρες μαζί του. Όμως πάνω από όλα ήταν από εκείνους που αγάπησαν την ομάδα του ΟΠΕΡ και θα το θεωρούσαν μεγάλο βάρος στην συνείδησή τους να την αφήσουν εγκαταλελειμμένη στην πιο κρίσιμη καμπή της ιστορίας της.
Η τριάδα που δεν αναζητεί εύσημα…
Ανάμεσα στην ομάδα ανθρώπων που ένιωσαν ότι οφείλουν να ξεπεράσουν γρήγορα το σοκ, να «σηκώσουν τα μανίκια» και να ξεκινήσουν μια νέα προσπάθεια, ώστε να συνεχίσουν ένα έργο που ξεκίνησε και δεν έπρεπε να χαθεί, είναι και εκείνη που θα οδηγήσει προπονητικά τον Ν. ΟΠΕΡ πλέον από τα τοπικά πρωταθλήματα «σκαλί-σκαλί» στην επόμενη μέρα του.
Ο Γιώργος Μπονατάκης, ο Γιώργος Λαδάκης και ο Στέλιος Πετράκης, είναι μια τριάδα ανθρώπων που απεχθάνεται να «ευλογεί τα γένια της» και αθόρυβα έκανε όλα όσα χρειάζονται ώστε η καρδιά του ΟΠΕΡ να συνεχίσει να χτυπά σ’ ένα άλλο σώμα. Οι δυο πρώτοι ήταν η «σκιά» του Γιώργου Μενδρινού στο περσινό πρωτάθλημα της Α2. Ολόκληρη την εβδομάδα στις προπονήσεις, το Σαββατοκύριακο στους αγώνες. Σίγουρα έχουν και εκείνοι το μερίδιό τους στην περσινή ανατρεπτική πορεία του Ρεθεμνιώτικου συγκροτήματος στην Α2, έστω και αν οι χαμηλοί τόνοι μετριοφροσύνης που τους διακρίνουν δεν τους επιτρέπουν να το επιδιώκουν. Δίπλα τους και ο άνθρωπος της επόμενης ημέρας του ιστορικού Ρεθεμνιώτικου συγκροτήματος. Ο Στέλιος Πετράκης που ετοιμάζει τις επόμενες «κυανοκίτρινες» και ήδη «έφτιαξε» την πρώτη «φουρνιά». Αποδείχτηκε ότι ήταν αρκετοί για να «χτίσουν» σιγά-σιγά κάτι που για τους κακεντρεχείς έμοιαζε ανέφικτο.
Έπεισαν πολύτιμες, προώθησαν ταλαντούχες, «επιστράτευσαν» ιστορικές…
Εκείνοι απλά υποστηρίζουν ότι «στο τέλος θα γίνει το ταμείο». Όμως οι κινήσεις τους, αυτό που προαναφέραμε ως «σήκωσαν τα μανίκια και έπιασαν δουλειά» δείχνουν ιδιαίτερα μυαλωμένες. Η τριάδα που απαρτίζει το προπονητικό τιμ της γυναικείας ομάδας του Νέου ΟΠΕΡ, κινήθηκε με τέτοιο τρόπο ώστε κατάφερε να διατηρήσει στο δυναμικό του συγκροτήματος, πολύτιμες παίκτριες από τον περσινό «κορμό» της ομάδας. Οι Βίκυ Σουϊτσμέ, Κατερίνα Κογεράκη, Μαριλλή Βροντάκη, Νικολέτα Τουρλίτη, Δέσποινα Μπεμπή, Στελίνα Παπαδάκη και Εβίτα Μανούρη, παρέμειναν πιστές στην νέα προσπάθεια της ιστορικής ομάδας και θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και την νέα χρονιά στην ομάδα που αγάπησαν.
Κοντά τους θα βρεθεί και μια πεντάδα νεώτερων σε ηλικία παικτριών, που έχουν αποδείξει όμως ότι το ταλέντο τους «γράφει τις πρώτες γραμμές της σελίδας» της επόμενης ημέρας στον Ν. ΟΠΕΡ. Η διαγώνιος Στέλλα Θυμιατζή, η πασαδόρος Κωνσταντίνα Πίσσα, η λίμπερο και ακραία Ιωάννα Δαβαρία, και οι κεντρικές Μαρία Σαριδάκη και Τζέσικα Περκέτσι, έχουν ήδη μια θέση στην προετοιμασία που ξεκινάει την επόμενη εβδομάδα και θα έχει μια νέα ιδιαίτερη αξία, τόσο για εκείνες όσο και για τον ιστορικό σύλλογο.
Και έστω και αν το επιλέξαμε σαν επίλογο, ενώ κάποιοι θα μπορούσαν να το επιλέξουν σαν πρόλογο, μια ακόμη τριάδα παικτριών που έχουν δημιουργήσει την δική τους ιστορία με την φανέλα του ΟΠΕΡ, θα δώσουν το δυναμικό παρόν, δημιουργώντας μια αρμονική συνύπαρξη σε ένα ρόστερ που περιλαμβάνει σημαντική εμπειρία και άπλετο ταλέντο υπό την «σκέπη» ενός σωματείου που θα βρει γιατί «έτσι πρέπει» ξανά τον δρόμο του. Η διαγώνιος Μάγδα Δραμιτινού, η λίμπερο και ακραία Πολυξένη Σημαντηράκη και η κεντρική Αθηνά Ροδινού επιστρέφουν, έχοντας στο παλμαρέ τους σημαντικές εμπειρίες, ακόμη και από Α1 κατηγορία. Αυτό είναι αρκετό έτσι ώστε να δημιουργηθούν οι προοπτικές για μια θετική εξέλιξη στα «κορίτσια του φιλέ».
Δυο σε ανακοίνωση, τρεις στα «σκαριά»
Και με όλα αυτά να δημιουργούν ήδη ένα ιδιαίτερα θετικό κλίμα σε μια ομάδα που έζησε την δική της περιπέτεια, η ανακοίνωση και δυο νέων σε παρουσία προσώπων πρόσθεσε το κάτι παραπάνω στην νέα προσπάθεια που πραγματοποιείται. Η 22χρονη διαγώνιος Ραφαέλα Χατζάκη από την Άθλεση Ηρακλείου, αλλά και η πιο έμπειρη Αθηνά Δηλαβέρη από την Άρτεμις Κορυδαλλού, προσθέτουν ακόμη περισσότερες λύσεις και επιλογές στο προπονητικό τιμ του Νέου ΟΠΕΡ, που αναμένεται να ανακοινώσει ακόμη τρεις παίκτριες μέσα στις επόμενες ημέρες. Γίνεται λοιπόν αντιληπτό με τα παραπάνω ότι τελικά αρκεί ένα όραμα και μια αγάπη, έτσι ώστε μια καρδιά να συνεχίσει να χτυπά. Αρκεί να υπάρχουν εκείνοι οι άνθρωποι που θα της δώσουν το «φιλί της ζωής». Και για τον Νέο ΟΠΕΡ υπήρχαν.