Ο άνθρωπος είναι γεννημένος να κοιτά το αύριο και να προχωρά μπροστά για να το φτάσει. Και ως μεμονωμένο άτομο και ως μέλος ενός οργανωμένου κοινωνικού συνόλου.
Η δική του κίνηση προς τα μπροστά συμπαρασύρει σχεδόν πάντα και πολλούς άλλους εξ όσων τον περιβάλλουν. Γι’ αυτό, ας δούμε τι σημαίνει προοδεύω και τι επιτυγχάνεται (ότ)αν έχω κίνηση προς τα εμπρός…
Προχωρώ μπροστά σημαίνει ότι με ανοιχτό μυαλό και άδολη ψυχή δεν μένω στάσιμος, δεν μένω κολλημένος σε ξεπερασμένες ιδεοληψίες, δεν παραμένω εκουσίως στο βάλτο αλλοτινών λανθασμένων επιλογών, πρακτικών και στάσεων. Έτσι, καθώς τα παθήματα γίνονται μαθήματα, καθαρίζω το «είναι» μου από παλαιότερες αρρωστημένες σκέψεις και συμπεριφορές και κάνω βήματα συγχρονισμού με τους συνανθρώπους μου ή με τις αρχές και τις αξίες της εποχής που ζω.
Προχωρώ μπροστά, όμως, δεν σημαίνει ανατρέπω βίαια και συθέμελα καθετί παλιό. Σημαίνει αντιμετωπίζω με σεβασμό και κριτικό μάτι όσα μου κληροδότησαν οι προηγούμενες γενιές και έτσι αξιοποιώ ό,τι εξ αυτών θα μπορούσε να με βοηθήσει να αντιμετωπίσω τα τρέχοντα προβλήματα της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής μου και να σχεδιάσω με διορατικότητα και σε ανιδιοτελή συνεργασία με τον κοινωνικό μου περίγυρο το μέλλον.
Προχωρώ μπροστά σημαίνει, επίσης, ότι με το ιδεολογικό μου οπλοστάσιο, τις ηθικές μου αρχές, την πνευματική μου καλλιέργεια, την τεχνογνωσία του καιρού μου και τους κοινωνικούς, γραπτούς και άγραφους, νόμους και κανόνες αγωνίζομαι και υπερασπίζω τα ανθρώπινα, ατομικά και κοινωνικά, δικαιώματα, τα κατακτημένα με αίμα εδώ και πολλά χρόνια, ώστε κανείς να μην μπορεί, πισωγυρίζοντας, να τα ανατρέψει ή να τα καταπατά προς ίδιον συμφέρον. Με τη συμμετοχή στον αγώνα αυτό, λοιπόν, συμβάλλω τα μέγιστα στο η κοινωνία μας να βελτιωθεί και να προχωρά προς την τελείωσή της, την απρόσκοπτη δηλαδή εκπλήρωση των σκοπών και του προορισμού της.
Μα για να προχωρήσει μπροστά ένας άνθρωπος, πρέπει, πρώτα απ’ όλα, να έχει ψυχοπνευματική ισορροπία. Και η ισορροπία αυτή επιτυγχάνεται, όπως σοφά λέει ο Επίκουρος, με την εσωτερική ηρεμία και την εξωτερική αταραξία αλλά και όταν ως άνθρωπος φροντίζεις οι ήχοι (οι θόρυβοι) της ψυχής σου να μην ξεπερνούν τις μελωδίες της φύσης και οσάκις οι δυνάμεις του σώματος συντείνουν στο να βρίσκεις ευκολότερα τη γαλήνη της αρμονικής συνύπαρξης με τους άλλους και όχι στη διά του δικαίου της γροθιάς κυριαρχία στο περίγυρό σου…
* Ο Γεώργιος Η. Ορφανός είναι φιλόλογος