Όταν το παιχνίδι μετατρέπεται σε γνώση…
Όταν η ποιότητα συνεπαίρνει το θεατή…
Και όλοι μαζί, παιδιά, γονείς και θεατρίνοι
γίνονται ένα…
Ε! Τότε μάλλον βρίσκεστε σε κάποια παράσταση του «Θεατρικού Περίπλου», που 20 χρόνια τώρα προσφέρει αγωγή ψυχής και ποιότητα τέχνης στον τόπο μας.
Ομολογώ ότι δεν είχε τύχει ως τώρα, να παρακολουθήσω από κοντά, κάποια παράσταση του Θωμά Καντιφέ, που εδώ και καιρό σκηνοθετεί και στηρίζει τη σκηνή του «Θεατρικού Περίπλου» που δημιουργήθηκε το 1988 με πρωτοβουλία του Μανώλη Ζαχαράκη, αρχικά σαν ερασιτεχνικό σχήμα, αλλά έπειτα και με νομική υπόσταση, υποστηριζόμενο από τους Θωμά, Καντιφέ, Μαρία Καντιφέ και Μανώλη Σειραγάκη.
Η πρώτη έκπληξη ήρθε, αμέσως αφού προσπέρασα την ιδιαίτερη είσοδο. Ο εξαιρετικά ζεστός χώρος, που έχει δημιουργηθεί με αγάπη και φροντίδα, ήταν τόσο οικογενειακός ως προς τη θαλπωρή που αποπνέει, αλλά ταυτόχρονα και τόσο επαγγελματικός.
Με εντυπωσίασε το γεγονός ότι ακόμα και τα εισιτήρια δεν ήταν πρόχειρα αλλά ιδιαίτερα προσεγμένα!! Τα χρώματα στους τοίχους, τα υφάσματα, οι κουρτίνες τα έπιπλα, οι φωτισμοί, καθώς επίσης η εκλεπτυσμένη προσοχή στην κάθε λεπτομέρεια σε κέρδιζε αμέσως και σε έπειθε αναντίρρητα για την ποιότητα του χώρου.
Τραβώντας τη βαθυκόκκινη κουρτίνα, σου αποκαλύπτεται ένα επίσης βαθυκόκκινο μικρό αλλά αρκετά εργονομικό θεατράκι στα σπάργανα λες, που σε μεταφέρει σχεδόν απευθείας επάνω στη σκηνή, δίνοντάς σου από πρώτο χέρι, μια υποψία που προϊδεάζει …εμπειρία ποιότητας και μαγείας.
Πρώτο, δεύτερο, τρίτο κουδούνι και η παράσταση αρχίζει..
Ναι, οι καιροί είναι δύσκολοι για όλους, ιδιαίτερα όμως για την τέχνη και τους υποστηρικτές της. Παρόλα αυτά θεωρώ, ότι τώρα ακριβώς είναι που υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη από ποτέ να στηρίζονται τέτοιες πρωτοβουλίες και προσπάθειες από άτομα που καταθέτουν απλόχερα την Ψυχή τους εκτός από το ταλέντο τους, προκειμένου να ψυχαγωγήσουν γενιές, στέλνοντάς τους μηνύματα και φυτεύοντας σπόρους για ένα μέλλον περισσότερο φωτεινό από εκείνο που ως τώρα αφήσαμε να μας οδηγήσουν.
Δημιουργώντας υποψιασμένους αυριανούς θεατές, όπως πολύ εύστοχα έχει τονίσει κάπου ο Θωμάς. Παιδιά που μεγαλώνοντας δεν θα αφήνουν την τύχη τους στα χέρια κανενός σφετεριστή, αλλά θα διαμορφώνουν και θα εκφράζουν άποψη με τόλμη και σθένος!
Κάπως έτσι το μαγικό φασόλι του Αναγεννησιακού παραμυθιού που παρακολούθησα (έπειτα από προτροπή φίλης, που την ευχαριστώ ιδιαίτερα για την επιμονή της να με σύρει σε παιδική παράσταση χωρίς να συνοδεύω κάποιο μικρό παιδί), μάγεψε και τις ψυχές όλων των θεατών, μικρών και μεγάλων που βρέθηκαν προχθές στο προσαρμοσμένο ημιυπόγειο οίκημα της οδού Κουρμούλη στο Μασταμπά.
Δεν κρύβω τον ενθουσιασμό μου που τόσο εγώ όσο και οι υπόλοιποι ενήλικες, συμμετείχαμε κάποιες φορές, μαζί με τους ανήλικους θεατές, στην πλοκή του παραμυθιού. Οι ηθοποιοί δεν έχαναν την ευκαιρία να γίνονται ένα με όλους εμάς, με οποιοδήποτε τρόπο, είτε τραγουδώντας πλάι μας, είτε ζητώντας μας να καταγράψουμε άποψη…είτε φιλεύοντάς μας ακόμα, μικρές φέτες νοστιμότατου ψωμιού… που μόλις είχαν αλιευθεί από το μαγικό κοφίνι της ψιλόλιγνης «Καλοκυράς» του παραμυθιού.
Ο φωτισμός, η μουσική, τα προσεγμένα λόγια των τραγουδιών αλλά ιδιαίτερα η Ψυχή των ηθοποιών που απλόχερα έρρεε ως εμάς… δεν σε άφηνε να πλήξεις καθόλου, παρόλο που βρέθηκες ενήλικας σε παιδική παράσταση. Αντίθετα, αφηνόσουν πρόθυμα στην όλη εξέλιξη του παραμυθιού, που σε απορροφούσε περίτεχνα στις ατραπούς της μαγείας του.
Και κάποια στιγμή έπιανες τον εαυτό σου να εκφράζει ενδόμυχα την επιθυμία να λάβει και εκείνος μέρος επάνω στη σκηνή, προσφέροντας ένα κομμάτι του που διψάει να εκφραστεί, προκειμένου να λυτρωθεί και να… λυτρώσει, να μαγέψει και να μαγευτεί…
Ψυχαγωγία-Αγωγή ψυχής-Τέχνη-Ποιότητα.
Όλα τα παραπάνω βρήκαν στόχο… απευθείας στις ψυχές μικρών και μεγάλων που γνώρισαν από κοντά την «Καλοκυρά» και τους ήρωες που ενσάρκωσαν τους ρόλους τους.
Θωμά, Στέλλα, Γιάννη, Κώστα, και Μαρία, (αλλά και όλους τους υπόλοιπους κρυφούς υποστηρικτές), σας ευχαριστούμε θερμά που μας κάνατε κοινωνούς του έργου σας και σας προτρέπουμε να συνεχίσετε να δίνετε σάρκα και ζωή στα όμορφα σκηνικά του «Θεατρικού Περίπλου», μέσα από την τέχνη του ταλέντου σας και φυσικά, από την πνοή σας…
Καλή σας δύναμη, Καλές παραστάσεις και Καλή Ανάσταση στις καρδιές όλων μας!!
Μαριάννα
ΥΓ Αξίζει να σημειωθεί ότι τα έσοδα της τελευταίας παράστασης του Απρίλη, (γιατί τον Μάιο θα επακολουθήσουν και άλλες) διατέθηκαν αποκλειστικά για τις ανάγκες του Γηροκομείου Ρεθύμνης. Είχε και φιλανθρωπικό χαρακτήρα το όλο πόνημα και αυτό είναι άξιο ενός ακόμα επαίνου.
